Natuurtalenten | Geboortefotografie Leiden

Geboortefotografie Leiden

Wanneer een collega-fotograaf je vraagt om haar bevalling te fotograferen dan is dat extra spannend, maar ook super leuk! Margriet woont in Leiden en heeft daar haar bedrijf Pikture Frame Photography.  Ze mailde me voor het eerst in februari dat ze erg graag een geboortereportage wil laten maken. Haar vriend Chong had nog wat twijfels. Vooraf aan een reportage gaat altijd een vrijblijvend kennismakingsgesprek en dan kan je daarna beslissen of je het wel of niet wilt doen. Dit gesprek was uiteindelijk in mei en tegen die tijd zag Chong het ook helemaal zitten om een fotograaf bij de geboorte van hun kindje te hebben. Het was een leuk en gezellig gesprek. Margriet moest vanwege een medisch verleden in het ziekenhuis bevallen en dat werd het LUMC waar ze zelf, naast haar eigen bedrijf, in het laboratorium werkt als research analist.

Ze hadden allebei het gevoel dat hun kindje, een meisje, eerder dan de uitgerekende datum zou komen. Vanaf 37 weken stond de “ziekenhuis-vlucht-tas” al klaar. Maar hun geduld werd op de proef gesteld…

Uiteindelijk wordt er met 41 weken beslist dat Margriet ingeleid wordt. Op 1 september, de dag dat Margriet en Chong 8 jaar samen zijn, is het zover. Ze moeten zich vroeg, om 7u, in het ziekenhuis melden. Nu is het niet zo dat als je ingeleid gaat worden en je om 7u in het ziekenhuis bent, dat je dan om 8u weeën hebt. Dat kan soms uren, zelfs soms dagen, duren. Het hangt ook heel erg af van het beleid van een ziekenhuis. Ik ben er in elk geval klaar voor. Margriet houdt me per what’sapp op de hoogte. De dag ervoor is ze nog gestript (het loswoelen van de vliezen), maar het heeft er niet voor gezorgd dat de bevalling startte.  In het ziekenhuis wordt met Margriet en Chong overlegd hoe ze het gaan aanpakken en er wordt gekozen voor een rustige aanpak. Margriet krijgt eerst een pil die de baarmoeder moet gaan verweken en daarna wordt er verder gekeken. Ze stuurt me een bericht om 8.50u dat ze de pil net gehad heeft en dat ze in het ziekenhuis niet verwachten dat de vliezen vandaag al breken. Het is mooi weer vandaag dus ik maak wat leuke plannen voor de middag.

Het blijft heel de dag stil, ik geniet van de zon en begin onderhand te denken dat het inderdaad vandaag niet meer gaat gebeuren. Totdat ik om 17:17u een foto krijg via what’sapp van het scherm van de CTG. Ik zie meteen dat ze weeën heeft, wel onregelmatig, maar het begint (zo handig dat ik verloskunde heb gestudeerd)!  Vlak erna krijg ik het bericht dat ze 2 centimeter ontsluiting heeft. Er wordt overlegd of ze de vliezen gaan breken of niet. Margriet en Chong besluiten dat ze het lichaam de tijd willen geven om het misschien toch zelf te doen en op het moment dat ze dit aan de arts willen doorgeven breken haar vliezen spontaan! Het is 18u.

Ik eet nog even wat en ga rijden. Leiden is 2u rijden en als vliezen breken dan weet je nooit hoe het daarna gaat. Het kan opeens ook heel snel gaan en door alle ervaring inmiddels ga ik het risico niet nemen. Onderweg bedenk ik me dat ik wel wat te lezen had mee kunnen nemen want het zou zomaar eens lang kunnen gaan duren. Het is de eerste keer dat ik in dit ziekenhuis ga fotograferen, op weg naar de kamer maak ik al de eerste foto’s. Om 20.50u stap ik de kamer in. Ze zijn net aan het kijken hoe ver Margriet is. Ik wacht achter het gordijntje en hoor de verloskundige zeggen: “je hebt 8 centimeter ontsluiting”. Wow! Ik sta even perplex achter m’n gordijntje! Wat goed (dat ik niks te lezen bij heb maakt dus niet uit!)! 🙂

Als het gordijntje opengaat, ligt Margriet erbij alsof ze even ligt uit te rusten in bed. Chong zit naast het bed om haar te steunen en ook Margriet haar moeder is erbij. De weeën zijn sterk en regelmatig, maar Margriet puft ze weg alsof het niks is; een natuurtalent. Chong coacht haar alsof hij nooit anders heeft gedaan. Hij weet ontzettend veel en ik neem mezelf voor om straks te vragen hoe het kan dat hij precies weet wat hij moet zeggen. Aanwijzingen van de verloskundige zijn bijna niet nodig, Chong heeft de kennis in huis! Hoe te ademen, welke houding, alternatieven, noem maar op, hij weet het! Hij heeft er leuke termen voor: “wil je nog even kwispelen?” of “je moet nu de Harley doen”. Het lijkt wel alsof ze samen hun 6^e kind op de wereld zetten, 2 natuurtalenten! Daarnaast houdt Chong alles goed in de gaten wat in de kamer gebeurt, de handelingen die de verloskundige of de verpleegster doen, de CTG en ook mij. Ik wil niet teveel heen en weer lopen en geluid maken want ik zie dat hij alles ziet wat ik doe en ik wil niet dat hij afgeleid is van “zijn belangrijke taak”.

Nog geen kwartier nadat ik binnen ben, zegt Margriet (tussen de weeën door zou je niet denken dat ze aan het bevallen is en praat ze heel helder) dat ze persdrang heeft. Ik kan het niet geloven maar ik zie aan haar en haar lijf, dat het waar is! De verloskundige wordt erbij gehaald en om 21.15u mag ze gaan persen. Ik-stond-erbij-en-ik-keek-ernaar, maar echt volgen kan ik het niet. Ze lijkt het met zoveel gemak te doen, Chong staat haar zo goed bij en het gaat ontzettend snel!

Af en toe spiekt Chong even of hij al wat ziet, maar eigenlijk meteen al zie je pikzwarte haartjes. De moeder van Margriet staat iets verder weg, maar kan alles ook goed zien. In Margriet komt een oerkracht los en ongelofelijk maar waar, een paar persweeën later om 21.31u wordt hun prachtige dochter geboren! Dat het geen kind van de melkboer is, is meteen overduidelijk! Ze lijkt ontzettend op haar vader en krijgt de mooie en toepasselijke naam voor een kindje uit 2 culturen: Lee Anne.

Lee Anne is net als haar vader en moeder een natuurtalentje. Hoe kan het ook anders?! (oh en ongeduldig, net zoals haar vader heb ik me laten vertellen). Ze huilt vanaf dat ze geboren wordt en houdt niet op. Aan 1 stuk door blijft ze huilen en zoeken. Zoeken naar een borst, want het lijkt erop dat dit kleine meisje honger heeft. Wanneer Margriet een comfortabelere houding aan kan nemen en de borst kan geven, is ze direct stil.  Met grote ogen kijkt ze naar haar moeder alsof ze zegt: hè, hè mama, dít is wat ik wilde.

Er komt beschuit met muisjes, opa wordt erbij gehaald en iedereen geniet van dit mooie wondertje!

Lieve Margriet en Chong: heel veel geluk met jullie mooie meisje, ze past perfect bij jullie!

Reacties

Reacties