Was het de lolly of het bad? | Geboortefotograaf

Was het de lolly of het bad?

Begin dit jaar kreeg ik al een email van Janneke, die zelf verloskundige is. Ze schreef: “Een tijdje geleden hebben wij al eens contact gehad in mijn hoedanigheid als verloskundige. Nu ben ik zelf heeeeeeel pril zwanger van nr. 3. Zo’n 5 weken als het goed is, uitgerekend ergens in de buurt van 1 oktober. Ik mail je natuurlijk omdat ik heel graag een geboortefotograaf bij mijn, in principe, laatste bevalling wil. Voor mijn man hoefde het allemaal niet zo, maar dit is mijn cadeautje aan mezelf voor straks 3x knoerhard gewerkt te hebben. 🙂 Ik heb ook wel naar geboortefotografen in de regio gekeken, het blijft tenslotte nr. 3 (1e bevalling 9 uur, 2e 3 uur, wel tweemaal begonnen met vliezen breken dus dat is een mooie aankondiging), maar ik kwam toch op geen enkele website tegen wat ik bij jou zag.”

Super leuk als mensen al zo vroeg in de zwangerschap weten dat ze dit heel erg graag willen. We spreken af dat ze opnieuw contact opneemt na de 12 weken echo wanneer alles wat meer zeker is.

Een paar weken later krijg ik weer een mail van haar. Alles is goed en de uitgerekende datum is 4 oktober. We spreken af in mei, omdat ze dan in Zeeland zijn. Ze komen naar de studio en Tuur (de grote broer) en Kaat (de grote zus) komen meteen mee zodat ik ze kan ontmoeten.

We hebben een leuk gesprek! Janneke gaat in het ziekenhuis bevallen omdat ze bij Tuur, de eerste, een fluxus (ernstige bloeding) heeft gehad en bij Kaat, de tweede, een postpartum placenta rest. Oftewel een stukje placenta wat in de buik was achtergebleven en waar ze pas na de bevalling achter kwamen. Beide bevallingen zijn begonnen met gebroken vliezen en bij beiden kwamen de weeën niet op gang. Pas na het bezoek aan een voetreflex therapeut, kwamen de weeën. Die staat straks klaar rond de uitgerekende datum mocht dit weer gebeuren 🙂 Ze hebben dit keer een cursus hypno-birthing gevolgd (in dit geval, aangezien ze in Veldhoven wonen, bij Hartenwens), o.a. omdat Hans dit keer een actievere rol wilde tijdens de bevalling en Janneke goede ervaringen met hypno-birthing heeft. Ze willen ook graag zwangerschapsfoto’s laten maken en in de zomer zijn ze opnieuw in Zeeland, dus we spreken dan af.

Het is een leuke middag en wat zijn Tuur en Kaat leuk!!! Het geslacht van de baby is een verrassing voor iedereen, alleen Janneke en Hans weten het. Tuur kan dat niet uitstaan en wil zo graag weten wat het wordt. Het is echt lief om te zien 🙂 Ik weet zelf ook niet wat het wordt, dus ik ben benieuwd.

Dagen voor de uitgerekende datum rommelt het al, maar het zet niet door. Janneke denkt zelf wel dat het kindje wat eerder zal komen. Dat hopen we ook allebei, want de week erna ben ik niet alle dagen beschikbaar en dan zal ik een beroep moeten doen op de back-up fotograaf. Het is weer spannend!

Op 1 oktober krijg ik een appje van haar, het is 13.51u en ze zegt dat het sinds een uur flink rommelt, maar dat ze nog niet 100% zeker durft te zeggen dat dit het is. Ik ben echt net klaar met mijn newbornshoot, dus het zou goed uitkomen haha.

Vlak daarna belt ze op het is 14.10u, ik mis de oproep en bel meteen terug. Ze komt licht puffend aan de telefoon en zegt “mijn vliezen zijn net gebroken”. Say no more! Ik kom eraan. Ze gaat bevallen in Veldhoven, had twee snelle bevallingen en die derde zal niet lang op zich laten wachten, dus geen tijd te verliezen! Ik spurt naar binnen, vraag aan Denny of hij even snel de pasta voor me wil opwarmen, denk even goed na of ik alles heb en stap 5 minuten later met een bakje opgewarmde pasta om te eten in de auto! Ik stel de navigatie meteen in voor het ziekenhuis, want ik kan me niet voorstellen dat ze in de kleine 2 uur dat ik in de auto zit, nog thuis zullen zijn. Dat klopt ook inderdaad, want vlak erna belt ze op dat ze onderweg zijn naar het ziekenhuis.

Ik rij om 16u de parkeerplaats op bij het Maxima Medisch Centrum en om 16.05u sta ik in de kamer. Janneke haar collega, Geertje, doet de bevalling, we maken even kennis met elkaar. Ze zegt: “ben blij dat je er bent, was bang dat je het niet zou halen”. Janneke zit op haar knieën op de grond, voorover geleund op een stoel. Hans zit naast haar. Af en toe zegt hij zachtjes dingen als: probeer je schouders te ontspannen, pak even je rust (precies de dingen die hij heeft geleerd tijdens de hypno-birthing cursus). Ik zie dat ze daar meteen naar luistert en het probeert te doen. Ik begrijp dat Janneke het afgelopen uur met de Hyno-birthing muziek de weeën heeft weggezucht en dat dit haar vooral geholpen heeft om weer rustig te worden en de positieve gedachten te ondersteunen. Er wordt gesproken om in bad te gaan in een andere kamer, maar voordat het zover is wil Janneke eerst graag weten hoe ver ze is.

Het is 16.10u en ze heeft 6cm ontsluiting. Het hoofdje ligt nog hoog. Er wordt besloten om in bad te gaan en Janneke wil graag een lolly 🙂 Ik denk dat op dat moment dat ze gewoon trek heeft in lolly. Niets verbaast me meer haha, maar ik Janneke vertelt me na de bevalling dat ze heeft geleerd dat een lolly het endorfinesysteem stimuleert. Meer endorfine, meer ontspanning, betere bevalling.  Op weg naar de kamer met het bad komt er weer een wee, dus Janneke eindigt voor het bad op handen en voeten in haar badjas. De weeën zijn echt heftig, maar ze vangt ze goed op!

Ze zit echt nét in de bad met haar lolly en opeens moet ze persen! Het is 16.24u, nog geen kwartier geleden zat ze nog maar op 6cm. Gaat het zo snel? Elke wee perst ze mee. Geertje, de verloskundige, vraagt aan Janneke of ze in bad wil blijven en daar haar kindje wilt krijgen of dat ze uit bad wilt. Ze kiest voor het laatste. De lolly belandt op een tafeltje en Janneke probeert tussen de weeën door uit bad te stappen, maar dat is nog niet zo makkelijk. Het lukt haar uiteindelijk om op bed te komen en om 16.28u wordt ze op bed teruggereden door Hans en Geertje, die zich afvragen: is het nu de lolly of het bad wat het opeens in gang heeft gezet? 🙂

Om 16.31u blijkt inderdaad dat ze volledige ontsluiting heeft! Zo, dat is snel! 20 minuten geleden had ze 6cm en nu mag ze persen! Geertje probeert nog een keer de hartslag te vinden, maar dat lukt niet. Ze vraagt Janneke om op haar rug te gaan liggen, maar ook zo vindt ze de hartslag niet. Dan ziet ze al een stukje van het hoofdje en ze instrueert Janneke goed mee te persen. Het is toch even een spannend momentje en ik zie aan Hans dat hij dat ook zo ervaart. Kom op, persen Janneke!

Langzaam komt er een hoofdje tevoorschijn en daar is hij al!! Om 16.35u wordt een prachtig kindje geboren! Janneke heeft eerst een lach van oor tot oor en Hans kijkt vol ongeloof en dan komen de tranen bij Janneke. Het is een prachtig moment, zowel moeder als zoon (het is een jongen!) die met hetzelfde gezicht huilen en ook papa die een traantje wegpinkt ♥

“Staf” zegt Janneke. Geertje begrijp niet meteen wat ze bedoelt. Staf? “Dat is zijn naam, Staf”. Oooooh 🙂

De navelstreng is super kort en omdat het belangrijk is dat de placenta zo snel mogelijk komt (gezien de geschiedenis), is het aan Hans de eer om hem door te knippen. Nu is het hopen dat de placenta binnen een half uur komt. Zo niet, dan wordt Janneke overgedragen aan het ziekenhuis en als die er dan nog niet is na een half uur dan zal die operatief verwijderd moeten worden. Janneke heeft rekening gehouden met die optie en in haar geboorteplan staat ook wat ze dan graag wil. Hopelijk is het niet nodig. Ik ben aan het duimen!

Janneke ligt lekker te knuffelen met Staf en Hans maakt zelf wat foto’s en dan lijkt opeens weer het besef te komen dat hij er is en moet ze weer huilen.

Het is inmiddels 16.50u en de placenta zit nog muurvast. Janneke heeft een aantal punten mee waar druk toegepast kan worden volgens acupunctuur, wat de placenta zou moeten bevorderen om te komen. Hans zoekt het erbij en hij en Geertje geven druk op de punten die worden aangegeven. Helaas helpt het niet, er zit nog steeds geen beweging in. Ze probeert daarna Staf aan te leggen, om te kijken of dat effect heeft. Geertje probeert het nog 1x en helaas breekt dan de navelstreng af, de placenta zit muurvast. De verloskundige (een man) van het ziekenhuis wordt erbij gehaald. Het is een bekende van Janneke, dus dat is fijn. Helaas lukt het hem ook niet om de placenta eruit te krijgen, dus het wordt toch de o.k. Janneke is even verdrietig, maar legt zich er snel bij neer. Ze belt voordat ze weg moet naar haar ouders om te vertellen dat Staf geboren is. Staf ligt ondertussen lekker te drinken, dus het is fijn dat dat nog even lukt voordat ze weg gaat.

Ondertussen pakt Geertje het pakketje uit waarop staat “niet open maken tot na de geboorte”. Ik begrijp nu waarom, er zit een hele leuke romper in met zijn naam erop! Om 16.35u gaat Janneke naar de o.k. en gaat Staf lekker bij zijn papa huid-op-huid. Staf kijkt vragend naar zijn vader, alsof hij denkt: “waar is mama nou opeens?”

Vlak daarna bellen de ouders van Janneke. Ze zijn in het ziekenhuis en vragen of ze langs mogen komen. Ze zijn van harte welkom! Wanneer de trotse opa en oma zijn gearriveerd (ik kom er achter dat oma ook verloskundige is), wordt Staf door Geertje nagekeken. Janneke vond het goed dat dit allemaal al zou gebeuren terwijl ze weg was. Ik zorg dat ik alles vastleg voor haar! Staf lijkt echt ontzettend op zijn broer en zus, vooral op Kaat! Hij wordt helemaal goedgekeurd en weegt 3640 gram. Papa kleedt hem daarna aan en dan kan ik foto’s van hem maken!

Als ik dit gedaan heb, is het oma en opa knuffeltijd! Staf heeft ondertussen wel echt weer zin om wat te drinken, maar zolang Janneke nog niet terug is, moet Staf het met de pink van zijn oma doen. Daar is hij wel rustig van 🙂 Hans belt ondertussen de kinderen en Tuur is door het dolle heen! Hij vraagt of hij ‘zijn dessert’ (haha) mag laten staan, maar Hans zegt dat hij best nog even zijn toetje mag opeten 🙂

Om iets voor zevenen komt Janneke terug van de o.k. De dokter is net al langs geweest om te vertellen dat alles is goed gegaan, maar Janneke is wel veel bloed verloren. Het gaat goed met haar, maar ze is wel emotioneel. Opa komt met Staf naar Janneke lopen om haar een dikke knuffel te geven. Als Janneke Staf overneemt dan wil hij meteen drinken en dat doet hij ook goed!

En dan is het tijd voor de kindjes, wat zijn ze trots!!! Ik maak nog een foto van het hele gezin en ga dan naar huis.

Lieve Janneke, Hans, Tuur en Kaat, wat super leuk een broertje erbij! Geniet ervan!

Reacties

Reacties