Lief! | Geboortefotografie Zeeland
Jessica mailde me al vroeg in de zwangerschap. Al voordat ze zwanger was had ze bedacht dat ze heel graag foto’s wilde van de geboorte, dus toen het zover was – februari 2013- trok ze meteen aan de bel 🙂 Voor Jessica was dit haar tweede kindje en voor Wim, haar man, zijn eerste. Helaas lag ze in het ziekenhuis met hyperemesis gravidarum (extreem overgeven waardoor je niet genoeg vocht/ voedingsstoffen binnenhoudt). We spraken af dat ze na de 12 weken echo opnieuw contact zou opnemen. Dat deed ze, maar niet met goed nieuws. Het hartje van dit kindje was gestopt met kloppen. Erg verdrietig.
Het duurde even voordat het weer “raak” was, maar een jaar later krijg ik weer een mail -maart 2014- en dit keer ging het wel goed! Wel had Jessica weer hyperemesis gravidarum dus de eerste maanden van de zwangerschap waren alles behalve een roze wolk. Vanaf 5 maanden ging het gelukkig beter en kon ze eindelijk genieten! Samen met Wim en haar dochter Yaiza kwamen ze op gesprek. Erg gezellig en Yaiza (8 jaar) kon niet wachten om haar zusje te zien.
De uitgerekende datum was 15 november. Een leuk detail: 14 november zou precies 9 maanden na de huwelijksnacht zijn 😉 Tijdens de zwangerschap ontwikkelde Jessica alleen zwangerschapsdiabetes. Vanaf week 33 moet ze op een streng dieet. Kon ze eindelijk na al die misselijkheid alles eten, werd het haar weer “afgenomen”. Maar ze zette haar schouders eronder en met dit dieet bleef dit onder controle, maar het was wel een reden om in te leiden. Er werd een datum geprikt: 12 november. Spannend!
Om 8u moeten ze zich in het ziekenhuis melden. Via de app houden ze me op de hoogte. Alles gaat op het gemakje en om iets voor 9u ligt Jessica voor het eerst aan de CTG. Alles ziet er goed uit en daarom besluiten ze om 9.45u haar vliezen te breken. Ze heeft dan al 2 à 3 cm ontsluiting. Het vruchtwater is helder en nu is het wachten op weeën. Als die niet vanzelf komen dan wordt er een infuus gestart. Wanneer de weeën regelmatig komen ga ik rijden. Het is in Goes dus voor mij lekker dichtbij. Een kwartier na het breken van de vliezen mag ze uit bed en gaat ze lekker op de bal zitten naast het bed. Om 11.15u beginnen er weeën te komen die ze goed voelt, maar nog wel erg onregelmatig. Ik wacht even het volgende toucher af om te zien of deze weeën al wat doen. Om 12.50u blijkt van wel, ze zit al op 5cm!
Ik wacht de regelmatige weeën maar niet af haha en besluit nu te gaan rijden. Om 13.15u ben ik in het ziekenhuis. Jessica zit nog steeds op de bal en kletst tussen de weeën door nog lekker. Nog iets te lekker 😉 Deze weeën moeten nog wel wat sterker worden. Elke keer als ze een wee krijgt zegt ze “Lief!” en dan is het tijd voor Wim om tegendruk in haar onderrug te geven. Ze zijn helemaal op elkaar ingespeeld.
Ondertussen wordt alles op de kamer alvast gereedgemaakt voor de baby. Wim mag de kleertjes klaar leggen. Jessica heeft twee dezelfde pakjes gekocht, omdat het even de vraag is hoe groot het kindje is. Tijdens de controles is er gezegd dat het kindje voorloopt in de groei. Het is even de vraag of dit aan de zwangerschapsdiabetes ligt (die kindjes zijn vaak wat groter) of doordat Wim zelf ook erg lang was toen hij werd geboren: 56cm! UIt de tas kom ook het kraamboek komt tevoorschijn en Jessica vertelt dat ze wel graag een foto op het geboortekaartje willen. Terwijl Wim in het kraamboek bladert, zoekt Jessica het geboortekaartje erbij.
Om 15u komen ze opnieuw voelen en 10 minuten voordat de verloskundige in de kamer staat, slaan de weeën opeens om. Jessica wil in bed liggen en heeft opeens geen praatjes meer. Ze blijkt 6cm ontsluiting te hebben, de verloskundige wil daarom een infuus opstarten. Ze gaat weg om het klaar te maken, maar het is wel duidelijk dat de weeën van zichzelf opeens een stuk sterker zijn. Wanneer ze terugkomen met het infuus vraagt Jessica om het nog even uit te stellen. Ze is bang voor een weeënstorm en ze zijn duidelijk sterker geworden. De verloskundige stemt toe en kijkt het nog even aan.
Gelukkig dat het infuus niet is opgestart, want om 16.10u heeft Jessica 8 à 9cm! Joepie! Ze is nu ook volledig in zichzelf gekeerd en ligt op haar zij in bed de weeën weg te puffen. Wim zit naast haar en wrijft elke wee over haar rug. Als ie een keer niet op tijd is, dan hoort hij vanzelf zijn ‘commando’ “Lief!” wel. Meer dan dat zegt Jessica niet. Wanneer hij hoort dat ze al zover is, vraagt hij of hij even naar de wc kan 🙂 Ik neem zijn plek over voor één wee, zodat hij ook even de kans heeft om zijn blaas te legen voor hun dochter ter wereld komt. Wanneer hij terugkomt zegt ze voor het eerst “Het doet zo’n pijn”. Wim fluistert haar de laatste woordjes moed in.
Niet lang daarna om 16.40u mag Jessica gaan persen. Ze gaat echt als een trein! Binnen de kortste keren zien we het hoofdje al! En daar komt ze dan langzaam echt tevoorschijn! Jessica geeft geen kick en focust zich alleen maar op wat de verloskundige zegt. Wim houdt de geboorte van zijn dochter goed in de gaten. Ze wil meteen al zwaaien naar haar papa, want haar handje zit naast haar hoofdje. Om 17.11u wordt ze geboren!
Wim is in eerste instantie nog een beetje beduusd, maar dan komt er een smile van oor tot oor! Ze heet Izàrra Rivièra en ze is prachtig! Nadat ze uitgebreid bewonderd is mag Wim de navelstreng doorknippen. Elke keer als hij praat probeert Izàrra haar ogen op te doen. Ze kijkt hem continu aan. Het is zo’n mooi kindje! Vlak daarna wordt zonder problemen de placenta geboren.
Daarna wordt de grote zus gebeld. Haar blijdschap is aanstekelijk, maar ook een emotioneel moment. Ze vond het zooooo spannend en heeft zoooo lang gewacht. Wat is ze blij! Ze komt er meteen aan met opa en oma! Izàrra is al lekker op haar knuistje aan het zuigen, dus het lijkt erop dat ze honger heeft. Jessica heeft gekozen voor flesvoeding, dus Izàrra wordt eerst even nagekeken en dan krijgt ze daarna meteen haar eerste flesje van papa. Ze weegt 3620 gram en wordt helemaal goedgekeurd. Ze mag daarna lekker huid op huid bij haar papa. De fles gaat er zo in en ze kan haar ogen niet af houden van haar papa. Zo lief!
Na de fles wordt ze aangekleed en gaat haar mama even douchen. We verhuizen naar een andere kamer waar het bezoek zal komen. Ook vanuit haar wiegje houdt Izàrra alles goed in de gaten.
Op de gang komen we het bezoek al tegen en wat is Yaiza gelukkig, ze kan niet wachten om in het wiegje te kijken! Ze roept alleen maar: “ze is zo mooi!!”. Het is echt te schattig om te zien! Wanneer Yaiza alle tijd heeft gehad met haar zusje komt de rest van de familie haar bewonderen.Beide opa’s en oma’s, de oma van Jessica, de zus van Wim en ook de beste vriendin van Jessica komt langs. Ik maak foto’s van de hele familie en dan nog een paar van Izàrra voor het geboortekaartje. Ik laat een dolgelukkig gezinnetje achter.
Lieve Jessica, Wim en Yaiza: veel gelukt met Izàrra!
