Ik wil niet 🙁
Ik ben weer ongesteld geworden… Dat betekent dat we kunnen beginnen in Gent. Je zou zeggen dat ik daar blij mee zou zijn, maar het is alles behalve dat.
Ik ben verdrietig en niet zo’n beetje ook. Ik sta avond eten klaar te maken en de tranen rollen over mijn wangen. Wanneer Denny thuis komt, ben ik net een beetje opgehouden, maar uiteraard ziet hij meteen dat er wat mis is. Hij loopt naar me toe, vraagt: “Wat is er meisje?” en ik moet zó hard huilen. Hij pakt me vast en ik jank zijn hele witte blouse nat en zwart van de mascara. Ik ben zo ontzettend over mijn toeren dat ik niet uit mijn woorden kom. Denny staat aan de grond genageld, geen idee waar dit nu vandaan komt. Hij vraagt een paar keer: “Wat is er dan?”, maar ik heb geen adem om te praten.
Wanneer ik eindelijk wat rustiger word, zeg ik: “Ik ben ongesteld en ik wil niet naar Gent. Ik wil geen hormonen”.
Voor Denny is het duidelijk: “Ok, dan doen we dat niet, dan gaan we kijken naar andere mogelijkheden. Zoals Groningen”.
Ik ben hem zo dankbaar op dit moment.
Zo dankbaar.
Oh wat hou ik van deze man.
5 reacties op 50. Ik wil niet :-(