Verrassing! | Geplande keizersnede van de derde Goes

Verrassing! | Geplande keizersnede van de derde Goes

Niets is leuker dan een geboorte mogen fotograferen als de ouders zelf het geslacht nog niet weten. Toen ik Christianne en Julian ontmoette hadden ze hun twee zoontjes bij: Lorenzo (net 4 jaar geworden) en Milow (3 jaar). Beiden zijn met een keizersnede geboren en de geboorte van hun derde zou ook met een geplande keizersnede zijn in het ADRZ in Goes. Wat het geslacht van de baby in Christianne haar buik was, was een verrassing!

Ik adviseerde een gynaecoloog met wie ik eerder een geplande keizersnede had gefotografeerd en toen het eenmaal zover was dat Christianne in het ziekenhuis op controle moest, kreeg ze groen licht voor de foto’s. Super fijn! Haar officiële uitgerekende datum zou 5 maart 2015 zijn.

Eenmaal op controle in het ziekenhuis was de optionele datum voor de keizersnede 24 februari 2015. Dit zou alleen ook de dag zijn dat Lorenzo 4 jaar zou worden. Christianne en Julian moesten er even over nadenken, maar uiteindelijk vonden ze het niet erg dat Lorenzo en zijn broertje of zusje, op dezelfde dag jarig zouden zijn.

Op 23 februari had Christianne haar intake en de keizersnede stond gepland om 12.45u de volgende dag. We spreken af dat we elkaar de 24^e zien, om 11.20u voor het ziekenhuis waar de fotoreportage dan kan beginnen 🙂

Die dag is het erg druk op de parkeerplaats en het is even zoeken naar een plekje. Christianne en Julian hadden hetzelfde probleem. Ze zijn al binnen en we lopen nog even terug naar buiten om een foto te maken. Allebei zijn ze relaxed en hebben ze (nog) goed geslapen. Christianne weet wat haar te wachten staat, na 2 voorgaande keizersneden en is er helemaal klaar voor. Ze melden zich op de afdeling verloskunde en daarna moeten ze wachten tot ze horen naar welke kamer ze mogen. We zitten ondertussen te kletsen over ditjes en datjes en Julian zegt meteen: “wel fijn dat er een derde bij is, dan ben je een beetje afgeleid en minder bezig met wat komen gaat”. Ik klets daarna dus vrolijk verder om het niet spannender te maken dan dat het al is.

Al gauw mogen ze naar de kamer en Christianne krijgt een bed bij het raam. Altijd fijn vanuit fototechnisch oogpunt! Haar mooie o.k. pak met dito sokken ligt al klaar. Alles verloopt heel rustig en gemoedelijk. We maken snel een buikfoto nu het nog kan en daarna komt er een verpleegkundige vragen of alles duidelijk is na de intake van gisteren. Dat was het zeker, Christianne en Julian hebben niet echt veel vragen meer. De verpleegkundige neemt uitgebreid de tijd om nogmaals de hele procedure door te nemen en ondertussen wordt bij Christianne haar bloeddruk gemeten, de temperatuur gemeten en wordt ze aan de CTG gelegd om een hartfilmpje te maken. Het is op dat moment niet duidelijk of alles op tijd gaat in de o.k. maar dat zullen we dan straks wel merken.

Na het hartfilmpje kan Christianne zich omkleden. Het is inmiddels half 12. We kletsen ondertussen over van alles en nog wat door. Ook serieuze onderwerpen zoals Julian opmerkt. Kletsen zorgt er in elk geval voor dat je niet al te zenuwachtig kan worden, dus ik doe mijn best 🙂 De kleertjes mogen ze alvast klaarleggen. Ik heb al gevraagd wat ze denken dat het wordt, maar ze hebben geen idee. Christianne gaat uit van een jongetje, al zou ze een meisje wel heel erg leuk vinden. Ik ook 🙂 Na twee jongens zou een meisje wel een grote verrassing zijn!

Naarmate de tijd vordert, wordt het kletsen wat minder en merk je toch dat er wat zenuwen komen. Vooral Julian begint het spannend te vinden, Christianne lijkt nog steeds erg relaxed. We weten dat als de keizersnede inderdaad om 12.45u is, dat we niet veel later dan 12u opgehaald moeten worden, dus de onderwerpen van gesprek raken een beetje op lijkt wel als het 12u is geweest. Christianne en Julian kijken nog wat op hun telefoon, net als ik en dan opeens om iets voor half 1 komen ze Christianne halen. Het gaat gebeuren!

Eerst moet Christianne naar recovery, waar haar outfit compleet wordt gemaakt met de welbekende o.k. muts en daarna is het wachten (weer wachten 😉 ) tot de o.k. vrij is. Julian en ik kunnen ons ondertussen omkleden.

We mogen meteen de o.k. op en terwijl Julian gespannen toekijkt, krijgt Christianne (die 3 minuten daarvoor nog met een grote glimlacht zit) de ruggenprik. Het is bijna 13u en hij zit meteen goed. Christianne wordt “klaargemaakt” en dan kan de keizersnede beginnen. Omdat ik de vorige keer niet helemaal lekker was, heb ik nu extra gegeten. Blijkbaar was het een momentopname, want tijdens de operatie voel ik me kiplekker. In tegenstelling tot Christianne, aangezien haar bloeddruk ontzettend daalt (wat vaker gebeurt na een ruggenprik en logisch te verklaren is). Ik kom even aan de andere kant van het “scherm” kijken en knijp Julian even in zijn schouder om even te laten weten dat het goed komt. Het is niet fijn om je vrouw te zien met zo’n lage bloeddruk. Er zit dan namelijk helemaal geen kleur meer in je!

Daarna gaat het snel. Het hoofdje is zo geboren en de navelstreng zit om het nekje. De gynaecoloog haalt die eerst weg en dan in slow-motion (zodat ik kan fotograferen, super lief!) wordt de baby uit haar buik gehaald. Het is 13.12u. Julian is gaan staan zodat hij het kan zien. Ik kan niet zien wat het is, maar dan zegt de dokter: “het is een meisje”. Oooooh het is een meisje! Christianne ligt met een smile van oor tot oor achter het scherm! Na 2 jongetjes, een meisje!! Julian staat met tranen in zijn ogen te kijken, zijn meisje! Dit lieve meisje, het bewijs, wordt over het schermpje aan Christianne getoond en dan gaat ze samen met haar papa naar het kamertje ernaast zodat de kinderarts kan kijken of alles in orde is. Daar wordt aan papa gevraagd hoe ze heet. Hij moet er even over nadenken, hij zit nog zo met een jongensnaam is zijn hoofd, maar het is echt een meisje! 🙂 Ze heet Denthe, maar zegt Julian, check nog maar even bij Christianne of het zo goed gespeld is 😉

Denthe laat zich goed horen. Ze heeft weinig huidsmeer en lijkt al goed klaar voor “de echt wereld”. Ze wordt helemaal nagekeken en goedgekeurd! Papa knipt de navelstreng af, ze wordt gewogen (3330 gram) en dan kan ze lekker bij mama liggen. Moeder en baby worden nu niet meer gescheiden, zo fijn dat dit nu zo kan! Voor Christianne is dit ook de eerste keer dat het zo gaat. Bij Lorenzo en Milow bleef ze alleen achter op de o.k. om gehecht te worden.

Na het hechten gaan we terug naar recovery. Christianne is ondertussen heel vrolijk, heeft geen pijn, ziet er goed uit, het is eigenlijk niet te geloven! Denthe is al gauw aan het zoeken en daarom wordt er al een flesje op de afdeling gehaald wat ze in 1x naar binnen lurkt. Letterlijk haha. Uiteindelijk zijn we 40 minuten op de recovery en omdat de ruggenprik bij Christianne heel hoog zit en ze willen dat ze eerst wat voelt in haar benen moet ze nog iets langer blijven. De verpleging moet alleen terug naar de afdeling, dus Julian en Denthe moeten dan mee. Ze worden dus toch nog even gescheiden.

Wanneer Julian en Denthe op de kamer zijn, mag Denthe lekker huid-op-huid bij haar papa. Ze ligt nog maar net en dan hoort Julian dat hij Christianne kan ophalen bij recovery. Dat is snel! Om 15u is Christianne terug op de kamer. Julian heeft ondertussen het thuisfront gebeld en ze zijn onderweg, inclusief de grote broers! Voordat ze komen wordt Denthe eerst aangekleed door haar papa. Hij is het nog niet verleerd.

De grote broers komen een beetje beduusd binnen, en behalve hun babyzusje, is ook het infuus erg interessant. Milow is meteen klaar om zijn zusje kusjes te geven, maar Lorenzo kijkt nog even rustig toe. Vlak daarna komen de oma’s binnen die mega trots zijn! De grote broers eten ondertussen een beschuit met muisjes. Dat wil zeggen, Lorenzo eet het beschuit en Milow eet de muisjes haha. Ze hebben cadeautjes meegenomen die ze graag willen geven en daarna mogen ze hun zusje vasthouden! Net zoals de oma’s 🙂

Ik maak nog een foto van het kersverse gezin en daarna laat ik ze gelukkig –en nog steeds vol energie- achter.

Lieve Christianne, Julian, Lorenzo en Milow: heel veel geluk met jullie schattige zusje!

Reacties

Reacties