Voordat we Liv mochten krijgen, had ik allerlei ideeën in mijn hoofd over wat voor een moeder ik zou zijn, wat ik met mijn kind zou doen, wat ik niet zou doen en hoe ik zoveel mogelijk alles hetzelfde zou doen in mijn leven als zonder kinderen. Yeah right….
Uiteraard hoorde ik andere moeders vertellen dat alles anders werd, dat niets meer hetzelfde is als je eenmaal een kindje hebt gekregen. Maar geloven? Nee, zo eigenwijs was ik dan ook wel weer. Ik zou die ene moeder zijn bij wie wel alles zou gaan zoals ik van te voren had bedacht. Ik lach me echt rot als ik daaraan terugdenk (en schaam me diep haha).
Hier in Thailand is het verschil (met en zonder kind) extra duidelijk. Ik ben namelijk al heel vaak in Thailand geweest. Vandaag lag ik te genieten van een Thai Massage (mijn eerste Liv-vrije moment) en ik was aan het bedenken wanneer ik voor het eerst in Thailand kwam en hoe vaak ik daarna nog was geweest. Ik kwam tot de conclusie dat de eerste keer in 2001 was (mijn god wat lang geleden!) en dat dit de negende keer (? denk ik) is dat ik er ben. Behalve dat Thailand erg is veranderd (en het publiek), zijn de vorige keren ook compleet andere reizen geweest.
Ik heb me nooit gerealiseerd hoe vrij je bent zonder kind(eren). Hoe je op welk moment dan ook iets kan beslissen om te doen of niet te doen. Dat je de hele dag niet op je horloge hoeft te kijken en wanneer je buik knort je iets eet. Dat je op een scooter zit en gewoon rijdt en wel ziet waar je uitkomt. Dat je met je rugzak in een nieuwe plaats aankomt en gewoon wat budgetaccommodaties afgaat om te kijken waar je gaat slapen (en dan altijd een plekje vindt, ook al is het niet fantastisch). Dat je nooit verder kijkt dan het moment waar je inzit, want je hoeft nergens rekening mee te houden.
Dát, beste mensen, is VERLEDEN TIJD 🙂 Althans wel bij ons met een 1,5 jarige.
Vanaf het moment dat Liv in ons leven is, bepaalt zij wat we doen. Niet omdat ze alles voor elkaar of altijd haar zin krijgt, maar simpelweg omdat wij verantwoordelijk voor haar zijn en we moeten zorgen dat ze op tijd eet en slaapt. Dat ze het niet te koud of te warm heeft en heel belangrijk: dat ze het naar haar zin heeft. Als zij het niet naar haar zin heeft, hebben wij dat ook niet. Dus moet je van tevoren goed nadenken wanneer je wat gaat doen: hoe lang het gaat duren? Of ze ergens kan slapen? Is er eten en zo ja, wat voor eten (schoon en hygiënisch, lekker?)? Daarnaast wil je wat luxere accommodatie (wij in elk geval) met airco, zodat ze lekker vrij in de kamer kan rondspelen zonder lek gestoken te worden door de muggen en je maakt je altijd zorgen (over alles! Ik in elk geval wel, maar daar kan ik apart een blog aan wijden).
Dus zei ik deze vakantie tegen Denny: “Het is wel anders hè zo reizen? We hebben nog niets van Thailand eigenlijk gezien, behalve het strand en het hotel”. Denny beaamt dat en geeft aan dat ’t wel hele mooie stranden zijn en ontzettend bijzondere accommodaties, zodat we in dat opzicht al veel van Thailand hebben gezien.
Ik kijk uit over de blauwe zee, het witte strand en de palmbomen. Liv wil de zee in en roept keihard: “Mamaaaaaa, pappaaaaa, zeee!!!”. Iets alleen doen is ze niet erg goed in 😉 “Een kind beperkt je leven wel hè?” Ook dat beaamt Denny deels, want zandkastelen bouwen in Thailand met wit zand is toch wel uitdagend en wanneer een torentje lukt, is het zelfs een verrijking. 🙂
Liv komt naar ons toegelopen. Een lach van oor tot oor. Ik krijg een kus van haar (die geeft ze soms in het wilde weg). Ze heeft een stuk koraal in haar hand (dat ligt hier overal aangespoeld en ze weet inmiddels wat het is). “K-r-aal” zegt ze met die lieve lach. Zucht. Wat hou ik toch van dit kleine meisje! “Een kind maakt je leven toch ook echt heerlijk hè?” Denny kijkt me met een glimlach aan en zegt dat ’t een enorme aanvulling in het leven is.
’s Avonds als we om 19u op de hotelkamer zitten, in het ‘donker’ omdat Liv haar ogen niet meer kon ophouden en al slaapt, denk ik nog even aan de tijd voor haar. Dan zouden we nu misschien aan het douchen zijn om daarna een hapje te gaan eten en zo goed als zeker niet zulke luxe slaapplekken geboekt hebben. In plaats daarvan heb ik al gegeten en lees ik een boek, een boek waar ik al anderhalf jaar niet aan toekom, maar nu op vakantie wel!
Zalig.
Niets is meer wat het is geweest voor we Liv kregen, maar we zijn hier mooi wel, in dit prachtige land. Het leven is niet hetzelfde, op vakantie gaan is niet hetzelfde, maar genieten doen we nog steeds. Alleen anders 😉
