Fantaseren
Ik heb geen idee hoe dat bij andere stellen is gegaan, dat moment waarop je ervoor gaat. Hoe ging dat bij jullie? Ik fantaseer er op los, hoe ze (ja ik denk in de meisjesvorm 🙂 ) eruit gaat zien, of ze op haar halfbroer Max of halfzus Bo gaat lijken (hun moeder is ook blank en blond), waar ik wil bevallen, hoe ik wil bevallen, waar ze gaat slapen, hoe ze kan gaan heten. Je kan het zo gek niet bedenken of ik denk eraan.
Mijn hele leven (nou ja, heel lang dan) weet ik al hoe ik wil bevallen. Ik zou het liefst thuis in bad bevallen. Nu mag dat niet waar we wonen, omdat we aan de verkeerde kant van het kanaal wonen, dus heb ik bedacht dat het maar bij mijn vader moet. Die weet dat alleen nog niet haha. (Euh bij deze dan pap! 🙂 ) Ik weet al wie ik wil vragen om het te fotograferen, want dat er een fotograaf bij gaat zijn, dat is duidelijk! Ik beval ECHT NIET zonder 🙂 Eigenlijk heb ik al een heel geboorteplan in mijn hoofd, maar goed, ik weet dat dat helemaal anders kan lopen. Trouwens, als ik niet eens zwanger word, dan wordt ‘t überhaupt nooit geschreven. Dat weet ik allemaal, maar toch fantaseer ik. Het is gewoon te leuk om het niet doen! Ik vind het wel spannend, want ben ik dan niet extra teleurgesteld als het niet lukt?
Soms twijfel ik ook opeens. Is dat normaal? Ik heb zo lang gewacht totdat Denny wilde en nu wilt hij opeens en denk ik: Wil ik dit wel echt? Te stom voor woorden zeker? Ik weet dat ik het wil, maar vind het ook wel weer spannend.
Ach, zo word ik van hot naar her geslingerd, maar gisteren ben ik ongesteld geworden dus voorlopig hoef ik nog nergens over na te denken 🙂