|GEBOORTEFOTOGRAFIE9

Geboortefotografie Goes  | Vers van de Pers | Geboorte van Lennox

In november waren Tamara en Adhemar (of makkelijker gezegd; Ad) bij mij om kennis te maken. Ze wilden heel graag foto’s, maar pas als de baby geboren zou zijn. Daarom spraken we af, omdat ze in Goes zou bevallen, dat ik zou gaan rijden wanneer ze mocht gaan persen. Ik zou, zodra hij of zij (dat was een verrassing!) geboren zou zijn, beginnen met foto’s maken.

Tamara was op 7 december uitgerekend. Ze had gehoopt voor die datum te bevallen zodat het voor iedereen een verrassing zou zijn, maar 7 december kwam en ging voorbij. Geen baby. De voorweeën die ze had gevoeld, waren ook gestopt en er was geen teken dat hij of zij zich snel zou aankondigen. Tamara baalde daar wel van. Bovendien was ze met 39 weken van de trap gevallen. Grote schrik natuurlijk, maar alles was goed met het kindje. Toch maakte ze zich een beetje zorgen en het wachten was niet bevorderlijk. Zij en Ad probeerden allerlei tips uit die de bevalling eventueel op gang zou kunnen brengen, zoals bv een voetmassage. Ook de verloskundige probeerde de natuur een handje te helpen door de vliezen proberen te strippen (loswoelen van de vliezen van de baarmoederwand), maar 3x lukte dit niet. Afgelopen maandag, na een 3e mislukte poging en bijna 2 weken over tijd, besloot de verloskundige een afspraak te maken om in te leiden. Zo gezegd zo gedaan. Maandag kreeg ik een mailtje van Tamara dat ze op dinsdag 20 december om 8u ingeleid zou worden. Gelukkig, de baby zou komen!

Tamara liet het los en ja hoor: de weeën begonnen! ’s Avonds om bijna 22u belde Ad op om te zeggen dat het toch spontaan begonnen was! Ik zocht mijn bed op en hoorde om 23u dat de weeën al snel op elkaar volgden. Na de laatste bevalling heb ik wel mijn lesje geleerd en dit keer dacht ik: misschien gaat het wel weer zo snel. Om middernacht was de laatste update: 3 centimeter ontsluiting, verloskundige komt weer om 2.30u. Met die informatie ging ik slapen en ik dacht eigenlijk toch wel tot 6u nog wat slaap te kunnen pakken.

Natuurlijk is niks minder waar! Om 2.30u word ik gebeld dat het zo ver is: ze mag gaan persen. Ik ga er vanuit dat de verloskundige dan toch eerder dan 2.30u is gekomen 🙂 Alles staat klaar en omdat Goes maar 20 minuten rijden is en de persfase bij een eerste ongeveer een uur is, hoef ik niet te haasten. Om 3.20 ben ik in het ziekenhuis. Ik wacht op de gang (al moet ik toegeven dat ik héél graag in de kamer wil zijn!) en om 3.40 hoor ik een héle blije mama en een baby huilen. Ik sta klaar met mijn camera en stap de kamer in. Ik zie een papa met een grijns van oor tot oor en een euforische mama. Op haar ligt een wolk  van een baby die als 2 druppels water op zijn vader lijkt. Het is een jongen! Vlak na binnenkomst krijgt hij de naam Lennox.

Dit keer geen foto’s van details in de kamer, maar specifiek dit moment. Ik fotografeer de kennismaking van Lennox met zijn papa en mama, het knippen van de navelstreng, de eerste keer aan de borst, de controles die gedaan worden en Lennox in zijn allereerste kleertjes! Ik wacht tot de kersverse oma en tante komen en pink een traantje weg terwijl ik fotografeer hoe oma haar kleinzoon voor de eerste keer vasthoudt en hoe trots ze is op haar dochter.

Ik laat een dolgelukkige familie achter als ik rond een uur of 6 wegga. Geniet van elkaar!

Reacties

Reacties