|ZWANGER WORDEN & ZIJN11

De 20–weken-echo

Tijdens mijn opleiding verloskunde kwamen echo’s aan bod, maar niet om zelf te maken, want dat is een aparte opleiding. Wanneer ik zelf echo’s zie dan zijn het echofoto’s van klanten van hun baby of ik kijk mee tijdens de bevalling om te kijken hoe het kindje ligt (en dan is er niet heel veel te zien aangezien het kindje dan al erg groot is 😉 )

Ik wist uiteraard wel dat dit een belangrijke echo was, waar veel gecontroleerd wordt. We hadden alle informatie goed gelezen en ik vond het super fijn dat we ervoor gekozen hadden om “wat wordt het?” los te zien van het moment van de echo. We konden ons eerst helemaal richten op de gezondheid van ons kindje en daarna zou er dan de tijd zijn voor de voorpret van ons ‘jongen-meisje feestje’ (alle foto’s zijn trouwens al klaar, dus volgende week een uitgebreide blog daarover).

Het gekke is dat sinds ik zwanger ben, ik me geen moment zorgen heb gemaakt. Ik weet niet waarom, maar ik ben geen moment bang geweest dat het fout zou gaan (naïef of gewoon een goed gevoel?) en ik was ook niet zenuwachtig voor de 20-weken-echo, al is het natuurlijk wel spannend..

Er gingen twee vrienden mee die we ook duidelijk hadden geïnformeerd over het soort echo en dat het zou kunnen dat er iets gevonden kon worden wat niet goed zou zijn, zodat zij ook wisten waar ze aan toe waren. We laten onze echo’s maken in het ADRZ in Vlissingen (de verloskundigenpraktijken hier maken geen echo’s) en we hebben bij alle echo’s dezelfde echoscopiste gehad. Leuk en vertrouwd dus! Wanneer je zwanger bent geraakt via IVF of ICSI heb je recht op een uitgebreide medische echo in een academisch ziekenhuis als je dat wilt. Omdat ik vaak zie dat daar “afwijkingen” worden gevonden die een paar weken later geen afwijking meer zijn, wilden we dit niet. Je kan je dan weken zorgen maken om (n)iets en we hadden er vertrouwen in dat als er echt iets mis was dat het ook hier in Vlissingen gezien zou worden en dan kan je altijd nog naar Rotterdam of Gent.

Nou goed, een heel verhaal, maar toen was de dag dus daar. Het was meteen al vroeg, om 9.30u, geen tijd om zenuwen te hebben. We hadden eerst duidelijk uitgelegd dat we niet per ongeluk het geslacht wilden zien (daarover later meer) en toen begon ze. Nou ik zal eerlijk zeggen: we hadden géén idee. Geen idee dat ze de baby in je buik figuurlijk in plakjes “snijden” en dan per “plakje” bekijken of alles goed is. Echt alles wordt doorgelicht en gemeten. Ze was nog niet klaar met het hoofdje en toen zei Denny: “ik ga even zitten”. Hij realiseerde zich opeens op dat moment dat ze echt de hele baby doorlichten en daar moest hij toch echt even voor gaan zitten. De lieverd!

Elke keer als er iets gemeten werd en het was goed dan groeide mijn liefde. Toen ze een close-up maakte van de neus en de mond en ik zag dat die leken op mijn lippen (en die van mijn nichtje Jazlyn), schoot ik voor het eerst vol. Opeens realiseerde ik me –alsof ik dat nog niet wist natuurlijk- dat er een echt mensje in mij groeide en dit was ook het moment dat ik dacht: het maakt me helemaal niets uit wat het is, een jongen, een meisje… ik hou er van!

74 lipjes

We vonden het allebei zo bijzonder. We hebben de hele dag naar alle fotootjes lopen kijken. Alles zit er op en eraan, alles wat gemeten is, zat binnen het gemiddelde. Ze weegt 325 gram en is gewoon meer dan perfect.

Perfect.

Wat een fijne conclusie en wat super fijn dat dit nieuws niet “overschaduwd” werd over wat het geslacht was. Het was het moment om je te realiseren hoe bijzonder en speciaal het is dat er een mensje in je groeit wat zo op het eerst gezicht gezond is. Ons gezonde kindje.

Tadaaaaaa hier is ze dan 🙂 (Ik dacht eerst dat ze net als ik vroeger -voor de operatie- flaporen had, maar dat is iets anders hahaha. Pfieuw!)

74 de 20 weken echo

Voetstapje. Jawel met 5 tenen.

74 voetstapje

Dit vond ik ook zo fascinerend, de ruggengraat! Hoe geweldig goed kan je dat zien!

74 ruggengraat

Vonden jullie -als je kinderen hebt en de 20-weken-echo bestond al- het ook zo bijzonder?

Reacties

Reacties