100% natuurlijk | Geboortefotografie
Bijna 2 jaar geleden, toen ik nog niet zolang als geboortefotograaf werkte, werd ik, terwijl ik in Zweden was, gebeld door Anne-Geer met de vraag of ik de geboorte van hun eerste kindje wilde fotograferen. Ze zou niet lang na de vakantie uitgerekend zijn en ze woonden in Haarlem… Phoe, Haarlem. Haarlem is voor mij ver, verder dan 2 uur rijden en dat doe ik eigenlijk niet. Er stond alleen niets op na mijn vakantie, dus ik dacht: waarom niet? Ik was destijds net op tijd, maar de geboorte van Thijmen is er eentje die me is bijgebleven. Ik denk door de liefde die te voelen was in de kamer en de dingen die er gezegd werden. Ik noemde dit verhaal daarom “de romantische bevalling”. Helaas waren de eerste weken/maanden minder romantisch dan het moment zelf. Thijmen had veel last van de bevalling gehad en had een moeilijk start. Dit hoorde ik zelf pas toen ze een paar weken geleden weer in Middelburg waren, zwanger van de tweede! Thijmen is inmiddels een lekker vrolijk, ondeugende, blonde peuter. Toen Anne-Geer weer contact met mij opnam heb ik wel erg getwijfeld, Haarlem is echt té ver namelijk en de kans op te laat komen is heel groot. Ik raadde ze dan ook aan om voor iemand anders te kiezen, maar dat wilden ze absoluut niet. Ze waren zo ontzettend blij met de foto’s, maar ook met de steun die ze toen ontvingen dat ze alleen mij wilden. Ik was er zelf stil van en kon uiteraard geen ‘nee’ zeggen 🙂
Bij de geboorte van Thijmen was er maar weinig gegaan volgens “plan”, in hoeverre je een plan kan hebben. Anne-Geer wilde heel graag op eigen kracht bevallen, maar uiteindelijk was alles medisch geworden en was het niet de bevalling geweest die Anne-Geer voor ogen had gehad. Doordat Thijmen er zelf ook zoveel problemen aan had ondervonden, vond Anne-Geer het wel erg spannend. Ik raadde tijdens het gesprek de Epi-no aan en Anne-Geer besloot die te gaan gebruiken, daarnaast gaf ik haar het advies om een voetreflexmassage te doen, wanneer de vliezen zouden breken om de weeën natuurlijk op gang te laten komen. Allemaal kleine dingen, maar ze gaven wel meer vertrouwen.
De uitgerekende datum kwam – 6 juni 2014 – en ging weer voorbij. Anne-Geer mailde dat Mark ongeduldig werd en niet kon wachten totdat hun kleine meisje er was. Zelf was ze nog erg relaxed en voelde zich goed (in tegenstelling tot de eerste 7 maanden van de zwangerschap). Ze wisten zelf dat het een meisje zou worden, maar voor de buitenwereld deden ze alsof ze het zelf niet wisten. Dan konden ze zich niet verspreken of uitgehoord worden. Niemand wist dat het een meisje was.
Op 16 juni – 10 dagen overtijd- krijg ik telefoon van Mark. Het is 5u. Ik moet even wakker worden, maar begrijp van hem dat de weeën zijn begonnen. Mijn eerste ingeving is: ik kom er nu aan! Maar ik merk aan Mark dat ik rustig aan kan doen. Ze gaan zelf pas om 7u de verloskundige bellen zegt hij. Hierdoor word ik aan het twijfelen gebracht, zijn het misschien voorweeën? Om dit te testen vraag ik aan hem of Anne-Geer onder de douche wilt gaan staan, als de weeën niet stoppen dan is het hoogstwaarschijnlijk het ‘echte’ werk. Een half uur later belt hij terug: het is echt begonnen! Ik zit natuurlijk midden in de maandagochtend spits en ik vraag me af hoe lang ik er nu over ga doen om daar te komen inclusief mezelf klaar maken om te vertrekken. Ik vraag aan Mark om me op de hoogte te houden en zorg er zo snel mogelijk voor dat ik kan vertrekken.
Het eerste stuk op de A58 gaat goed, daar is bijna nooit file, maar bij Rotterdam kom ik voor het eerst vast te zitten en ik moet ook nog langs Den Haag. Dit is het moment dat Mark me belt. Het is 7.30u. Ze zitten in de auto naar het ziekenhuis. Hij zegt dat de verloskundige had gezegd, na inwendig onderzoek, dat ze meteen door moesten gaan naar het ziekenhuis. Ze had niet gezegd hoeveel ontsluiting Anne-Geer had…. Oh.. dan weet ik wel hoe laat het is. Ik kijk op de klok en op de navigatie: dat ga ik dus never-nooit-niet halen. Ondertussen hoor ik Anne-Geer op de achtergrond en nu weet ik zeker: die baby gaat er elk moment zijn. Ik zeg het meteen eerlijk tegen Mark. De navigatie geeft nu nog een uur aan, maar dan moet ik wel door kunnen rijden. ik zeg tegen hem dat ik niet denk dat de bevalling nog een uur gaat duren. Ik ga mijn best doen. Al rijd ik 40 km/u op de snelweg en valt er weinig “mijn best” te doen.
Om 7.42u krijg ik bericht dat ze in het ziekenhuis zijn en dat ik ze kan vinden in kamer 9. Ik stuur terug dat de verwachte aankomsttijd weer is opgeschoven en dat het nu 8.40u gaat worden. Ik vraag ook of Anne-Geer al aan het persen is. Mark stuurt terug van niet, maar dat ze wel persdrang heeft. Als ik al hoop had om het te halen, is dat nu sowieso voorbij. Ik ga er niet bij zijn als dit meisje wordt geboren.
Ik krijg gelijk want om 8.20u stuurt Mark: “Rustig aan. Ze is geboren”.
Uiteindelijk stap ik om 8.50u de kamer binnen. Ik zie 2 dolgelukkige mensen en een klein meisje aan de borst. De placenta is nog niet geboren. Ze heet Ellemieke ♥ Wat is ze lief.
Langzaamaan krijg ik meer van het verhaal te horen. Anne-Geer had al veel langer weeën afgelopen nacht, maar ze dacht zelf dat het voorweeën waren. Mark was om 4u nog uit bed gekomen, maar die had ze afgewimpeld dat dit nog echt niet het echte werk was. Mark dacht daar anders over en toen hij terug naar bed ging, viel bij Anne-Geer pas het kwartje: misschien is dit het wel! Deze informatie had ik gemist toen Mark belde, anders was die douche niet nodig geweest 😉 en had ik ook eerder kunnen gaan rijden. Doordat Thijmen een medische bevalling was geweest, had Anne-Geer geen idee. Ze kunnen het allebei nog steeds niet geloven en blijven maar herhalen dat dit kindje niets geleden heeft. Het is 100% natuurlijk gegaan. Er vloeien om de haverklap tranen van blijdschap. “Je hebt het gewoon gedaan, 100% natuurlijk! Ik ben zo trots op je”. Vlak daarna komt de placenta en wanneer de verloskundige gaat kijken wat “de schade” is, blijkt er geen schade te zijn. Anne-Geer is er van overtuigd dat het door de Epi-no komt, het oefenen daarmee was eerst een beetje eng, maar daarna voelde zich er steeds zekerder mee en nu heeft het zijn vruchten afgeworpen 🙂
Het is weer net zo bijzonder om erbij te zijn als bij Thijmen. Ik mag dan wel het moment suprême gemist hebben, maar dat mag de pret niet drukken! Dat deze twee mensen een kindje hebben gekregen, precies zoals ze wilden en dat alles zo goed is gegaan, is veel belangrijker. Wat zijn ze gelukkig! En wat bijzonder dat ik dit geluk weer kan en mag vastleggen.
Er wordt uitgebreid de tijd genomen voor alles. Ellemieke ligt ruim een uur op de borst bij Anne-Geer, die er niet uitziet alsof ze net een kindje heeft gekregen 🙂 Ze drinkt meteen heel goed aan beide borsten en het is moeilijk om haar eraf te krijgen haha. Ondertussen wordt iedereen gebeld, er rollen tranen en er is heel veel blijdschap en iedereen is door het dolle heen dat het een meisje is!
Daarna wordt Ellemieke nagekeken en gewogen, Mark mag haar op de weegschaal leggen. Ze weegt 3425 gram. Na het wegen mag ze nog even lekker bij papa huid-op-huid, een mooi moment. Anne-Geer gaat ondertussen douchen en wanneer ze daaronder uitkomt, in haar bloemen tuniek kun je je niet voorstellen dat ze net 2 uur daarvoor een baby op de wereld heeft gezet! Ze ziet er geweldig uit!
Ze voelt zich zelfs zo goed dat ze samen met Mark, Ellemieke aankleedt. Dat heb ik nog niet eerder gezien en het is weer een erg bijzonder moment. Wanneer Ellemieke helemaal klaar is, is het tijd voor haar om haar grote broer te ontmoeten! Die is inmiddels met zijn opa en oma aangekomen en Mark gaat hem halen. Met een grote smile komt hij de kamer binnenlopen. Mark en Anne-Geer vertellen hem dat hij een zusje heeft gekregen en dat de baby niet meer in mama haar buik zit. Daarna trekken ze het wiegje erbij waar Ellemieke in ligt. Zijn koppie is onbetaalbaar! Spannend en leuk tegelijk en nadat hij het even heeft aangekeken aait hij haar heel lief terwijl ze in haar wiegje ligt. Te schattig!!
Opa en oma komen daarna ook binnen en kunnen niet geloven dat Anne-Geer daar zo zit op de bank met haar meisje in haar armen! Ik maak nog mooie foto’s van de momenten met opa en oma en het gezin compleet met Thijmen.
Lieve Anne-Geer en Mark: ik ben super blij voor jullie dat de geboorte van Ellemieke precies is gegaan zoals jullie graag wilden en wens jullie veel geluk met z’n vieren!
Een reactie op 100% natuurlijk | Geboortefotografie