Geboortefoto’s, zooooo belangrijk, ook als het anders gaat…
>> LET OP… Trigger warning.
Dit verhaal heeft een goed einde, maar bevat heftige emotionele beelden. <<
3 jaar geleden mocht ik de geboorte van Saar vastleggen. Ik weet het nog als de dag van gisteren. Een geboorte die veel indruk op me heeft gemaakt. Nu ik de beelden opnieuw aan het bekijken was, voelde ik weer hoe ik me toen voelde. Alles is uiteindelijk goed afgelopen, maar dat wist ik op het moment van het fotograferen natuurlijk nog niet. Ik heb prachtige beelden geschoten tijdens de geboorte van Saar, maar nadat de reportage af was, wist ik niet goed of ik het wilde delen. Dennis en Angela vonden dit erg jammer, want ze waren super trots op hun mooie meisje Saar en dat begreep ik vanuit hun oogpunt en gevoel volledig. Vandaag wordt Saar 3 jaar en in overleg met Dennis en Angela (die hoogzwanger is) delen we het verhaal, maar dan geschreven vanuit Dennis. Zij hebben het namelijk heel anders meegemaakt dan ik en ze zijn tot op de dag van vandaag erg blij mee dat alles is vastgelegd.
Een geboorteverhaal dat wordt verteld door de papa en je je laat realiseren dat geboortefoto’s zo belangrijk zijn, ook (of misschien moet ik zeggen ‘zeker’) als het anders gaat dan je voor ogen had…
De geboorte van Saar – 18 september 2014
Een thuisbevalling. In een speciaal bevalbad. Met een geboortefotograaf erbij. Had iemand me jaren geleden gezegd dat Saar op deze manier geboren zou worden, dan had ik diegene waarschijnlijk hardop uitgelachen. Inmiddels niet meer. Sterker: ondanks de stroeve start was dit een geweldige ervaring. Verslag van een bewogen dag…
Donderdag 18 september 2014, 08.30 uur. Twee dagen voor de uitgerekende datum rommelt het in de buik van Angela. Ik sta op het punt om naar m’n werk te gaan omdat we dachten dat het nog wel even zou duren, aangezien dit ons eerste kindje is. Maar nu Angela gedoucht heeft blijkt het serieus te zijn; ik doe m’n pak maar weer uit. De verloskundige is inmiddels gebeld en komt om 10.00 uur langs. Dan blijkt dat er inmiddels al sprake is van 5 cm ontsluiting! Dat gaat hard…
Tijd om het bevalbad vol te laten lopen. Door de spanning weet ik zelfs de koppeling met de kraan er bijna af te krijgen, maar tussen de weeën door brengt Angela uitkomst. In een kleine drie kwartier is het bad vol. Een thuisbevalling in bad is wat Angela altijd al voor zich zag. Iets waar ik tot het daadwerkelijk ging spelen nooit over nagedacht had, maar steeds enthousiaster over werd naarmate we het er meer over hadden. Het fenomeen geboortefotografie kenden we beiden nog niet. Een fotograaf bíj de geboorte? No way. Tenminste, dat was mijn eerste gedachte. Totdat we wat foto’s onder ogen kregen. Wow….en meteen daarna: doen! En dus komt rond 12.00 uur ook fotograaf Marry binnen. Inmiddels zitten Angela en ik beiden in bad. Het is een warme septemberdag, en de watertemperatuur van zo’n 37 graden maakt dat het nog eens extra warm is. Tot nu toe verloopt de bevalling voorspoeding. Angela kan de weeën goed opvangen en blijft erg rustig. Op de achtergrond draait rustige hypnobirthing muziek. Inmiddels begint de persdrang te komen en wordt het zwaarder. Dan breken de vliezen en na nog een uur hard werken wordt Saar geboren. In bad, precies zoals we wilden. Nog onder water kijkt ze ons al aan. Wat een geweldig moment om dat meisje eindelijk in de ogen te kunnen kijken…
Toch wordt dat mooie moment ruw onderbroken als we haar boven water halen. Saar is slap, bleek, kreunt af en toe licht, en er zit weinig leven in. Ik kan nog wel de navelstreng doorknippen, maar vervolgens moet er snel gehandeld worden. Op het aankleedkussen wordt Saar door de verloskundige beademd en wij zitten nog in bad. Een bizar gezicht, en een moment wat je nooit meer vergeet. En ook: zó in tegenstelling met de rust en de mooie badbevalling van daarvoor en zó anders dan hoe we ons dit eerste moment hadden voorgesteld. Samen proberen we Saar aan te moedigen, verder zijn we machteloos. Dan mag Angela Saar toch even vasthouden, ze is iets minder bleek, maar op een klein kreuntje na zit er nog weinig leven in. De verloskundige besluit op dat moment de ambulance te bellen en ik maak me klaar om mee te gaan. Aangezien de placenta nog niet geboren is zal Angela nog thuis moeten blijven. En zo kan het gebeuren dat er ineens 2 ambulances op de stoep staan, een couveuse in de gang staat, en we afscheid nemen. Angela moet met de verloskundige thuis blijven om de placenta geboren te laten worden, en ik ga met Saar mee in de ambulance. Gelukkig krijgt ze in de ambulance al wat meer kleur, en trekt ze zelfs d’r mutsje van haar hoofd. Een fijner beeld is er op dat moment niet!
Met hulp van wat zuurstof en andere toeters en bellen doet Saar het gelukkig goed, ze blijkt geen infectie o.i.d. te hebben en na 4 pittige ziekenhuisdagen mogen we haar gelukkig mee naar huis nemen. Wat precies de oorzaak is geweest van haar slechte start blijft gokken. Uit onderzoek van het navelstrengbloed kwamen gelukkig geen tekenen van zuurstofgebrek tijdens de geboorte. En inmiddels doet dat kleine meisje het super, de borstvoeding komt goed op gang en ze begint al snel aan te komen.
Uiteindelijk zitten we enkele weken later samen op de bank om de foto’s van Marry te bekijken. Een geweldig beeld van de hele bevalling, met alles wat daar uiteindelijk bij kwam kijken. Mooie beelden. Leuke beelden. En ook hele emotionele beelden. Maar allemaal beelden die je zelf nooit zou kunnen maken, en die je nu nooit meer zou willen missen. Niet alleen van de bevalling en direct na de geboorte: ook van de momenten in het ziekenhuis die Angela heeft moeten missen. Ongelooflijk waardevol en ook zeker in de verwerking van het hele gebeuren. Niet alleen voor ons nu, maar ook voor Saar later. Want datzelfde meisje wat toen zo’n moeilijke start had, is vandaag een heerlijke peuter die het geweldig doet. Lieve Saar, van harte gefeliciteerd met je 3e verjaardag! We kijken uit naar de geboorte van je broertje; hopelijk weer thuis in bad, maar nu met een minder rumoerige start..
In het ziekenhuis
