De reünie | Geboortereportage Rotterdam

De reünie | geboortereportage Rotterdam

Daan was “mijn” 5^e baby. De 5^e geboorte waar ik bij was in september 2011. Sindsdien volg ik zijn ouders, Ilona en Maurice, via Facebook en hebben we in de afgelopen tijd zo nu en dan contact gehad. Wat was het leuk om dit jaar te horen dat Ilona zwanger was van hun tweede kindje!

De zwangerschap van Daan was zwaar geweest. Ilona had een hoge bloeddruk en hield op het laatst veel vocht was. Ze werd ingeleid met 37 weken en 2 dagen (en beviel 2 dagen later).  Met deze zwangerschap was ze –met weer een hoge bloeddruk – wat beter voorbereid op wat zou komen.

In eerste instantie wilden zij en Maurice samen met Daan deze kant op komen. We kenden elkaar natuurlijk al, maar het was gezellig om elkaar weer eens te zien. Helaas kreeg Ilona al vroeg bekkenklachten en moest ze het een stuk rustiger aan doen. Onze afspraak ging daarom niet door en in plaats daarvan spraken we af om met elkaar te bellen. En dat deden we deze zomer! Een erg leuk en gezellig gesprek. Het was wel duidelijk dat Ilona ook deze keer ingeleid zou worden, vanwege een hoge bloeddruk, maar ze hoopte wel de 37 weken te halen. De officiële uitgerekende datum zou 12 september zijn. Dit keer zou Daan meteen na de geboorte naar zijn kleine broer komen kijken en ook de opa en oma’s + een hele goeie vriendin zouden dit keer komen, zodat ik daar foto’s van kon maken.

Vanaf 35 weken stond Ilona erg goed onder controle.  Ze hielden haar goed in de gaten, maar gelukkig haalde ze de 37 weken. Het werd nu van dag tot dag bekeken. Regelmatig moest ze naar het ziekenhuis voor een CTG, werd haar urine getest op eiwitten en werd er bloed geprikt. Ze zei zelf dat ze zich in elk geval een stuk beter voelde dan toen met Daan. Minder vocht en dit keer wist ze wat er ging komen, al was het echt geen roze wolk zwangerschap uit een boekje. Uiteindelijk wordt er besloten om te starten met inleiden op 29 augustus, ze is dan 38 weken zwanger. We hebben daarvoor regelmatig contact via de app en Ilona hoopt, doordat het al wat gerommeld heeft, dat ze kunnen starten met het breken van de vliezen. Helaas is dat niet het geval en wordt er, om te starten, een ballonnetje ingebracht. Die valt er ’s avonds vanzelf uit en er zal morgen verder worden gekeken.

Op 30 augustus wordt er opnieuw beoordeeld. Ik begrijp van Ilona dat ze ’s nachts wel weeën heeft gehad maar dat die niet hebben doorgezet. Ze had weer gedacht dat de vliezen misschien gebroken hadden kunnen worden, maar helaas, er wordt weer een ballon geplaatst. Die valt er een paar uur later vanzelf uit en dan heeft ze 3cm ontsluiting en besluiten ze de vliezen door te breken. Joepie 🙂

Omdat het de vorige keer niet te doen was met de snelheid waarop de weeën achter elkaar kwamen, is er dit keer besloten om een ruggenprik te zetten voor het infuus op te hogen. Ik besluit te gaan rijden als de ruggenprik zit. Met een tweede kan het snel gaan en ik zit liever daar op de bank dan thuis en het dan straks te missen. Om 16u zit de ruggenprik en ga ik rijden.

Ik ben om 17.30u in Rotterdam en Maurice komt me beneden even halen. In de lift vertelt hij dat dezelfde verpleegkundige er is, net als 3 jaar geleden! Super leuk! “Een soort van reünie dus”, zegt Maurice. “Een goeie titel voor je blog”. Nou en of, hoef ik daar niet meer over na te denken 😉

Wanneer ik de kamer binnenkom ligt Ilona lekker op bed. Ze ziet er goed uit, de ruggenprik doet zijn werk. Het is net tijd voor de volgende controle. Ze heeft nu 4cm ontsluiting en ze gaan het infuus wat ophogen. We kletsen lekker bij en ik maak foto’s van de mooie bloemen in de kamer (die heeft ze van Daan gehad) van de blauwe snoepjes die al klaar staan, van het t-shirt wat klaar ligt voor Daan (“Grote broer Daan” staat erop) en van de slippers (want andere schoenen kan ze vanwege het vocht niet meer aan).  Wat een verschil met de vorige keer toen ik bij Daan binnenkwam. Zo is het wel gezellig bevallen 🙂

Om 18.35u wordt Ilona gevraagd om op haar zij te gaan liggen. En de vraag: “gaat alles nog goed met je?” volgt. Met een grote glimlach is het antwoord: “Time flies when you are having fun”. Euhm, having a baby 🙂 Ilona zegt elke keer: “Dit is zo anders dan met Daan” en dat is het zeker! We kletsen weer verder, terwijl de bloeddrukmeter om de zoveel tijd zijn werk doet, de pomp van de ruggenprik zoemt en de hartslag van de kleine door de kamer galmt. Af en toe komt de verpleegkundige er gezellig bij, want gezellig is het!

Om 19u dipt de baby voor het eerst. Met andere woorden: de hartslag daalt zoveel dat het beter is dat Ilona even op haar andere zij komt liggen. Aan die kant gaat het niet veel beter en Ilona begint minder te kletsen. De weeën komen sneller achter elkaar en het drukgevoel wordt groter. Ze moet zich nu concentreren op de weeën. Omdat de kleine het op de andere zij ook niet fijn vindt, komt ze weer op haar rug liggen en wordt het infuus naar beneden gezet, zodat de frequentie van de weeën wat afneemt. Het is nu 19.25u. Blijkbaar vond de kleine het nooit echt leuk als ze op haar zij lag, dus misschien verklaart dat het 🙂 Er wordt meteen onderzoek gedaan en ze heeft nu 7 centimeter ontsluiting, dat gaat goed dus, maar misschien iets te snel! Er wordt daarnaast een echo gemaakt om de ligging van de kleine te bepalen. Die ligt niet verkeerd, maar ook niet super gunstig en het is even afwachten hoe die verder gaat draaien. Nu het infuus wat naar beneden is gezet, nemen de weeën weer wat af, kan Ilona weer praten en gaat het beter met de baby. Er zijn wel even tranen en wat zorgen bij Ilona, maar gelukkig spreekt ze die uit en worden haar zorgen snel weggenomen. Met de baby gaat het goed en ze wordt goed in de gaten gehouden! Ze zegt zelf: “Met de geboorte van Daan was ik heel erg met mezelf bezig, maar nu alleen maar met hem. Ik wil dat het met hem goed gaat”. Maurice kan ondertussen alvast de kleertjes erbij pakken zodat die warm liggen voor als de baby straks komt.

Over 2 uur komt de verloskundige weer kijken, behalve als de situatie verandert. Het is nu bijna bedtijd voor Daan, dus bellen Maurice en Ilona even naar hem op (hij is bij opa en oma) om welterusten te zeggen. Daan moet erg huilen aan de telefoon, omdat hij zijn mama zo mist. Ilona houdt het zelf daarom niet droog, maar nog even en dan kan hij komen om zijn kleine broertje te ontmoeten. Hoop ik! Omdat het volgens de CTG erg goed gaat met de kleine  wordt om 20.45u het infuus weer wat opgehoogd en kan Ilona weer op haar zij gaan liggen, dit om te bevorderen dat de kleine zo gunstig mogelijk verder indaalt. Eigenlijk meteen al heeft ze weer het drukgevoel en kan ze de weeën weer erg goed voelen. Ze moet ze echt wegpuffen en Maurice staat meteen bij haar om haar te helpen. Het drukgevoel wordt eigenlijk heel snel erger en we drukken op de bel zodat er iemand kan komen kijken. Het gevoel klopt, want bij onderzoek blijkt dat ze 10cm heeft! Er wordt niet meer gekletst en Ilona verontschuldigt zich hiervoor tegen het personeel. “Als ik een wee heb kan ik niet praten hoor, sorry”. Ik moet denken aan de geboorte van Daan, toen heeft ze ook zoveel sorry gezegd. Nergens voor nodig, concentreer je maar op je weeën. En dat doet ze!

Iets later komt er de arts assistent binnenlopen (het is even druk en de verloskundige is bezig) en wanneer ze kijkt zegt ze dat er geperst mag worden. Het is nog net geen half 10 en dan gaat het opeens heel snel! Want 4 persweeën later is hij er opeens! Van lekker kletsen, naar een beetje druk gevoel, naar baby! Zijn navelstreng zat om zijn hoofdje, wat de dipjes in de CTG verklaart. Wow! Het is 21.32u en er wordt een prachtige jongetje geboren! ♥

We hadden het er heel de avond over gehad: zou hij op Daan lijken? Maar nee, op het eerste gezicht niet. Hij zit wel net zoals Daan helemaal onder de vernix (huidsmeer) en hij huilt ook net zo hard! Hij is alleen een stuk langer en slanker. Heeft echt de bouw van zijn vader. Hij krijgt de naam Kas ♥Kas is leuk!

De placenta komt niet lang daarna en het is weer een bijzondere. Een placenta die uit 2 stukken bestaat, een placenta bilobata. Maurice staat ondertussen al te bellen op de gang naar de trotste grote broer, zodat die zo snel mogelijk kan komen! Ilona bewondert Kas en daarna wordt hij meteen even gewogen en gemeten. Hij weegt precies 10 gram meer dan zijn broer 🙂 3370 gram. Daarna mag hij aan de borst proberen te drinken en dat gaat goed! Dan is het tijd voor de verloskundige om hem na te kijken en kan Maurice hem aankleden. Kas vindt het maar vermoeiend en valt gewoon in slaap terwijl Maurice hem aan het aankleden is.

Niet veel later is Daan er met zijn opa en oma’s. Maurice gaat hem halen op de gang en hij staat al dolenthousiast met zijn cadeautje klaar! Hij mag meteen zijn grote broer t-shirt aan en kan niet wachten om te gaan kijken! En dan is daar het moment.. met grote ogen en een open mond staart hij naar zijn broertje. “Dit is je kleine broertje Daan. Hij heet Kas”. Hij kijkt wat verbaasd naar zijn moeder en weet niet zo goed wat hij er nu van moet denken. De schat! Het is allemaal wel heel spannend, dus Maurice pakt Kas even over zodat Daan lekker met zijn moeder kan kroelen.

Maurice gaat daarna de trotse opa en oma’s halen en als die zijn geweest komt Ilona haar goede vriendin kleine Kas bewonderen! Er wordt champagne gedronken, Kas ligt nog een keer aan de borst en ik maak van alles foto’s. Ik sluit af met wat foto’s van Kas alleen en van Ilona, Maurice en Kas. Daan is inmiddels weer naar huis, het was bedtijd voor de grote kleine broer ♥

Lieve Ilona en Maurice, van harte gefeliciteerd met jullie tweede prachtige wonder en veel geluk samen!

Reacties

Reacties