We zijn er! Op het nippertje overigens want de heenreis was bijna verlopen op een manier die niet in mijn opties stond.
Ik houd dus van plannen.
Heel erg.
Denny houdt dus niet van plannen.
Helemaal niet.
Dat botst.
Vaak.
Vooral als er een hele hoop gepland moet worden. Zoals bijvoorbeeld een jaar weggaan.
De nodige ruzies waren de afgelopen weken de revue al gepasseerd. Iedereen vraagt dan: “heb je er zin in?” Terwijl je zelf alleen maar kan denken aan een to-do lijst met maar 3 dingen.
Maar goed, de dag voor vertrek hadden we elkaar beloofd om wat liever te zijn (voor elkaar) en dat ik niet teveel zou stressen/zeuren. Toen ik zei dat m’n wekker om half 6 zou gaan en ik uiterlijk om 7.30u in de auto wilde zitten werd dit meteen getest. “Half 6?!?!”, maar daarna: “ok, maar het komt goed, we hebben tijd genoeg”.
We vlogen om 13u, maar we moesten eerst langs m’n vader in Nieuwdorp om de auto af te geven en wat te halen. Ik wil het liefst 3u van tevoren op de luchthaven zijn of daar in ieder geval op mikken. Met een kleine, lees: Liv, weet je het nooit. Er moet sowieso minimaal 1x onderweg geplast worden en het is niet alsof je met een 2,5 jarige snel door alle controles gaat.
De ochtend zelf liep redelijk voorspoedig al was het duidelijk dat “de mannen” (Denny en vriend) de noodzaak van half 8 niet zagen. Toen er om 7.15u werd gezegd:
“Je koffie staat daar Denny” en alles nog ingeladen moest worden en Liv nog in haar pyjama rondliep, moest ik me beheersen.
Goed uiteindelijk om 7.45u in de auto en bij m’n vader ging het heel snel. Geen file onderweg (godzijdank). Jammergenoeg kwam ik er wel in de auto achter dat een groot deel van Liv haar eten in de koelkast was achtergebleven (dat komt ervan als je moet haasten.. maar voor de lieve vrede niet hardop gezegd.. 😉 ). Maar, zeiden de mannen lichtelijk sarcastisch: “dan ga je toch gewoon naar AH op Schiphol?!” Dat hadden ze de dag ervoor ook geopperd toen ik per sé nog in Middelburg wilde gaan. Ik houd er niet van als dat allemaal daar nog moet. Ik zit liever te duimdraaien bij de gate.. Met zeeën van tijd. Zonder stress. Maar nu moest ik dus toch.
Aangekomen op Schiphol stond het uitzwaaicommitee al klaar, een groot deel van Denny z’n familie was gekomen om ons uit te zwaaien. Ik nog snel naar de AH (mega druk en Liv wilde mee) en toen naar de bagage drop off.
Daar stond een rij van hier tot gunter. Het uitzwaai-committee besloot in de tussentijd alvast wat te gaan drinken en ik probeerde voorzichtig te opperen om straks alleen dag te zeggen en GEEN drankje te doen. Boarden zou om 12.15u zijn en we moesten ook nog door de douane en naar de gate (die in mijn geval altijd de verste is die er bestaat. Hoe kan dat elke keer weer?! Welke maatschappij dan ook).
Wederom werd dit weggewuifd: “Je hoeft toch niet als eerste in t vliegtuig te zitten?”, nee dat hoeft inderdaad niet, maar het is fijn om er alvast te zitten dan weet je zeker dat je kind nog even kan plassen als het nodig is of je kan nog een fles met water vullen etc.
Goed. Bagage afgegeven. 11.45u. We komen aan bij het uitzwaai-committee en de vraag is: “wat wil je drinken?”. “Een koffie graag”, zegt Denny (Neeeeeeee!)….
Dus we drinken wat. Wat overigens heel gezellig is, maar jongens dat vliegtuig wacht niet! Om 12u zeg ik dat we echt moeten gaan. Dat doen we ook. Maar eer dat we met de lift weer beneden zijn, door de gang naar de douane, afscheid hebben genomen en door de controles zijn gegaan, is het 12.40u en driemaal raden waar onze gate is?! Jawel de achterste op Schiphol. Ik slinger Liv op m’n rug en we gaan sprinten. Zo hard als dat gaat. Onderweg kijkt Denny op een bord en wat staat er: “gate closing”.
OMG Dát Ga Je NIET menen! Compleet bezweet komen we om 12.55u bij de gate aan. 3 sjagerijnige mannen staan ons op te wachten. “Do you know madam we were about to take your luggage off the plane?! 5 minutes later and the gate would have been closed.” Het enige wat ik kan uitbrengen is: “You should say that to him!” wijzend naar Denny.
Compleet uitgeput, plakkerig en met een hartslag van 180, stappen we het vliegtuig in. Iedereen kijkt ons aan van: “oh dus jullie waren die mensen waarom we nu vertraging hebben.” Vreselijk!
In alle chaos gaan we zitten. We zijn eigenlijk allebei verbouwereerd: hebben we nu echt bijna ons vliegtuig gemist?!
Je zou denken dat de vakantie meteen met ruzie begon, maar dat is niet zo. We vertrokken meteen, hebben geen ruzie gekregen, ik sta met 10 – 0 voor en voor de rest van ons leven kan ik dit onder Denny zijn voeten (en die van zijn vriend) gooien. Dat is ook een lekker gevoel 🙂
PS. Vlucht ging verder goed…. Liv heeft heerlijk geslapen dankzij het bedje van Fly Legs Up en eigenlijk waren we er voordat we er erg in hadden. Eerste avond meteen al op de goede tijd naar bed. Wel ‘s nachts een paar uur wakker, maar de tweede avond weer op de gewone tijd naar bed en hup in het ritme!
Hierbij een compilatie van onze reis. Zonder het gehaast, want toen kon ik niet filmen. :p
Wil je meer van ons volgen volg ons dan op Instagram waar we dagelijks posten.