2 dagen voor we vertrekken krijg ik een link van mijn vriendinnetje Evelien via What’sapp. Er staat “4 doden door overstromingen in Thailand”. Ik denk: huh? Overstromingen? In januari, het droge seizoen? Hoe kan dat dan?
Ik heb niet eens naar het weerbericht gekeken. Ik kom al jaren in Azië en januari is altijd een goede maand (regentechnisch gezien). Tuurlijk kan er weleens een bui vallen, maar overstromingen… ?!? Ik open de link en jawel hoor… ZOVEEL REGEN! En ook nog eens in het gebied waar wij naar toe gaan. Dat méén je niet!
Tot overmaat van ramp is de dag erna op het nieuws dat er krokodillen zijn ontsnapt door al het water… Opeens zijn we druk bezig met weerberichten checken en uit te zoeken waar er precies zoveel overlast is. Het lijkt erop dat we net de dans ontspringen…
Wanneer we aankomen in Thailand regent het, maar vanaf dat we wakker worden, is het droog. De eerste dagen hebben we elke dag wel een flinke bui (of meerdere), maar altijd pas ’s avonds of ’s nachts. Geen probleem dus, maar wel ongewoon voor de tijd van het jaar. Hier wordt dan ook regelmatig over gesproken door de Thaise mensen.
Het gaat “mis” in Koh Lanta. Na Liv haar middagslaapje huren we een scooter. We bezoeken de oude stad van Koh Lanta en lunchen daar. We zien het langzaamaan betrekken en voordat we klaar zijn, breekt het los! Regen zoals we niet kennen in Nederland. Ik maak deze foto (die in de vorige blog door een aantal werd genoemd).
Prachtige foto, maar ondertussen zitten we daar…. We zien het niet zitten om met deze regen terug te rijden op de scooter met Liv. Op zulke momenten voel je je toch extra kwetsbaar met een kleintje. Liv en ik gaan daarom terug met een taxi (die 2x zoveel kost dan de scooterhuur voor een hele dag) en Denny komt er (later) achteraan met de scooter.
We zijn de eerste bocht nog niet om en er is een ongeluk gebeurd. Een auto tegen een electriciteitspaal aangereden. Er staat iemand in de stromende regen de electriciteitsdraad omhoog te houden zodat we er onderdoor kunnen rijden. Pfff ik zal blij zijn als Denny straks veilig “thuis” is. Liv en ik komen goed aan bij het hotel en een half uur later komt Denny als een doorweekt katje ook binnen lopen.
We kunnen er dan nog om lachen…
Vanaf Koh Lanta hoppen we naar het volgende eiland Koh Ngai. Ook daar regen, maar wederom niet op zo’n manier dat we er last van hebben. We vertrekken daar de volgende dag.. in de regen… We gaan het binnenland in en willen dan “aan de andere kant” weer van het strand genieten. Dat loopt wat anders.
Wanneer we van Trang naar Nakhon Si Thammarat reizen, regent het de hele dag. We hebben daar simpele accommodatie geboekt, want we willen er 1 nachtje blijven om daar een tempel te bezoeken. In de stromende regen komen we aan en ons kamertje ziet er zo wel erg simpel uit… Uiteraard kan je voor 12,50 euro niet veel verwachten, maar er zijn verder geen faciliteiten. Niets te eten, niemand die Engels kan, geen WiFi en ondertussen komt het met bakken uit de hemel! We vragen met simpel Engels of ze een taxi voor ons kunnen bellen. We vragen dan wel of die ons naar een restaurant kan brengen en dan bedenken we wel wat we doen.
Ons hotel vanaf de buitenkant:
Ik krijg iemand aan de lijn die goed Engels spreekt, de boodschap is alleen wat minder…. Er rijden geen taxi’s vanwege de overstromingen… Wat? Nu al? Overstromingen? We zitten in het gebied waar de krokodillen zijn ontsnapt (die zijn toch inmiddels wel al gepakt hoop ik) en waar de vorige keer de overstromingen heel erg waren, maar zal dat hier opnieuw gebeuren? Dat zal toch niet… De tempel waarvoor we komen, kan me gestolen worden, maar als het zo blijft regenen dan komen we hier niet eens weg…
We besluiten eerst wat te gaan eten. Iedereen die mij een beetje kent, weet dat ik bloed-sjagerijnig word als ik honger heb.. Gewapend op slippers, een korte broek, 2 mega paraplu’s en Liv in de draagdoek gaan we op zoek.. Er is weinig in de buurt, dus we eindigen in een soort van fast-food-pizza-ding. Vreselijk (vooral als je weet hoe lekker je normaal eet in Thailand), maar voor nu prima, als ik maar kan eten.
Als we terugkomen, bellen we weer met de taxicentrale. Nee, ze rijden nog steeds niet zegt hij… Ik zou willen dat hij niet wist waar hij het over had, maar voor het hotel is een parkeerplaats voor taxi’s, waar er al 100 staan en aan de lopende band taxi’s worden neergezet omdat ze niet meer (mogen/kunnen) rijden.
Ik krijg het nu benauwd..
Als er nu al geen taxi’s rijden en er komt nog zoveel regen aan, hoe komen we hier dan ooit weg? En net op een plek zonder faciliteiten?
Als we met z’n tweeën waren geweest, had ik hier wel de lol van ingezien, maar nu staat het huilen me nader dan het lachen.