Ken je dat, dat je kind ergens in het openbaar zo hysterisch is dat dan, werkelijk waar, IE-DER-EEN naar je kijkt?! Ofwel medelevend danwel geïrriteerd? Wij kenden dat fenomeen niet. Liv heeft nl. nooit langer dan een kwartier gehuild in haar leven en alle vluchten die ze tot nu toe heeft gedaan waren ‘a piece of cake’. Tot nu toe….
De dag van vliegen
We vliegen met de Emirates via Dubai. We hebben het eerste deel van de vlucht precies zoals toen we enkele maanden geleden naar Australië vlogen en destijds sliep Liv de gehele vlucht naar Dubai. We vertrekken om 22u vanuit Amsterdam en we hebben stoelen met extra beenruimte, dus we zitten feitelijk perfect! Ik maak me niet veel zorgen. Ze heeft ‘s middag goed geslapen en dat scheelt veel (voor haar zelf en ook voor ons uiteraard 🙂 )! We zitten tijdig in de auto en zijn daardoor ruimschoots op tijd op Schiphol. Liv vindt alles prachtig en loopt lekker rond op Schiphol. Ik denk zelf dat ze straks bij de gate wel in slaap gaat vallen aan de borst, voordat we het vliegtuig instappen
Daarom zijn we erg vroeg bij de gate. Dezelfde gate als 6 maanden geleden, met een aquarium erbij. Liv roept aan 1 stuk door “vis, vis, vis”. Totdat ze ziet dat de automatische loopbanden vlakbij zijn, daar moet ze natuurlijk op. En af. En op. En af. 20 minuten lang, totdat ik haar dwing om eraf te komen. Het is nl. 20.30u, echt tijd om te slapen. Gelukkig vraagt ze om melk, maar: in slaap vallen doet ze niet.
Ze houdt het zelfs vol tot in het vliegtuig, maar ook daar kan ze haar slaap niet vatten. We hebben extra beenruimte, omdat we geen rij voor ons hebben. Doordat we geen rij voor ons hebben zitten de tv en het tafeltje in onze armleuningen en aangezien die dingen in de armleuningen zitten, kunnen de armleuningen niet omhoog en nu ze niet omhoog kunnen, kan Liv haar benen niet ‘kwijt’. Ze is echt te groot geworden om op schoot te houden. Wanneer ze rond middernacht ein-de-lijk in slaap valt (en we daar nog triomfantelijk een foto van maken), zijn het hele korte slaapjes. We doen alledrie geen oog dicht en voordat we het weten zijn wel in Dubai! Daar hebben we 5 uur overstaptijd (helaas was er niets gunstigers te vinden voor de heenweg) en we besluiten een lounge bank op te zoeken waar Liv kan liggen. We vinden er al vrij snel 1 en Liv is net weggedompeld in de draagdoek. Mooi! Even eruit halen, over leggen en dan zelf misschien ook de ogen nog dichtdoen.
Dacht ik…
Zodra ze uit de draagdoek is, is ze weer klaarwakker. Hoe dan?! Wat we ook proberen, slapen gaat ze niet. Ik denk nog: gelukkig is ze vrolijk.
Totdat ‘t omslaat… ze gaat huilen en niets, maar dan ook niets is goed. Ik knoop haar in de draagdoek en krijg haar vrij snel stil. Pfieuw. Ik plof naast Denny op een ligstoel en net wanneer ik in slaap ben gevallen, wordt Liv weer wakker en dit keer is het menens. Ze KRIJST DE HELE LUCHTHAVEN BIJ ELKAAR. En ik voel me zo rot. Arm meisje. Lekker dan, je ouders pleuren je maar in zo’n vliegtuig, op schoot, geen bed en dan ben je nu zo moe dat je alleen maar kan huilen. Ik probeer van alles, de draagdoek, lopen, zingen, niets doen. Ze is on-troost-baar en als Denny nog maar naar haar kijkt, lijkt ze nog wel harder te gillen, dus hij kan ook niets doen.
Nu weet ik hoe het voelt, al die blikken, al die mensen die iets denken (wat het dan ook is, ik wil niet dat ze iets denken). Ik neem me op dit moment voor om nooit, maar dan ook NOOIT meer te kijken naar een kindje wat onbedaarlijk krijst.
Uiteindelijk geef ik alle pogingen op om haar rustig te krijgen en ik ga zitten met een nog steeds ontroostbare Liv. Ik onderdruk mijn eigen tranen en kan alleen maar hopen dat ze morgen alles is vergeten wanneer ze dolblij op een wit strand zit met haar voetjes in de zee….
Op Schiphol.
Toen we nog dachten dat het weer een “piece of cake” zou worden. Little did we know……
Klaarwakker na heel eventjes geslapen te hebben. Op weg naar Dubai.
Ook wij hebben dit gehad alleen dan in het vliegtuig niks was goed en tot overmaat van ramp bleef onze kleine man in z’n huilen hangen en ging out hoog in de lucht met nog 2.5uur te gaan alles behalve prettig 🙁 hele fijne vakantie ze is het vast en zeker al vergeten!
O, dat is echt je ergste nachtmerrie! Heel herkenbaar. Ik had het een keer op een (gelukkig) korte vlucht in het vliegtuig. Het zweet staat letterlijk op je rug en ik probeerde idd zelf mijn tranen weg te slikken.
Hopelijk slaapt ze straks wel lekker in haar bedje. Succes en hopelijk kunnen jullie alsnog lekker genieten.