|GEBOORTEFOTOGRAFIE15

Geboortefotografie Terneuzen | Ferron

De sauna is écht de enige plek waar ik mijn telefoon niet continu bij me kan hebben (ja, zelfs als ik onder de douche stap, ligt mijn telefoon in de badkamer). Als ik eens in de zoveel tijd naar de sauna ga, dan mail ik de zwangeren die eventueel kunnen bevallen. Ik stuur het telefoonnummer van de sauna mee en zeg dat ze daarop kunnen bellen. Ik ga in principe niet vlak voor  een uitgerekende datum, want het zou natuurlijk zonde zijn als je net lekker ligt te zweten, je opeens een bevalling moet fotograferen 🙂

Gwendolyn was 10 februari uitgerekend. Ze mailde me al maanden geleden en ik weet nog goed wat erin stond. Ze had de fotoreportage van de geboorte van Isabel gezien en vond het geweldig! Ze schreef: “ik heb net de 12 weken echo gehad en één van de dingen die ik dan van mezelf mocht doen, is jou mailen om een afspraak te maken.” Ik vond dit extra leuk omdat hier meteen al aan het begin van de zwangerschap aan gedacht werd! Vlak na deze mail maakte ik kennis met Gwendolyn en Peter. Een gezellig gesprek! Ze stonden toen nog op het punt om een mooie reis in Afrika te maken, geweldig! De reis werd gemaakt, de weken vlogen voorbij en begin januari maakte ik een zwangerschapsreportage.

1 februari stond er weer een sauna-date gepland, voor de zekerheid mailde ik Gwendolyn. Zowel zij als ik verwachtten er niks van, de uitgerekende datum was nog 10 dagen weg en er was eigenlijk niets wat er op wees dat de bevalling zou starten.  Terwijl ik lekker aan het genieten was in de sauna, had Gwendolyn het gevoel dat het begon en rond half 3 ’s middags waren de weeën echt begonnen. De verloskundige kwam ’s avonds om 19u en er bleek 1 cm ontsluiting te zijn. Ik zat inmiddels om half 8 aan mijn heerlijk toetje in de sauna, toen er iemand aan kwam lopen van het personeel: “er is telefoon voor je”. Ik kon het eigenlijk niet geloven, maar toen ik Gwendolyn hoorde aan de telefoon, begreep ik ook meteen dat de weeën wel al sterk waren… Ik heb nog een poging gedaan om een rondje te doen, maar geloof me: je ligt er dan alles behalve relaxed! Dus naar huis, spullen gepakt en gewacht op het volgende telefoontje.

Om 22u word ik opnieuw gebeld. Het is Peter. Gwendolyn heeft 4 centimeter ontsluiting en ze gaan naar het ziekenhuis in Terneuzen – ZorgSaam-. Ik stap even later in de auto en kom iets over 23u  aan in het ziekenhuis. Het is de eerste keer dat ik hier ben. De kamers zijn ruim en het meeste “ziekenhuisspul” zit verstopt in kasten. De t.v. staat aan: Pauw en Witteman is bezig, een  herhaling die de hele nacht doorgaat. Niet dat iemand er oog voor heeft, maar het is fijn zo’n tv geluidje op de achtergrond.

Gwendolyn heeft veel pijn en tussen de weeën verzucht ze dat ze niet had gedacht dat het zó erg zou zijn en dat er niets is wat je voor kan bereiden op een bevalling. Toch mekkert ze niet. Ze vraagt niet om een ruggenprik, maar doet er alles aan om de rugweeën, die het gevoel geven alsof haar onderrug doormidden breekt, weg te puffen. Het is weer even geleden dat ik een niet-medische bevalling heb gefotografeerd. En het is fijn. Dat klinkt raar waarschijnlijk, want ik moet geen baby op de wereld zetten. Het is fijn omdat het veel meer privé is. Geen tientallen mensen die je kamer in- en uitlopen. Geen drukte. De verloskundige, de kraamverzorgende en ik. Verder alleen de mama en papa. Een intieme sfeer.

Om middernacht heeft Gwendolyn 7 centimeter. Ze puft dus niet voor niks. Het wordt wel steeds zwaarder, ze loopt rond, zitten, staan, hangen, ze zit op de bal en gaat uiteindelijk even onder de douche. Het geeft afleiding en een andere houding, maar de pijn wordt niet minder. Ze doet het fantastisch. Dat zeg ik, dat zegt de verloskundige en dat zegt de kraamverzorgende. Maar hoeveel pijn ze ook heeft, ze blijft scherp, tussen het puffen door zegt ze: “dat –puf puf- zeggen jullie –puf puf- vast – puuuuuffff- tegen iedereen!”. Ze heeft daar wel een punt, want je gaat iemand niet demotiveren, maar ze doet het écht heel goed!

Om 1u wordt de ontsluiting opnieuw gecontroleerd en ja hoor, 10 centimeter! Gwendolyn kan het zelf niet geloven. Ze probeert zich te herinneren wat ze ook alweer op de cursus hierover hebben gezegd, maar Peter helpt wel even: “je moet gewoon doen wat je voelt”. Mannelijke nuchterheid! Altijd handig 😉

Het persen gaat goed, de verloskundige is nog extra behulpzaam waardoor ik prachtige (veelal privé) foto’s kan maken! Om 1.33u wordt er een prachtig ventje geboren: Ferron Izaak. She did it!

Peter raakt nu eigenlijk in “shock”. Opeens realiseert hij zich: ik ben papa. Mijn vrouw heeft ons kindje op de wereld gezet, wow! Hij is gelukkig, overdonderd en heel blij. Eén van de eerste dingen die hij zegt: ik ben 4 maanden geleden gestopt, maar ik ga zo eerst buiten roken! 🙂 Ferron ligt lekker bij zijn mama en de kraamverzorgende gaat beschuit met muisjes en wat te drinken halen. Peter bestelt bier…. Gwendolyn vertrouwt me toe dat hij daarom in Terneuzen wilde bevallen. Whahahahahaha. Terwijl Peter van zijn biertje geniet, maakt Ferron kennis met borstvoeding en samen met zijn mama oefent hij. Peter test ondertussen de slaapbank uit, want hij kan zo slapen zegt hij. En dat is niet gek!

De controles worden gedaan, we maken nog wat mooie foto’s en rond half 4 ’s nachts ga ik weg. Gwendolyn en Peter: geniet van jullie kleine, mooie wondertje Ferron!

Reacties

Reacties