Chloë waar blijf je nou?

Met 38 weken had Qwen al (voor)weeën die de hele nacht aanhielden. Vanaf dat moment denk je: ze komt vast zo! Maar Chloë vond het prima in de buik en daarom ging ook bij deze bevalling de uitgerekende datum voorbij zonder dat er wat gebeurde.

Ik ontmoette Qwen en haar moeder een paar weken geleden. Papa Clayton was niet bij het gesprek, hij had met Qwen afgesproken dat hij op de gang zou wachten tijdens de bevalling omdat hij het veel te eng vond en er niet tegen kon om haar pijn te zien hebben. Qwen haar dochtertje Maya van 8 jaar daarentegen wilde er persé bij zijn! Ik adviseerde Qwen om Maya goed en eerlijk uit te leggen wat er zou gaan gebeuren en om op YouTube bevallingen te kijken zodat ze wist waar ze aan toe was. Kinderen kunnen vaak heel nuchter naar situaties kijken, maar ze moeten wel wéten wat er aan de hand is. Ik was bang dat ze anders misschien in paniek zou raken. Qwen wist dat het een meisje werd en dat Chloë haar naam zou worden, dat was geen geheim.

Op 24 april 2012 belt Qwen me ’s middags op, ze is dan 40 weken en 2 dagen zwanger. De weeën zijn begonnen maar het zet niet echt door. De verloskundige is al langs geweest en er is nog geen ontsluiting. Ik moet die avond op de voorlichtingsavond van Maasstadziekenhuis in Rotterdam staan, dus vind het een prima timing, dan ben ik alvast dichter bij Amsterdam. Om 22u is de avond afgelopen en bel ik Qwen opnieuw: geen verandering. Weeën kwakkelen nog steeds en geen ontsluiting. Wat ga ik doen? Dilemma: als ik terug rij heb je kans dat als ik net thuis ben, weer richting Amsterdam moet, maar als ik wacht, wáár wacht ik dan en hoe lang moet ik wachten? Ik besluit naar een vriendin/collega te gaan in Den Haag. Gelukkig mag dat ook! Onderweg krijg ik de verloskundige aan de telefoon die zegt dat ze rond middernacht nog eens terugkomt en denkt dat het dan misschien wat verder is. Den Haag lijkt een goede keus, ik ben blij dat ik hier even kan blijven. Om half 1 krijg ik opnieuw de verloskundige aan de telefoon: geen verandering… Ze denkt toch dat ik wel naar huis kan. Balen! Ik rij terug naar Middelburg en lig om 3u in mijn bed. Chloë wanneer kom je nou?

Om 5u gaat de telefoon, slaapdronken neem ik op. Qwen zegt dat sinds 4 uur de weeën veel sterker zijn en dat de verloskundige straks weer komt.  Ik antwoord slaperig dat ik dat even afwacht. Wanneer ik ophang en goed kijk hoe laat het is (niet gek dat ik slaapdronken ben van 2 uur slaap) bedenk ik me dat straks de spits begint, dit een tweede kindje is en dat het nu serieuzer klonk. Uit bed dus en op weg naar Amsterdam! Qwen belt terwijl ik in de auto zit dat ze naar het ziekenhuis gaan en dat ze5 centimeterontsluiting heeft. Ik trap het gaspedaal nog wat verder in.

Om 7.30u ben ik in het ziekenhuis. Het is een gezellig boel in de kamer! Er zijn meer mensen benieuwd naar Chloë: Maya (de aanstaande zus), Clayton (de aanstaande papa), oma en een nicht en een vriendin van Qwen. Inclusief de verloskundige zijn we met 7! De verpleegkundige die komt assisteren als het zover is heeft nog een stagiaire bij, dat brengt het totaal op 9 personen. Dat wordt een uitdaging 🙂

Qwen heeft het al pittig, maar ze concentreert zich op de weeën en loopt zoveel ze kan rond. Papa Clayton is er tóch bij en zegt dat hij probeert zoveel mogelijk te blijven, maar dat hij het wel heel moeilijk vindt. Iedereen doet zijn ding, Maya haar haar wordt nog even gedaan door oma, de vriendin en nicht van Qwen verstoppen zich nog even in een hoekje met hun telefoon (het is te vroeg om op de foto te gaan) en om beurten steunen ze Qwen. Maya is ontzettend lief voor haar moeder, ze geeft knuffels, wrijft over haar arm en geeft haar alle liefde die ze heeft. Het is aandoenlijk om naar te kijken!

Om 8u worden de vliezen gebroken. Papa Clayton staart naar een stukje muur en ik klets met Maya. Nadat de vliezen gebroken zijn krijgt Qwen het moeilijk, de weeën worden heel heftig en ze kan ze niet goed meer opvangen. Ik merk aan Maya dat ze dit wel spannend vindt en dus leg ik haar van alles uit. Toevallig heb ik een fotoalbum bij van de geboorte van Raisa en samen met haar kijken we dit door en leg ik uit wat je ziet en hoe dat straks bij mama en Chloë is. Ze vindt het fotoboek fascinerend en kijkt het meerdere malen door. Ze besluit dan ook dat zij wel de navelstreng wil doorknippen, want zegt ze “Clayton durft dat toch niet”, hahaha. Ze vraag het aan Clayton en hij vindt het goed. Door alle uitleg reageert ze weer rustiger op haar moeder die het nu echt, echt zwaar heeft. Ze wil pijnstilling, maar dat kan niet meer. Qwen gaat nog even onder de douche. Maya vraagt aan mij: “kan Chloë er dan niet uitkomen onder de douche?” en “wanneer komt ze? “Hoe weet je wanneer het zover is?” “Wat voelt die mevrouw elke keer bij mama?” “Waar is die prik voor?”. Ik leg alles in huis-tuin-en-keuken-taal uit. Over ontsluiting (het gaatje waar Chloë door moet), over de placenta en de baarmoeder (het huisje waar Chloë woont, eet, drinkt en slaapt), de prik die klaar ligt om de baarmoeder straks te laten samen trekken enz. Maya leert vandaag meer dan een hele dag op school denk ik.

Om 8.25u controleert de verloskundige nogmaals de ontsluiting die nu op 6 á7 centimeterzit. Qwen heeft het helemaal gehad! Clayton heeft het daarom moeilijk en kijkt hoopvol naar de verloskundige. Maar er zit niks anders op dan puffen. Dus Maya en ik doen dat, we puffen samen met mama mee en mama doet het fantastisch!

Een half uur later roept ze dat ze moet persen. We kijken op de klok, het lijkt snel, maar het zou kunnen. Nogmaals wordt de ontsluiting gecontroleerd en ja hoor:10 cm! Het is 9.05u. Ze mag persen. Qwen had van tevoren gezegd dat ze het niet erg vond en juist ook bijzonder, om foto’s te hebben die genomen zijn van het voeteneind. Dat komt goed uit, want aan het hoofdeinde is het druk. Clayton blijft toch (super goed!), maar staat bijna ín de muur terwijl hij Qwen haar hand vast houdt en oma hem ondersteunt, aan de andere kant staat de nicht van Qwen. De verloskundige, verpleegkundige en stagiaire staan aan het bed en Maya, de vriendin van Qwen en ik staan bij het voeteneinde. Oma staat er ergens tussen: het is zover Chloë komt! Maya zou eigenlijk ook bij het hoofdeinde staan, maar wil persé hier. Ik maak een afspraak met haar: als ze het eng vindt, gaat ze bij oma staan en we houden haar in de gaten.

In 10 minuten zet Qwen haar mooie dochter Chloë op de wereld en de gezichtsuitdrukkingen van iedereen zijn onbetaalbaar! Maya gaat van verbazing, naar getsie, naar blijdschap. Haar gezichtsuitdrukkingen laten zien hoe de bevalling gaat zonder dat ik daar wat van hoef te laten zien! Clayton gaat van angst over in tranen van geluk en de rest pinkt ook tranen weg. Ik weet niet wat ik eerst moet fotograferen. Ik wil iedereen op de foto zetten, zo mooi is het! Qwen zelf is compleet uitgeput en zo blij en dankbaar met haar mooie dochter. Gefeliciteerd!

Bij nader inzien gaat Maya liever haar zusje goed inspecteren dan de navelstreng doorknippen en Clayton knipt zelf als trotse vader de navelstreng door. Chloë is heel alert en kijkt met haar grote, bruine ogen meteen de wereld in. Ze heeft een prachtige bos haar, ongelofelijk! Alle controles zijn goed (Maya houdt het goed in de gaten) en ze weegt bijna het dubbele van haar zus (die was 2kg bij de geboorte), namelijk3685 gram. Iedereen maakt foto’s en is aan het bellen, Clayton is opeens verdwenen om iedereen op de hoogte te stellen, Maya is gebiologeerd door haar zus en Qwen is super blij.

Ze hebben lang op je moeten wachten Chloë, maar het was het wachten waard 🙂

Reacties

Reacties