Een geboorte met een onverwachts einde! – Geboortefotograaf Zeeland
* Deze reportage is gedeeld met toestemming van de verloskundige. Dankjewel Verloskundige praktijk Walchers wonder! *
Ruim 3 jaar geleden was ik bij de geboorte van mijn nichtje. Dat verhaal kan je hier teruglezen. Het was geen gemakkelijke bevalling, met vervroegde persdrang en kantje boord dat we naar het ziekenhuis moesten. Gelukkig werd ze uiteindelijk “gewoon” thuis geboren en was het een super mooie bevalling! Jazlyn, mijn nichtje, kwam uiteindelijk “op de juiste manier” eruit, dus het was gissen wat de oorzaak was. Zelf denk ik dat ze verkeerd ervoor lag, maar dat ze door wisselende houdingen vervolgens toch goed is gedraaid. In elk geval dachten we dat het tweede kindje een ‘makkie’ zou worden, bij wijze van spreken dan 🙂
Een tweede op komst
Erg leuk dat Floran en Sarina (mijn broertje en schoonzus) in maart vertellen dat er een tweede op komst is en nog wat later dat het een jongetje wordt! Een leuk detail is dat Sarina op 4 november is uitgerekend, zelf op 5 november jarig is en 6 november Floran. Dat worden een hoop verjaardagen na elkaar of bij elkaar 🙂
Tot mijn grote schrik realiseer ik me een paar weken later dat ik een workshop Geboortefotografie in het weekend van 3, 4 en 5 november heb gepland. Sarina is de vorige keer rond de uitgerekende datum bevallen dus de kans is groot dat het in dat weekend zou kunnen gebeuren. In eerste instantie probeer ik het los te laten en hoop ik dat het lot beslist op een goede manier, maar wat als ik het dan mis? Ik leg het dilemma aan een vriendin voor en ze zegt: “Kan je de workshop niet verzetten?”. Eerst denk ik dat dat niet kan. Er is zoveel wat dan verzet moet worden, de locatie, de actrice, de verloskundige, alle deelnemers en, en, en… Maar nee heb je… Dus ik peil bij iedereen wat er mogelijk is en wonder boven wonder lukt het om alles naar het laatste weekend van november te verplaatsen. Joepie!!!
De zwangerschap verloopt goed en dit keer ‘haalt’ Sarina de uitgerekende datum. Ze had zelf het idee dat het een ‘Oktober-baby’ zou worden, dus dat was even schakelen. Toch hoeft ze niet lang te wachten, want van 4 op 5 november word ik om 4.15u gebeld door m’n broertje. Ik ben meteen klaarwakker. Sarina heeft ongeveer een uurtje weeën, omdat ze een paar keer voorweeën heeft gehad, duurt het even voor ze zeker weet dat dit het is. Ik spreek met Floran af dat hij me terugbelt wanneer de verloskundige is geweest. Dat is sneller dan ik had verwacht, want nog voor ik terug in slaap ben gevallen, belt hij alweer. Sarina heeft 2-3cm ontsluiting. Het is nu 4.45u.
De start
Ik twijfel geen moment, zeg dat ik even wat eet en dan die kant opkom. De verloskundige gaat ook niet meer weg, dus dat zegt ook wel wat. Om 5.45u stap ik binnen, Jazlyn is ook net wakker geworden. Ze wilde per sé een jurk aan, want mama is vandaag jarig. Oh jaaaa, dat ook natuurlijk! Sarina krijgt een baby voor haar verjaardag! Ze is rustig en vangt de weeën goed op. Jazlyn scharrelt een beetje op het bed en Floran doet hetzelfde (al betekent “scharrelen” bij hem vooral kijken op zijn telefoon 😛 ).
Om 6u stelt de verloskundige voor om even te kijken en eventueel als het mogelijk is, de vliezen te breken. Sarina vindt dit goed, maar de baby ligt nog te hoog voor het breken van de vliezen. Ze heeft nu 4cm ontsluiting en er wordt naar de harstlag geluisterd. Jazlyn helpt mee! Jazlyn spreekt haar broertje ook nog even toe: “Baby, kom maar, niet bang zijn”. Super schattig!
Om 7.15u is de baby ver genoeg ingedaald om de vliezen wel te breken. De weeën daarna worden meteen intenser en we besluiten het bad vol te laten lopen, zodat Sarina daar in kan. Ik heb een déjàvu, want de vorige keer begon het rond dezelfde tijd en zat ze in hetzelfde bad. Ze hebben een heel groot hoekbad met een fantastische lichtkoepel erboven, beter kun je je niet wensen als fotograaf! Het duurt even voordat het bad vol is, maar om 7.40u kan Sarina in bad stappen.
Jazlyn komt af en toe even kijken, maar Sarina kan geen aanrakingen meer verdragen. Gelukkig is papa er om te knuffelen. Als ze wilt mag Jazlyn erbij zijn. Ik zie het al helemaal voor me. Het wordt langzaam licht, het bad is prachtig, Floran zit met Jazlyn achter het bad op de W.C. en de verloskundige vindt het meer dan prima dat Sarina in bad bevalt. Sarina vindt dat zelf ook erg fijn, want ze wil er niet uit 🙂 Ik maak een vreugdedansje en gooi nog net geen bloemblaadjes in het bad. Ik ben eigenlijk al heel ongeduldig –wederom bij wijze van spreken- op persdrang aan het wachten. Ik dacht: ‘dat wordt vliezen breken en dan valt ie er vast zo uit’, maar natuurlijk gaat het bijna nooit zoals je denkt.
Persen
Om 8.05u is Sarina haar moeder er voor Jazlyn. Als Jazlyn er dan niet bij wilt zijn, dan kan ze met oma wat doen. Jazlyn loopt al heel de tijd op veel te grote roze gympen die ze van iemand heeft gehad. Het ziet er niet uit, maar ze wil ze absoluut niet uit doen. We bombarderen ze maar tot de “bevallingsgympen”. Sarina heeft het weer pittig, maar vangt de weeën goed op. We zitten met z’n allen in de badkamer, eigenlijk te wachten op een teken van persen. Jolanda, van Embrasse Kraamzorg, is ook gearriveerd. Om 8.45u heeft Sarina 8cm ontsluiting. Floran besluit om even eten te maken beneden. Sarina zit compleet in haar bubbel. Hij is nog maar net beneden en het lijkt erop dat ze nu beginnende persdrang heeft! Ik roep hem meteen, nog voor hij een hap heeft kunnen eten. Het is nu 9.05u. Vanaf het moment dat hij boven is, komen er weer een paar weeën zonder persdrang. Ik zie hem kijken: “waarom moest ik nu naar boven komen” hahaha. De verloskundige controleert nog een keer en er zit nog een klein randje, maar sarina mag passief gaan meepersen, wat betekent dat je op het hoogtepunt van de wee, kan toegeven aan de persdrang. Het begin is nog even onwennig en om 10u heeft Sarina in bad een goede houding gevonden om actief mee te persen. In tegenstelling tot wat we dachten, valt deze baby er helemaal niet uit. Sterker nog, er is niets te zien…
Na 20 minuten wil de verloskundige toch graag dat Sarina uit bad komt. In bad hebben we verschillende houdingen aangenomen voor persen, maar de baby komt het bochtje niet om. Op bed probeert ze verder te persen, maar ook hier is geen vordering. De verloskundige denkt dat hij er niet goed voor ligt en, hoe balen het ook is, stelt ze voor om naar het ziekenhuis te gaan. Floran en Sarina hadden hier totaal niet op gerekend en Sarina wil het absoluut niet “Ik ga écht NIET naar Goes”. Helaas door de ligging van de baby, de goede persweeën en geen verdere vordering zit er niets anders op. Sarina perst nog een paar keer staand naast het bed en de ambulance wordt gebeld. Dan gaat alles in een stroomversnelling. Ik hoop nog dat dit ervoor zorgt, net als bij Jazlyn, dat de baby wel opeens wordt geboren, maar de ambulance leek wel om de hoek, want hij is er direct. Het is 10.35u.
Sarina heeft geen ziekenhuistas gepakt, want het is niet in haar opgekomen dat dit kon gebeuren. We lopen allemaal als een kip zonder kop door het huis. De maxi-cosi wordt onder de trap vandaan getoverd, onder het zaagsel aangezien Floran pas de traptreden zelf heeft gezaagd, we graaien wat kleding uit haar kast etc. De enige die goed na kan denken (blijkt in het ziekenhuis) is Jolanda die de babykleertjes netjes om de kruik in de tas heeft gedaan.
De ambulance
Uit de ambulance komen maar liefst 3 mannen. Geen van hen is echt empathisch en geen van hen heeft ervaring met bevallende vrouwen. Dat laten ze ook meteen weten, dus Sarina zegt tegen de verloskundige: “ik wil dat jij meegaat”. Dat kan ik helemaal begrijpen, maar er mag er maar 1 mee in de ambulance en dat betekent dat Floran en ik (in mijn Ford Ka) erachter aan moeten. Ik heb eens eerder achter een ambulance aangereden en daar kwam iets teveel afstand tussen en toen werd het een erg gevaarlijke situatie op kruispunten met stoplichten. Dat zit nog vers in mijn hoofd.
Ik race er meteen achteraan, maar bij het eerst stoplicht ben ik even in de war omdat de ambulance “voorsorteert” in een andere baan dan ik dacht. Ik twijfel te lang en durf niet door rood. Wat een sh*t keuze, want het duurt een EEUW voordat het stoplicht op groen springt. Floran vreet zichzelf op, maar is wonderbaarlijk rustig, ik had halverwege verwacht dat hij me zou uitschelden. Ik bid dat de baby niet in de ambulance geboren wordt. Mijn Ka blijkt nog wonderbaarlijk hard te kunnen, maar harder dan 160km/u durf ik niet aan.
Aankomst ziekenhuis
In het ziekenhuis gooi ik de auto recht voor de deur met de knipperlichten aan (waar tegenwoordig geen parkeerplekken meer zijn). Ik zeg Floran welke kant we op moeten en vinden al gauw de juiste kamer. Gelukkig… nog geen baby. Wel een kamer vol mensen en gelijk allemaal toeters en bellen. Er is al een infuus geprikt en er staat iemand te worstelen met de CTG. Er is al een schedelelektrode aangebracht, maar die werkt niet dus moet ook de CTG worden aangesloten.
Gelukkig komt er een fijne gynaecoloog binnen. Hij doet een inwendig onderzoek en zegt: “ik ben zo terug”. Mijn broertje kijkt me vragend aan en ik fluister: “Hij gaat of overleggen met een collega over de vacuümpomp (wat ik me niet kan voorstellen eigenlijk, want het is zondag, dus volgens mij is hij de enige die dienst heeft) of hij gaat een keizersnede doen (wat ik me gewoon ook niet kan voorstellen, want dit is niet het eerste kindje wat erdoor moet).
Tijdens dit alles gaan de persweeën van Sarina onvermoeibaar door. Ik heb een déjàvu van mijn eigen bevalling en kan niet geloven dat ze ook een keizersnede gaat krijgen. Ik vind het even moeilijk om haar nu te steunen, want moet er zelf bijna van huilen.
Het oordeel van de gynaecoloog
Dan komt de gynaecoloog terug en zijn oordeel is onverbiddelijk: het wordt een keizersnede. De baby ligt nog veel te hoog en het is een sterrenkijker met een kruinligging. Daarnaast is er door alle druk al vocht ontstaan op het hoofdje van de baby, moulage heet dit. Het hoofdje vervormd hier wat door en de gynaecoloog durft het niet aan met de vacuümpomp. Omdat het zondag is, moet het OK team nog worden opgeroepen en moeten we daar op wachten. Sarina krijgt geen weeënremmers (ik heb geen idee waarom niet). De weeën gaan dus door… Het is 11.15u.
Floran heeft niets gegeten, dus ik vraag aan de verloskundige of zij nog wat eten voor hem kan halen. Ze heeft ontbijtkoek. Ik draag hem op dit te eten ook al wil hij niet. Ik ken hem, die gaat straks onderuit. Sarina wordt op een ander bed gelegd, krijgt een OK-jasje aan.
Wachten op….
En dan moeten we wachten. Wachten met persweeën. Wat ontzettend moeilijk. Het lijkt een eeuwigheid te duren. Sarina roept nog een keer: “gaat het nog vandaag gebeuren of hoe zit dat?!”. De verloskundige van thuis heeft mijn autosleutel en die gaat zo de auto verzetten. Het valt me op dat iedereen van het ziekenhuis de kamer heeft verlaten en dan zegt Sarina weer dat ze moet poepen. Dat is bijzonder, want volgens mij zijn haar darmen leeg. Ik kijk naar de verloskundige en vraag: “kan hij echt niet vaginaal geboren worden?”. Ze kijkt me aan en zegt: “neeeeee, dat kan echt niet”, maar kijkt toch onder de deken.
En JAHOOR DAAR IS HIJ!!!!!!! We zien haren!!!!
Ik weet niet wat ik meemaak!!! Ik zie dat de verloskundige twijfelt, maar ze rukt toch de kast open om als een gek handschoenen aan te doen. Ik kan alleen maar roepen: “HELDIN, HELDIN, PERSEN!!! PERSEN!!”. Floran schreeuwt ook: “persen schat, persen schat!!!”.
Oh shit ik moet fotograferen.
Ik fotografeer. Daar komt hij! DAAR KOMT HIJ!! WAT NOU KEIZERSNEDE?!?!
Man, de adrenaline giert door mijn lijf en ik druk maar als een idioot op de ontspanknop. Het is vast allemaal mislukt, maar het maakt me niets meer uit. Daar is hij!!!! Om 11.35u wordt hij geboren! NIET TE GELOVEN!!!!
Heel intiem met alleen de verloskundige van thuis erbij. Wat bizar! Ik geloof dat niemand het kan geloven. Het ziekenhuispersoneel komt op ons geschreeuw af en langzaam stroomt de kamer weer vol.
Alles daarna is een beetje op de automatisch piloot gegaan. Hij krijgt de naam Zion (op z’n Engels) met als tweede naam George (vernoemt naar Sarina haar vader die recentelijk is overleden). Hij is prachtig!! Floran knipt de navelstreng door. In eerste instantie lijkt Zion ontzettend veel op zijn zus, maar dat verandert snel. Het is eerst even genieten met Zion op Sarina haar borst en proberen te verwerken wat er nu net allemaal is gebeurd. Hij wordt tussendoor even gewogen (3545 gram en Floran baalt dat het geen hangweegschaal zoals thuis is) en dan gaat hij even huid op huid bij hem. Na wat knuffelmomenten tussen de mannen, gaat hij weer lekker bij zijn mama liggen. De tijd vliegt voorbij en voor we het weten staat de grote zus met opa en oma voor de deur. Ze heeft een grote ballon bij en is meteen heel lief voor haar broertje, al is snel het beschuit met muisjes interessant 🙂 Oma en opa mogen ook even knuffelen met Zion en dan wordt hij nagekeken. Alles is in orde, maar ze vinden zijn temperatuur aan de lage kant. Hij heeft 36.8 graden. 36.5 is de ondergrens dus ik zeg dat ik het daar niet mee eens ben, 36,8 is prima.
Sarina gaat douchen en Zion wordt in een bedje met kruiken gelegd. Als Sarina klaar is, moeten we wachten op een ontslagbrief van de verloskundige en dat kan volgens de verpleegkundige wel een uur duren. Daar is Floran het niet mee eens. “We gaan toch geen uur wachten op een brief?”. Hij gaat naar de verpleegkundige en zegt dat het hier geen gevangenis is en dat we naar huis gaan… (goh, Floran en ik lijken helemaal niet op elkaar haha). Zion wordt nog een keer getemperatuurd en heeft nu 36.5. Dat vinden ze in het ziekenhuis “te koud”, maar hé, thuis kunnen we hem ook opwarmen. Ze moeten een formulier tekenen dat ze hem “op eigen risico” mee naar huis nemen en dan gaan we.
Thuis heeft Jolanda het bed al verschoond en Sarina kan er zo in. Ze wil eigenlijk beneden op de bank gaan zitten, maar daar steek ik een stokje voor 😉
Het is genieten om thuis te zijn en Jazlyn is echt verliefd op haar broertje. Opa komt nog langs, net zoals de trotse oom en de trotse tante. Zion heeft veel fans.
Lieve Floran en Sarina: het was totaal niet wat we bedacht hadden, maar wat was het mooi en wat ben jij voor altijd mijn held Sarina! Geniet van jullie mooie zoon en jullie complete gezinnetje!
Transfer naar het ziekenhuis.
Aankomst ziekenhuis.
Terug thuis!
