Made in heaven | Geplande keizersnede België
Soms komen mensen via via bij mij terecht. Dit keer kenden Sophie en Stefaan mijn werk omdat Denny, mijn vriend, samen met Stefaan in het verleden heeft gevoetbald.
Al vroeg in de zwangerschap stuurt Sophie mij een mailtje, samen met Stefaan hebben zij een nieuw samengesteld gezin met allemaal jongens! 5 om precies te zijn! Sophie had 3 jongens toen ze Stefaan leerde kennen, Stefaan had zelf een zoon en samen hebben ze nog een zoontje kunnen krijgen en nu is nummer 6(!) onderweg. Bij de alle 4 de zwangerschappen is ze met een keizersnede bevallen en dat zal nu weer het geval zijn. Nu zijn ze in België een stuk strenger als het gaat om een fotograaf op de o.k. dus ik mail terug dat ik niet zeker weet of ze in Sint Lucas in Brugge (waar ze gaat bevallen), toestemming ervoor geven. Ik mail haar alle benodigde informatie en dan is het afwachten.
Begin 2016 krijg ik opnieuw mail en ik ben aangenaam verrast, niet alleen vindt de gynaecologe het goed, ze is zelfs enthousiast! Wat tof! We maken direct een afspraak voor een kennismakingsgesprek. Eind maart komen ze samen met de jongste, Loeck, naar Nederland.
Het is een bijzonder verhaal.. In augustus 2015 is Sophie haar vader, na een lang ziekbed, overleden. Ze hebben hem verteld dat ze graag nog een kindje zouden mogen krijgen en dat er altijd een wens is geweest voor een meisje. Vlak voordat hij sterft zegt haar vader dat hij zijn best zal doen “daar boven” en een meisje zal sturen. Een maand na het overlijden is ze zwanger en na 4 jongens krijgt Sophie nu een meisje! Met de zoon van Stefaan erbij, zal dit meisje maar liefst 5 grote broers krijgen! Wow!
We spreken alles door voor die dag en houden de weken die daarop volgen contact. De keizersnede staat gepland op 1 juni en de jongens weten dit niet, ze weten ook niet dat het een meisje is, wat het extra leuk maakt! Ze hebben allemaal mogen raden wat het wordt. Een deel denkt een meisje en een deel denkt een jongen.
Sophie en Stefaan zijn al vroeg aan de beurt op 1 juni, dus we spreken om 6.50u voor het ziekenhuis af. Het is die dag heel mistig en rustig op de weg. Ik maak een foto van hen voor het ziekenhuis en dan gaan we richting de kamer waar ze de komende dagen zullen verblijven. Sophie is nerveus, vooral voor het infuus prikken (wat vaak niet goed lukt) en de ruggenprik (wat moeizaam ging de laatste keer). Op de kamer aangekomen is er niet veel tijd, want om 7.30u moet ze al naar de o.k. Er komen een hoop roze dingen uit de tas (wat wil je na al die jongens 😉 ) en het eerste pakje. Het eerste pakje is bijzonder, er staat “Made in heaven” op… Sophie haar papa is er zo ook bij. Toevallig (of niet?) zat dit bij de collectie babykleertjes dit jaar.
Als alles is uitgepakt, kan Sophie omkleden in haar “operatiejurk”, deze ‘jurk’ is in dit ziekenhuis nog niet eens zo lelijk 🙂 Bijpassende kousen erbij, even luisteren naar het hartje van de baby, temperatuur opmeten en dan het infuus prikken. Dat zit in 1x goed! Wat een meevaller.
Om 7.34u is iedereen klaar om te gaan. Bij de o.k. neemt Stefaan even afscheid van Sophie, want hij zal er niet bij zijn als de ruggenprik wordt gezet. Wij moeten boven wachten totdat we naar de o.k. mogen. Na ruim een half uur wordt Stefaan gehaald, kan hij zich omkleden en om precies 8.20u staan we op de o.k. Stefaan gaat bij Sophie zitten, de ruggenprik is ook goed gegaan, ze heeft er geen pijn van gehad en hij zat in 1x goed. Ik denk dat Sophie haar vader ervoor zorgt dat deze dag perfect gaat verlopen.
Iedereen op de o.k. is heel vriendelijk en denkt mee hoe ik goede foto’s kan maken. Sophie heeft elke keer gezegd: “ik geloof pas echt dat het een meisje is, als ik haar zie”. Het is een gentle sectio en in de blauwe doek zit een “raampje”, een doorzichtig stuk plastic, waardoor Sophie mee kan kijken hoe haar kindje geboren wordt. 9 minuten later, om 8.29u is het zover, daar is ze! Ze zit onder de huidsmeer en laat goed van zich horen. Ze gaat even mee met de verloskundige naar een kamertje waar de kinderarts klaarstaat om haar te controleren. Die is daar snel klaar mee, want ze is blakend gezond! Ze wordt in een warme doek gewikkeld en dan gaat ze gauw terug naar haar papa en mama! Ze mag lekker bij haar mama blijven liggen. Ondertussen wordt Sophie gehecht. We horen nu hoe ze heet: Billie-Fleur. Wat een stoere naam voor dit mooie meisje. Eerst knuffelt ze even met papa en dan mag ze –als er ruimte is gemaakt- bij haar mama liggen. Vanaf het moment dat ze daar ligt, is ze heerlijk rustig, tot ze honger krijgt en gaat zoeken. De verloskundige stelt zelf voor om haar aan te leggen en met wat kunst en vliegwerk lukt dat! Om 8.53u ligt Billie-Fleur te drinken alsof haar leven er vanaf hangt. De verloskundige moet er in de meeste onhandige positie voor gaan zitten/hurken, maar zolang Billie-Fleur niet loslaat, geeft zij ook niet op. Wat een top service!
Om 9.15u is het hechten klaar en gaat Stefaan heel even met Billie-Fleur naar boven, zodat ze gewogen en getemperatuurd kan worden. Ze weegt 3288 gram en is 50,5cm lang. Haar temperatuur is nogal laag, dus wordt ze meteen aangekleed, voordat we teruggaan naar recovery. Ze krijgt haar vitamine K en ik maak een paar foto’s van de placenta die ook mee naar boven is gekomen. Om 9.45u zijn we weer terug bij Sophie op recovery en Billie-Fleur grijpt haar kans en ligt meteen weer aan de (andere) borst. Daar blijft ze aan liggen totdat we om 10.30u terug op de kamer zijn. Daar knuffelt ze heel even met papa om vervolgens, je raadt het al, weer aan de borst te gaan! Wanneer ze dan uit zichzelf loslaat, grijp ik mijn kans en maak ik even een paar mooie foto’s van haar en daarna is het tijd voor papa. Sophie kijkt vol trots vanuit bed toe, maar zegt na een tijdje: “Je kan haar wel even geven hoor, dan kan jij je koffie drinken”, ze probeert het subtiel te zeggen, maar we moeten erom lachen, want ze wil gewoon dolgraag Billie-Fleur in haar eigen armen hebben liggen. Ik geef haar geen ongelijk 🙂
Omdat de kindjes nog op school zitten, is het nu wachten totdat ze komen. Sophie doet even haar ogen dicht en Stefaan gaat alle spullen uit de auto halen. In België is het gebruikelijk om al het bezoek iets mee te geven met de naam van de baby erop. Vaak zijn het snoepjes. Sophie heeft er werk van gemaakt en Stefaan komt met een hele boodschappenkar vol spullen terug. Hij stalt alles netjes uit in de kamer, onder toeziend oog van Sophie (die daarvoor graag haar ogen weer open doet om te zien of Stefaan het neerzet zoals de bedoeling is 😉 ), het ziet er prachtig uit!
Niet lang erna horen we de kindjes op de gang, daar komen de eerste 2 koppies tevoorschijn achter de deur. Hand in hand komen ze de kamer in, daarna volgen ook de andere 3 jongens. Allemaal hebben ze een spijkerblouse aan en het ziet er echt te schattig uit! Ze staan met een mengeling van verbazing en trots te kijken, “dus toch een meisje”. 1 voor 1 geven ze hun mama een kus en kijken even goed naar hun zusje. Ondertussen staat oma te popelen op de gang om binnen te komen en als ze dat doet, dan stromen er al gauw wat tranen. Een trotse oma!
Vooral Loeck is er niet bij weg te slaan en 1 voor 1 mogen alle grote broers hun zusje vasthouden. Het is prachtig om te zien, hoe ze vol trots staren naar dat kleine meisje in hun armen. Ik maak een foto van alle broers en hun zusje en van het hele gezin bij elkaar.
1 ding is zeker, Billie-Fleur heeft het getroffen, die zal nooit bang hoeven zijn, want die grote broers zullen er alles aan doen om haar te beschermen!
Lieve Sophie en Stefaan, Warre, Yaro, Jobbe, Bouwe en Loeck: heel veel geluk met jullie lieve dochter/ zusje!
