Van alle mensen die ik had kunnen trekken, trok ik Denny! (en vorig jaar had ik Liv, hoe dan?) en eigenlijk had ik meteen dit idee. Heb weken getwijfeld of ik het wel kon doen op deze manier, maar uiteindelijk toch de stoute schoenen aangetrokken..
Kleine voorgeschiedenis… Dit jaar trouwden Myrthe en Eric en het jaar ervoor Guusje en Jordy. Eigenlijk kwam sindsdien continu de vraag: en wanneer jullie dan? Het was steevast het grapje. Nu hoef ik niet per se te trouwen (heel erg, maar ik vind het eigenlijk gewoon zonde van het geld), maar gevraagd worden lijkt me dan wel weer heel bijzonder. (en dat weet Denny ook). Anyway… ik dacht ik ga daar wat mee doen..
En dus maakte ik dit…
Wat overigens meer voeten in de aarde had dan ik wilde, want ik was zo stom om de lijven zoveel mogelijk echt te maken, dus ik maakte voetbalbenen bij Denny waardoor het nog onmogelijker werd om daar een broek voor te maken. Sowieso was het een slecht idee om te denken dat ik een surprise kon maken waar een naaimachine bij kwam kijken.. En om die poppen dan uiteindelijk te laten staan bleek ook moeilijker dan gedacht ondanks dat ik ijzerdraad in de benen had gedaan die door de doos konden. Daarom dit jaar gesmokkeld omdat ik eigenijk vind dat je alles zelf moet maken, maar ik kwam in tijdnood dus heb uiteindelijk de bloemen gekocht bij Action ipv zelf gemaakt.
Ik vond het echt rete spannend en toen de suprises tevoorschijn kwamen wist Denny meteen dat die voor hem was en ook dat ik hem gemaakt had aangezien hij de doos herkende (die was uit de pepernoten-tijd).
Nou goed, het gedicht vertelt de rest. En Denny zijn reactie? Die kan je onderaan deze blog bekijken, want die is gefilmd.
Lieve Denny,
Nou daar staan jullie dan,
Word je er al warm van?
Afgelopen jaar trouwden Myrthe en Eric op een mooie zomerse dag,
En het jaar daarvoor Jordy en Guusje met een traan en een lach.
Daardoor kwam de brandende vraag, wanneer ga jij op één knie,
Keer op keer is het antwoord: Kweenie.
Of je maakt er een mooie grap van, dat kan je als de beste,
Natuurlijk ook met een beetje pesten.
Geef jou een biertje en wat noten,
En je hebt weer een avond volop genoten.
Niet te moeilijk en alles op het gemakje,
’s avonds lekker aanschuiven voor je prakje.
Je laat graag dingen op z’n beloop,
Niet al teveel stressen want het leven is al genoeg een soap.
We hebben uit betrouwbare bron,
Dat het je vrouw was die verzon
om op een dag niet meer te weg te gaan uit jouw huis
en zo werd dit ook haar thuis.
Zij was ook degene die zei,
Ik ben het zat registreer je met mij.
Jij wilde eerste nog het geld veilig stellen op papier,
maar ze had geen tijd meer om te wachten op dat geklier.
Kom maar naar het gemeentehuis op maandag,
Zei ze met een lach.
Jij dacht: ach waarom ook niet,
Toch wel makkelijk dat ze alles regelt deze griet.
Maar die belangrijke vraag, die komt maar niet
zoals ze zelf al zegt, straks hangt het op mijn knie, die tiet.
Dus een beetje hulp is vast heel welkom,
Meneer de bruidegom.
——-
En toen ging ik op 1 knie…
(ik wou dat ik een foto had kunnen nemen van dit moment van Denny zijn gezicht. Priceless)
Ik pakte het ringendoosje en deed het open en daar zat deel 2 van het gedicht.
————
Voel je jezelf compleet voor het blok?
Half in shock?
Loopt je temperatuur al op?
En is er ergens in de kamer al een traan?
Geen zorgen mop,
We stappen nu niet in deze achtbaan.
Hopelijk vind je me na deze stunt nog even leuk,
En zorgt dit niet voor een relatiebreuk.
Die ene vraag is toch echt voor jou,
Ik breng je niet in het nauw.
Ik laat je sowieso niet meer gaan,
Ook al wordt er geen ring om mijn vinger gedaan.
Het enige wat ik zeggen wou,
Is dat ik heel veel van je hou!
Hoe dat uiteindelijk uitpakte zie je hier: