Verstand op nul en gaan! | Geboortefotografie Dordrecht

Verstand op nul en gaan! | Geboortefotografie Dordrecht

Hoe leuk is het als de aanstaande oma je geboortefotografie als cadeau voorstelt?! Dat deed de moeder van Richard toen zijn vrouw Tamara zwanger was van de eerste. Ze kregen de vrije hand en mochten kiezen tussen zwangerschapsfotografie, geboortefotografie en newbornfotografie (of een combinatie). Al vroeg in de zwangerschap kwamen Richard, Tamara en Lydia (Richard zijn moeder en de a.s. oma) op gesprek. Lydia die zelf als verpleegkundige werkt op de verlosafdeling en bij voorplantingsgeneeskunde, had ik een keer eerder ontmoet bij een geboorte in Zwijndrecht.
Het was een erg gezellig en leuk gesprek. Voor Richard hoefde het niet per se, maar hij zag ook wel in dat als hij zelf foto’s zou moeten maken dat er dan waarschijnlijk niet veel foto’s gemaakt zouden worden 😉 Uiteindelijk kozen ze voor geboorte- en newbornfotografie. Super leuk!

Na het gesprek stuurde Tamara eens in de zoveel weken een update over de zwangerschap. Ze deed zwangerschapsyoga en kreeg daar veel tips waardoor ze steeds meer met een positief gevoel richting de bevalling leefde. Tot 30 weken verliep de zwangerschap heel goed en ging Tamara zelfs nog elke week naar de spinning! Helaas bleek bij de volgende controle (met 33 weken) dat haar bloeddruk te hoog was. Ze moest meteen stoppen met werken en kreeg medicijnen om de bloeddruk te verlagen. De controle daarna was alles goed en ze voelde zich meteen ook weer energieker.

Begin november mailt ze me weer. De laatste maand is ingegaan want 5 december is ze uitgerekend. Ondanks dat ze zich nog steeds goed voelt is haar bloeddruk toch weer gestegen. Er wordt gesproken over eerder inleiden en ze wordt goed in de gaten gehouden. Een week erna op 12 november mailt ze om te vertellen dat ze nu echt gaat worden ingeleid op maandag 17 november.

Dat weekend bellen we nog even met elkaar en ik begrijp van Tamara dat de gynaecoloog dacht dat ze misschien al voor de ingeleide datum gaat bevallen. Daar sta ik wel van te kijken want Tamara zegt ook dat ze de inleiding gaan beginnen met de tabletjes om de baarmoedermond te verweken. En als die nog niet verweekt is zal ze ook niet zomaar bevallen… Voor mij even een vraagteken, maar ik merk het maandag wel. Tamara is dan 37 weken en 2 dagen zwanger.
Op 17 november houdt Richard me op de hoogte. Tamara blijkt al een verweekte baarmoedermond te hebben en 3cm ontsluiting! Oooooh dus daar kwam de theorie van de gynaecoloog vandaan dat ze misschien al zou bevallen dit weekend.Om 8.40u worden Tamara haar vliezen gebroken en een half uur later starten ze het infuus met weeënopwekkers op, op de laagste stand. De weeën worden steeds wat regelmatiger en om 11.30u belt Richard om te zeggen dat Lydia denkt dat ik wel die kant op kan komen. Dus ik rij op mijn gemakje naar Dordrecht, waar ik om 12.40u aankom. Tamara hangt over het bed met een laken om haar heen , haar moeder, Leontine (de andere bijna trotse oma), Richard en Lydia zijn er ook. Tamara wilde net in de bed stappen om van houding te wisselen. Ze is erg rustig en kan de weeën goed opvangen. Tussen de weeën door kletst ze nog, dus zo te zien duurt het nog wel even. Ik begrijp dat ze om 12u 4cm ontsluiting had dus er zit langzaam vordering in. Ik installeer me op de bank naast Richard. Elke keer als Tamara een wee heeft sluit ze zich even af.

Tamara wil verder geen tegendruk in haar rug, geen hand om in te knijpen. Ze heeft haar verstand op nul gezet en gaat er gewoon voor. Terwijl zij haar weeën ligt weg te puffen, die steeds sterker worden, zitten wij met z’n vieren te kletsen of koetjes en kalfjes. Ik vraag haar of ze dat niet vervelend vindt, maar ze vindt de afleiding van het geklets juist fijn. Al kan ze niet meer deelnemen aan het gesprek. Ze is helemaal in zichzelf gekeerd om de weeën op te vangen. Om 13.30u moet ze even naar het toilet en misschien is het ook wel goed om even van houding te veranderen. Ze komt naast het bed staan en maakt nog even gebruik van het toilet.

Wanneer ze om 14.30u weer in bed ligt, lijkt het erop dat er goeie vooruitgang in zit en dat ze in een nieuwe fase terechtgekomen is. Lydia checkt af en toe de ctg, en of alles nog goed loopt (infuus etc.) en Richard krijgt over de whatsapp nog wat handige hulpmiddelen door 😉 Uiteraard maak ik foto’s, maar het is gek om hier met zoveel mensen te zitten zonder dat één van ons wat kan doen. We stonden erbij en keken ernaar… Tamara doet het allemaal zelf!

Om 15u wordt er opnieuw gekeken hoe ver ze is. 8cm !! Wow, ze gaat als een trein! Ze heeft geen kick gegeven en laat het allemaal gebeuren. We zien wel dat het zwaarder wordt voor haar, maar dat is meer omdat ze steeds meer in zichzelf keert. Lydia gaat alles gereedzetten voor de komst van haar kleindochter. Richard grapt ondertussen dat het wel fijn is als zijn dochter er voor het 18u nieuws is 🙂 In het uur wat volgt worden de weeën nog sterker. Ze krijgt het warm en Richard moet haar sokken uit doen. Daarnaast probeert ze nog 1x naar het toilet te gaan. Daar lijkt het erop dat ze lichte persdrang heeft, dus wordt er nog een keer gekeken. Er zit nog een klein randje, ze heeft 9,5cm ontsluiting, maar om 16.30u mag ze starten met persen! Het gaat allemaal zo vlot!
Ondertussen is haar vader (Jan) ook binnenkomen lopen. Die valt met zijn neus in de boter 😉 Dit kindje wordt straks geboren omringd door haar vader, oma’s en opa! Omdat ze op haar zij ligt begint ze met persen op haar zij en later draait ze op haar rug. Iemand vraagt haar: “Voel je al meer?”, maar het enige wat Tamara kan zeggen is: “Nee, ik denk alleen maar: ga eruit!”.

Langzaam komt er een hoofdje tevoorschijn. Lydia heeft er een spiegel bij gehaald zodat Tamara kan zien welke kant ze op perst. Het gaat goed, maar Tamara is wel echt moe. Ze zegt nog steeds niets en doet alleen wat er van haar gevraagd wordt, maar je ziet dat ze niet veel kracht meer over heeft. Ze is moe, maar gaat door! Op een gegeven moment komt het hoofdje gewoon niet verder. Het blijft “hangen” waar het zit en de verloskundige besluit een knip te zetten. Eén of twee persweeën later zou hun kindje er dan moeten zijn, maar nee…. Ze blijft nog steeds zitten waar ze zit. Nu wordt het wel even spannend, ik zie het ook aan de verloskundige. Ze knipt nog een keer…

Nog steeds komt ze niet. Opeens allemaal bezorgde gezichten om het bed en de verloskundige besluit de gynaecoloog erbij te roepen. Gelukkig gaat het met hun meisje wel goed. Een paar seconden later staat de gynaecoloog in de kamer en komt de verloskundige met de vacuümpomp aan. Gelukkig is deze laatste niet nodig , de gynaecoloog drukt een keer flink op haar buik en daar komt het hoofdje! Poe, wat een opluchting! Vlak daarna wordt er een prachtig meisje geboren!

Oma Leontine staat met tranen in haar ogen, opa Jan is erbij gaan zitten, of ik kan hem in elk geval niet zien vanaf waar ik sta, papa Richard heeft eerst een lach van oor tot oor, maar wordt dan ook een beetje emotioneel. Oma Lydia staat er trots naast en dan komt ook het besef bij Tamara, er rolt een traan over haar wang.
Ze heet Daphne ♥

Extra bijzonder: Tamara haar ouders twijfelden zelf toen Tamara werd geboren tussen Daphne en Tamara, maar vonden Tamara mooier met haar achternaam.

Tamara is compleet uitgeput, maar het gaat goed met zowel haar als kleine Daphne. Het is echt een ukkepuk en ik ben benieuwd wat ze weegt! Als de navelstreng is uitgeklopt knipt papa (een beetje met een vies gezicht haha), de navelstreng door en vlak daarna wordt de placenta geboren.

Na hechten is het tijd om te knuffelen met papa en mag Daphne lekker nog even huid-op-huid bij Richard. Tamara wordt ondertussen door haar ouders verwend met 2 mooie, emotionele, cadeautjes. Een kinderwagen bedeltje voor aan haar armband en een armbandje voor Daphne met haar naam erop.

Daphne wordt ondertussen gewogen en opgemeten. Ze weegt 2796 gram en is inderdaad een ukkie! Ze wordt helemaal nagekeken en goedgekeurd. Oma Leontine kamt haar haren en oma Lydia kleedt haar aan. De kleertjes zijn veel te groot voor haar, zo schattig.

Ik maak nog wat mooie foto’s, net zoals de hele familie 😉 Dan mag Daphne even lekker bij oma warm worden want ze zat met haar temperatuur op het randje. Er komen ook nog een trotse oom André (broer van Richard) en tante kijken en uiteraard maak ik nog een groepsfoto. Over ongeveer een weekje zie ik ze weer voor de newbornshoot.

Lieve Tamara en Richard en lieve opa en oma’s: heel veel geluk met Daphne!

Reacties

Reacties