Wachten op de baby
Als ik 1 ding van tevoren niet wilde, was het wachten. Vanaf het begin van de zwangerschap heb ik me ingesteld op 42 weken, zodat het alleen maar kan meevallen. Het lijkt wel of alle mama’s die voor de eerste keer zwanger zijn, zeggen: “ik denk dat het eerder komt” (herkenbaar?) of in elk geval de mama’s die ik ontmoet. Soms komt een kindje eerder en dan zeggen ze: “zie je wel”, maar 8 van de 10 keer komt de uitgerekende datum en gaat ie ook weer voorbij. En meestal zitten de mama’s dan al vanaf 37 weken klaar… te wachten.
Dat dus Nooit had ik bedacht! Ik houd de uitgerekende datum voor me, stel me in op 42 weken en dan zie ik wel. Het enige waar ik geen rekening mee had gehouden, was dat het misschien weleens kon gaan rommelen voor de uitgerekende datum….
Het zette me compleet op het verkeerde been, zou ze dan misschien toch eerder komen? En dan opeens zit je toch te wachten en als je gaat wachten, ga je denken: “wat kan ik doen om net dat zetje te geven?”
Er zijn zoveel bakerpraatjes en eigenlijk zijn er slechts weinig dingen welke eventueel kunnen werken. De rest zijn echt bakerpraatjes en zelfs de enkele dingen die zouden kunnen werken, bieden geen garantie. Als je lijf er niet klaar voor is, dan is het gewoon nog niet zover… Alleen vanwege het gerommel, dacht ik: toch proberen…
Dus wat kan helpen:
- Sperma
- Klaarkomen
- (Voetreflexologie/ acupunctuur)
Het laatste punt helpt mogelijk in een situatie als je vliezen al gebroken zijn, maar je krijgt geen weeën. Ik heb al goede voorbeelden gezien van vrouwen die gebroken vliezen hadden, vervolgens een voetreflexbehandeling kregen en dat de weeën dan alsnog op gang kwamen. Echt een tip wanneer dit gebeurt en de weeën komen niet vanzelf.
Maar goed, punt 1, sperma dus, daar is een reden voor. Een mooi woord: Prostaglandinen. Prostaglandinen zitten in sperma en kunnen (let op: kunnen) de baarmoedermond verweken (stap 1 bij bevallen).
En klaarkomen zorgt voor/is een samentrekking van de baarmoeder net als een wee.
Met al dat gerommel dacht ik aan deze punten en regelde ik een afspraak voor een voetreflexbehandeling en keek ik Denny lief aan (smekend om prostaglandinen, waardoor hij bij voorbaat al geen zin had 😀 ). Het was ook geen heel groot succes wahahah en hij heeft daarna nog 10x sorry gezegd tegen de baby 😀 En uiteindelijk deed het allemaal niets, de prostaglandinen niet, het samentrekken van de baarmoeder niet en de voetreflex niet…
Toen ik dezelfde week bij de verloskundige was, bleek ze nog veel verder ingedaald te zijn, dus dat gerommel was waarschijnlijk ‘indalingsweeën’. Niets meer en niets minder. Ik moest er even voor schakelen, maar na een goed yoga- lesje was ik weer terug in mijn kracht en uit de wachtmodus.
Zwanger zijn is heerlijk. Ik voel me goed, ook met warm weer (in tegenstelling tot wat iedereen denkt, ook zwanger HOU ik van hitte!) en eigenlijk mag ik in mijn handjes klappen dat ik zolang mag genieten van deze zwangerschap waar ik zolang op gewacht heb 🙂 . Ze zal zelf bepalen wanneer ze komt en wat ze ook kiest: we zijn er klaar voor!
Ps. Deze blog schreef ik voor de extreme hitte en ik geef eerlijk toe: het is wel erg warm geweest! Je kan overdrijven :p
(iphone foto)
3 reacties op 95. Wachten op de baby