Rust en kracht | Een mooie thuisbevalling in Vinkeveen

Rust en kracht | Een mooie thuisbevalling in Vinkeveen | Fotograaf bij de geboorte

Ik ontmoette Rianne op de 9 maandenbeurs in februari in Amsterdam. We hadden daarvoor al contact gehad en Rianne had me uitgelegd hoe graag ze foto’s wilde van de bevalling van haar 2^e zoontje. Tijdens de geboorte van Robin, haar eerste zoontje, waren er foto’s gemaakt door de kraamhulp, maar die waren allemaal onscherp. Omdat ze er niet veel meer van herinnerde, vond ze het nog erger dat de foto’s zo wazig waren en wilde ze dolgraag goeie foto’s van de 2^e bevalling. Haar man Fred zag er zelf niet zo de meerwaarde van in, maar voor Rianne was de emotionele waarde groot en dus zette ze door, omdat, zoals ze zelf zei: “ik dit nooit meer kan overdoen”. Aangezien Rianne uit Vinkeveen komt was het makkelijker om in Amsterdam af te spreken, aangezien ik daar toch was. Het was een erg gezellig gesprek en ze verzekerde me, dat ook al stond Fred er niet direct achter, dat het wel o.k. was dat ik zou komen. Dat is natuurlijk niet geheel onbelangrijk 😉 Ze had ook foto’s bij van de bevalling van Robin en ik begreep heel goed waarom ze nu graag een professionele fotograaf voor bij de geboorte wilde inhuren. Ze zou thuis in Vinkeveen bevallen, dus ik keek er extra naar uit omdat ik het erg bijzonder vind om bij iemand thuis een bevalling te mogen fotograferen. Ik vond het wel spannend dat het een 2^e kindje was en dat Vinkeveen voor mij 2 uur rijden is, dus we maakten goeie afspraken over wanneer ze me zou bellen.

Een week voor de uitgerekende datum belde Rianne me op, terwijl ik in het ziekenhuis zat te wachten op een keizersnede. Ik schrok, want ik was even bang dat de bevalling ook bij haar begonnen was. Maar gelukkig was dit niet zo. Ze belde om te zeggen dat het kindje nog niet was ingedaald dus dat de verloskundige dacht dat ze waarschijnlijk wel wat over tijd zou gaan. Het is altijd fijn om de laatste weken op de hoogte gehouden te worden ook al geeft dit geen garanties wanneer iemand gaat bevallen. Rianne was op 15 mei uitgerekend en die datum ging inderdaad voorbij.

Op vrijdagavond 17 mei wanneer ik naar bed ga, heb ik een discussie met mijn vriend Denny. Ik vertel hem dat ik de kans groot acht dat ik dit pinksterweekend een bevalling heb in Vinkeveen bij Amsterdam, maar Denny zegt dat het bij Utrecht ligt. We zoeken het op en het blijkt er precies tussen in te liggen 🙂 Daarna gaat het licht uit en vlak daarna word ik gebeld! Het is Rianne, ik kijk op de klok: het is 1u, volgens mij sliep ik nog maar net. Ze heeft het gevoel dat het begonnen is en dat ze om 23u die avond wat vruchtwater heeft verloren, maar ze is niet zeker. Hmm, twijfelgeval dus. Bij 2^e kindjes denk je weleens dat het begint en dan stopt het weer. We spreken af dat ze me opnieuw belt wanneer de weeën echt zijn begonnen. Ik hoop zelf nog even te kunnen slapen en moet lachen in mezelf dat ik nu in ieder geval zeker weet waar Vinkeveen precies ligt 🙂 (al rij ik altijd met de TomTom).

2,5 uur later gaat mijn telefoon weer, het is de verloskundige. Rianne staat onder de douche, de weeën zijn begonnen maar nog niet zo sterk. Ze had 2cm ontsluiting toen ze binnen kwam, maar nu 4 vanwege het strippen, dus de vraag is of ik wil komen. Natuurlijk! Ik spring uit mijn bed. Alles ligt al klaar, dus het is een kwestie van tandenpoetsen, kleding aan schieten, boterhammetjes smeren (maar dat doet mijn lief voor me midden in de nacht, de schat!), spullen in de auto en gaan! Een kwartier later zit ik de auto, het is 4u.

Om 5.45u kom ik aan in Vinkeveen en ik kan de auto precies voor de deur kwijt, gelukkig ben ik een ster in file parkeren. De deur gaat al open en ik ontmoet Rianne haar zus Simone. Die was toevallig al afgelopen nacht hier omdat Fred eigenlijk weg zou zijn. Ze heeft zelf dus nog geen oog dicht gedaan. Fred ligt op de bank en probeert nog wat te slapen, maar dat is lastig met alles wat er gebeurt. Op t.v. is de film “the life of Pi”  bezig. Rianne is boven hoor ik. Ze wil het liefste alleen zijn en zich op de weeën concentreren, de verloskundige is bij haar. Ik ga zo boven kijken, maar maak eerst even kennis met Fred en wil wel graag dat hij weet dat hij baas is in zijn eigen huis en dat als er iets is waar hij zich aan stoort door mijn aanwezigheid, dat hij het gewoon moet zeggen. Hij komt zeker niet over als iemand die dat niet zou doen, dus dat komt wel goed 🙂 Simone is kapster en gaat straks Robin zijn haar goed doen, zodat hij mooi op de foto kan voor het geboortekaartje. Ze heeft ook nog vannacht Rianne haar haar goed gedaan. Ik moet er wel om lachen want ik vraag me af hoe belangrijk Rianne dat straks nog vindt als de weeën sterker worden 😉

Als ik boven kom zit Rianne op handen en voeten op bed en haar haar zit inderdaad erg leuk :-). De rust in de kamer valt meteen op. De verloskundige zit rustig op de grond. Het is vrij donker in de kamer. Rianne is in zichzelf gekeerd en zegt weinig tot niks. Ik probeer wat extra licht in de kamer te krijgen aangezien het buiten al licht is, maar de verloskundige wil het liever wat donker houden zodat Rianne zich op haar weeën kan concentreren. Dat is natuurlijk belangrijker, dus ik ga kijken wat ik kan doen met dit licht. Als ze straks mag gaan persen, dan kunnen we zorgen voor extra licht.

Robin ligt in de kamer ernaast te slapen. Hij is ook hier geboren, de bevalling duurde toen 12 uur. Hij is nu 2 jaar. Ondanks dat hij doorslaapt, merkt hij wel dat er dingen aan de hand zijn want hij ligt veel te draaien. Zijn kamer en de kamer waar Rianne is, wordt ook alleen gescheiden door een gordijntje. Rianne zelf is heel rustig dus ik verwacht niet dat Robin hier wakker van wordt. In de slaapkamer wordt gefluisterd, dus het is een oase van rust hier.

Om 6.50u wordt Robin wakker. Zijn tante Simone komt hem halen. Even een kusje voor mama en dan gaat hij lekker naar beneden naar papa. Even later horen we de t.v. zachtjes. Ik heb geen idee wat voor programma, maar Rianne hoort het meteen. Terwijl ze net een wee heeft opgevangen zegt ze: “Fred zit lekker beneden treintje te kijken, wat een leven heeft die man terwijl ik hier een baby moet krijgen”. Het contrast is ook groot 🙂 Ze zegt er wel achteraan dat hij beneden kan blijven want hij kan toch niks doen, ze vindt het echt fijn om het alleen te doen. Fred komt af en toe wel even boven kijken of hij wat kan doen en hoe het is met Rianne. We krijgen het in de slaapkamer maar niet warm en zelfs Rianne krijgt het koud, dus die doet haar badjas aan. Ondertussen zet Fred de verwarming steeds een stukje hoger, maar het lijkt in de slaapkamer weinig verschil te maken.

Om 8.15u zegt Rianne de magische woorden: “ik denk dat ik moet poepen”. Iedereen die weleens bevallen is, of vaker een bevalling heeft meegemaakt, weet wat dat betekent: persdrang en grote kans op volledige ontsluiting. De kraamzorg is al beneden, dus ik ga haar halen. Wanneer ze boven komt zegt ze meteen: “het lijkt wel alsof hier een raam openstaat”  en ja hoor, ze heeft gelijk! Geen wonder dat het hier maar niet warm werd. Zodra het raam dicht is, stijgt de temperatuur met de minuut. Fred is ook boven en wijkt niet meer van Rianne haar zijde. De verloskundige doet inwendig onderzoek en Rianne heeft 8 cm ontsluiting. Ze is er nog niet helemaal dus. De verloskundige besluit om Rianne op een baarkruk te zetten. Samen met de kraamhulp maakt ze hier alles klaar voor. Rianne is nog steeds de rust zelve, al heeft ze een paar keer een moment waarop ze het even niet meer ziet zitten en zich niet kan concentreren op de wee. Ze zegt een paar keer: “nu vind ik het niet meer leuk meer”. Nee dat kan ik me voorstellen…

Er wordt een stoel voor Fred neergezet en de baarkruk ervoor voor Rianne, op deze manier kan ze tegen Fred aanleunen. Ik sta er van te kijken hoe makkelijk ze nog beweegt. Alsof het niks is, gaat ze zo van het verhogende bed af naar de baarkruk. De rust en haar kracht zijn bewonderenswaardig. Ze luistert zo ontzettend goed naar de verloskundige! Om 8.35u gaat ze –met 8cm ontsluiting- op de baarkruk zitten en om 9.28u wordt Luca geboren! En zo te zien is het geen heel klein kereltje. Hij lijkt als 2 druppels water op Robin en aangezien Robin weer sprekend op zijn vader lijkt, doet Luca dat dus ook 🙂 Rianne zegt alleen maar: “ik ben zo blij, we hebben het gedaan, ik hou van je, ik ben zo blij” en dan naar Fred kijkend: “ben jij ook blij?” Retorische vraag, want Fred is zeker ook blij, dat zie je wel 🙂 Hij maakt tussendoor ook nog een grapje dat Rianne haar haar gelukkig nog goed zit en dat vind ik dan wel weer enorm grappig 🙂

Vlak nadat Luca is geboren is het even “paniek” want Rianne verliest opeens een heleboel bloed. Ze moet snel van de baarkruk af en op het bed gaan liggen waar het meteen al beter is. Ze krijgt nog een extra injectie om de baarmoeder beter te laten samentrekken en vlak daarna wordt de placenta geboren. Luca heeft een vrij lange navelstreng en blijkbaar was hij in de baarmoeder bewegelijk want hij heeft een knoop in zijn navelstreng. Gelukkig heeft hij daar geen last van gehad! Rianne zelf is bek en bek af en doezelt af en toe weg. Omdat ze best wat bloed verloren heeft, wordt ze goed in de gaten gehouden. Ze ziet ook een beetje witjes. Ondertussen komen Robin en tante Simone naar boven. Robin weet nog niet zo goed wat hij er van moet denken, hij vindt het wel een beetje spannend. Zijn blik is goud waard. En die van Simone trouwens ook, zo trots op haar zus en zo blij met haar nieuwe neefje!

We laten het kersverse gezinnetje even alleen zodat ze kunnen genieten. We zitten nog niet zo lang beneden wanneer Simone de verloskundige komt halen omdat Rianne toch weer bloedt. Het lijkt erop dat Rianne haar baarmoeder lui is en niet goed samentrekt. Inmiddels heeft ze een liter bloed verloren en in de thuissituatie is het dan niet verantwoord om te blijven, dus helaas moet ze naar het ziekenhuis en wordt de ambulance gebeld. Rianne vindt het zelf niet zo erg lijkt op dat moment, maar dat komt denk ik ook omdat ze vreselijk moe is. Luca wordt ondertussen helemaal nagekeken en is een super gezond mannetje die “slaagt” voor alle testjes. Hij weegt 4160 gram, geen kleintje dus.

Ik hoop zelf dat het nog even duurt voordat de ambulance er is, want ik weet dat Rianne ontzettend graag een foto van Robin en Luca wil voor op het geboortekaartje. Dat was de allerbelangrijkste foto van de hele reportage… Zodra Luca is aangekleed bereid ik alles voor om een foto te nemen met Robin en zijn broer en hoop ik dat Robin het een beetje ziet zitten. Ik heb al wat met hem zitten spelen, dus ik hoop dat dat helpt 🙂 Gelukkig werkt hij voor een 2 jarige best goed mee en lukt het om die foto te maken. Ik maak snel nog wat foto’s van Luca alleen en van de trotse papa met Luca en dan staan de ambulance broeders al in de kamer en gaat alles snel. Er wordt een infuus geprikt, de brancard wordt gehaald, Fred moet de Maxi-Cosi zoeken en Rianne moet zo snel mogelijk, nu ze zich nog goed voelt, naar beneden lopen. Simone en ik maken beneden de gang vrij zodat er zoveel mogelijk ruimte is voor de ambulance broeders, voor het geval Rianne zich niet goed voelt terwijl ze naar beneden loopt. Gelukkig gaat het goed! En voordat we er erg in hebben is ze weg met de ambulance. Robin staat voor het raam en herhaalt alleen maar “mama”, “auto”.  Voor Simone wordt het heel even te veel dat ze Rianne zo in de ambulance ziet gaan, dat snap ik. Ik blijf daarom even bij Robin zodat ze weer op adem kan komen. Fred zoekt ondertussen al zijn spullen bij elkaar, legt Luca in de Maxi-Cosi en vertrekt dan ook.

Ik blijf achter met Simone, Robin en 2 kraamverzorgers. We eten nog even met z’n allen wat (dankjewel voor eitjes Simone!!) en dan ga ik naar huis. Niet echt een einde zoals je hoopt, maar het is niet anders. Gelukkig mag Rianne de dag erna weer naar huis, zodat ze lekker thuis van haar 3 mannen kan genieten! <3

Een aantal van de foto’s werden gebruikt voor het hippe geboortekaartje gemaakt bij Young Art. Het resultaat mag er wezen 🙂

Reacties

Reacties