|GEBOORTEFOTOGRAFIE11

Geboortefotografie Rotterdam

Ik leerde Walter en Kirsten kennen op de voorlichtingsavond van Maasstad Ziekenhuis in Rotterdam vorige maand. Ze waren meteen erg enthousiast en vertelden al honderduit over de zwangerschap. Kirsten was zwanger van haar 2e kindje en Walter zou voor de 1ekeer papa worden. Grote zus Arwen van 8 jaar kon niet wachten om haar kleine zusje in levende lijve te zien!

Vlak na deze ontmoeting mailden ze me om een afspraak te maken voor een kennismakingsgesprek. Daar was niet veel tijd meer voor, aangezien ze was uitgerekend op 23 januari 2012. Tijdens het gezellige kennismakingsgesprek vertelde Kirsten dat Arwen met een keizersnede was geboren, omdat ze in een volledige stuit lag (d.w.z. met de voetjes naar beneden). Het zou voor haar de eerste keer worden dat ze op natuurlijke wijze ging proberen te bevallen. Arwen was met 38 weken gehaald. De enige kink in de kabel was dat ik op vakantie zou zijn tot en met 21 januari. We spraken af dat dit kleine meisje dan maar na de vakantie geboren zou moeten worden…  🙂 En dat deed ze!

Woensdagnacht om 4.10u krijg ik telefoon. Het is Walter. Ze zijn in het ziekenhuis en Kirsten zit op 4 centimeter ontsluiting. Na de 3 laatste bevallingen die zo ontzettend snel gingen, aarzel ik geen moment en ik spring meteen uit bed. 20 minuten later zit ik in de auto naar Rotterdam. Ik stap om 6.30u de kamer binnen en Kirsten heeft het al behoorlijk zwaar. Walter vertelt dat ze om 0.00u naar het ziekenhuis waren gekomen omdat het erop leek dat de bevalling begonnen was. Na een CTG klopte dat inderdaad en konden ze meteen blijven.

Vlak na mijn binnenkomst wordt er opnieuw gekeken hoe het met de ontsluiting is en helaas is de vordering maar 1 centimeter. Op dit moment heeft Kirsten 5 centimeter ontsluiting. Niet erg bemoedigend en er wordt haar de mogelijkheid van een ruggenprik voorgelegd. Kirsten wil het eigenlijk zonder ruggenprik doen, maar ze heeft heel heftige rugweeën en dat ziet ze niet meer zitten. Ze mag er even over nadenken en besluit uiteindelijk om 7u om een ruggenprik te nemen. Aangezien er dan iemand van de afdeling Anesthesie dient te komen, laat dat even op zich wachten. Ondertussen is Kirsten misselijk van de pijn en moet ze overgeven. Erg naar: weeën hebben, niet meer weten hoe je moet liggen en dan ook nog eens alles eruit gooien wat je in je hebt. Walter steunt haar waar hij kan, maar hij kijkt regelmatig op de klok om te zien waar ze blijven voor de ruggenprik. Om 8u, wanneer Walter zijn hand helemaal is fijn geknepen, staan ze in de kamer: fijn!

Een ruggenprik is een secuur werkje en het prikken gaat niet altijd in 1x goed. Helaas moesten ze bij Kirsten ook 2x keer prikken en Walter had het even zwaar op dit moment. Je kan weinig doen en je staat erop te kijken hoe ze je vrouw (natuurlijk niet expres) pijn doen. Gelukkig was de dokter enorm aardig en om 8.30u zit de ruggenprik aangesloten. 10 minuten later ligt Kirsten heerlijk “rustig” in bed. Een totaal andere situatie…. Er wordt weer gekletst over koetjes en kalfjes en eigenlijk breekt er dan een periode van wachten aan. Wachten op 10 centimeter ontsluiting en daarna wachten op persdrang.

De 10 centimeter die duurt inderdaad even. We hebben inmiddels gezelschap gekregen van Kirsten haar zus Ilona en dat is erg gezellig. Ilona is ook bij de geboorte van Arwen geweest om te filmen en komt dat nu weer doen. We zijn dus 2 man sterk :-). De CTG blijft rustig de hartslag en de weeën registreren en er is een ongelofelijke rits papier om dit te bewijzen. Zelfs als ze met z’n 3-en de uitkomsten van de CTG vasthouden, kan ik nog maar een deel op de foto zetten. Om 9u heeft Kirsten nog steeds 5 centimeter ontsluiting, om 10u zit ze op 6 centimeter en dan gaat het opeens snel. Bij de volgende controle om 12u is het zover: 10cm. Yes! Nu nog persdrang… Om 13u wordt de pomp (ruggenprik) uitgezet om het gevoel te bevorderen. Als er gevraagd wordt wat ze voelt zegt Kirsten: “ik heb niet de behoefte om mee te persen, maar ik denk dat als ik het doe dat ze meteen in bed ligt.” Toch willen ze wachten op reflectoire persdrang, zoals dat genoemd wordt. De oerkracht in de mens die normaal automatisch naar boven komt en waarbij je maar 1 ding wilt: PERSEN. Aangezien dat precieze gevoel uitblijft, komen ze om 14u nog eens controleren. Ik sta net mijn telefoon in de oplader te doen en kijk mee met de controle. Tot mijn –en ook de anderen in de kamer- verbazing zie ik een hoofdje! Een duidelijk hoofdje, met een heleboel haar en Kirsten ligt er ogenschijnlijk rustig bij. De verloskundige zegt tegen me: “ik zou maar klaar gaan staan als ik jou was.”.  Dat doe ik snel, samen met Ilona, de zus van Kirsten. Iets over tweeën mag Kirsten gaan persen en 3 (!) persweeën later heeft ze een prachtige dochter in haar handen: Elin Lianne Rowena.

Walter blijft maar herhalen: “ze is helemaal af!”.  En dan klopt, een prachtig meisje hebben ze samen op de wereld gezet, wat een mooi moment weer!

Daarna blijft de rustige sfeer: Walter en Kirsten genieten van hun kleine meisje, Ilona legt het allemaal vast op film en ik fotografeer. De controles zijn allemaal goed en Elin drinkt meteen aan de borst alsof ze nog nooit anders heeft gedaan. Opa en oma komen op bezoek en rond een uur of 16.30u laat ik een prachtig gezinnetje achter. Helaas was Arwen op een feestje die middag, maar het kan niet anders dan dat ze super trots is op haar kleine zusje!

Geniet met z’n viertjes!

Reacties

Reacties