Precies zoals het moest zijn | Thuisbevalling in bad

Precies zoals het moest zijn |Thuisbevalling in bad

2 februari 2012 was ik bij de geboorte van Ferron, het eerste kindje van Gwendolyn en Peter. Ferron werd in het ziekenhuis in Terneuzen geboren, maar zonder toeters en bellen. Een mooie bevalling! Toen Gwendolyn dit jaar liet weten dat ze in verwachting was van de tweede en dat ze heel graag wilde dat ik er weer bij zou zijn, was ik natuurlijk super blij. Het is een eer om er voor de tweede keer weer bij gevraagd te worden. Toen ik hoorde van Gwendolyn haar geboorteplan was ik nog blijer; ze was namelijk van plan om thuis in bad te bevallen. Aangezien mijn persoonlijke interesse hier ook ligt, is dit altijd extra bijzonder om te mogen fotograferen.

Een verloskundige vinden die dit wilde begeleiden was niet zo makkelijk, maar Gwendolyn wist dat ze dit wilde, had zich er goed over ingelezen en in verdiept en bij de verloskundige praktijk in Veere stonden ze open voor haar geboorteplan.

De zwangerschap verloopt heel voorspoedig, al leek er even een kink in de kabel met een suikertest waarvan de uitslag op het randje zat, maar dit bleek uiteindelijk allemaal goed. Gwendolyn genoot volop van haar zwangerschap en tijdens de zwangerschapshoot vertelde ze al dat ze hoopte dat deze spruit tot de 40 weken zou blijven zitten. Zwanger zijn vond ze veel te leuk! Ferron was geboren met 38 weken en 5 dagen, maar deze kleine man (het werd weer een jongetje!) mocht best wat langer op zich laten wachten. De uitgerekende datum is op 27 augustus.

Augustus is/ wordt voor mij een drukke maand en met 2 mama’s over tijd ga ik op 11 augustus naar bed met een klein schietgebedje: “laat er alsjeblieft een baby geboren worden vannacht”. Ik word op mijn wenken bediend, want om 3u gaat mijn telefoon. Tot mijn verbazing zie ik Gwendolyn haar naam in mijn schermpje staan. Oh, die had ik niet zien aankomen. Ze belt me vast niet om even hallo te zeggen 😉 Ik krijg haar zelf aan de telefoon en de verloskundige is er al, ze heeft 4cm ontsluiting! Ze klinkt rustig en zegt ook dat ik rustig aan kan doen. Nu doe ik niet graag rustig aan met een tweede kindje, maar omdat Souburg echt maar 10 minuten rijden is, maak ik even een ontbijtje voor mezelf. Om 3.50u stap ik de woonkamer bij hen binnen.

Gwendolyn zit op een bal en achter haar geeft iemand tegendruk op haar rug. Ik weet dat haar zus ook zou komen om er te zijn voor Ferron voor het geval die wakker wordt. In de keuken is Peter druk in de weer om het bad, wat hij net heeft opgezet, vol te laten lopen. Tussendoor probeert hij Gwendolyn bij te staan. In de keuken staat nog iemand en ik denk dat dat de verloskundige is, maar dat blijkt de zus van Gwendolyn. Dat betekent dat de verloskundige druk bezig is om Gwendolyn te begeleiden. Wat mooi! Gwendolyn heeft in haar geboorteplan staan dat iedereen zo rustig mogelijk moet binnenkomen en dat ze zich graag concentreert op de weeën zodat ze in goede flow kan komen. Die flow is er alleen blijkbaar nog niet, want als de wee weg is zegt ze opgewekt hallo en ze zegt “ben ik toch nog eerder dan Natascha”. Daar moet ik om lachen. Natascha woont een straat verder en is vandaag 3 dagen over tijd. Eén van de mama’s waarvan ik hoopte dat ze zou bevallen. Gwendolyn is er nog goed bij zo te horen 🙂

Als er een wee komt is het wel andere koek. De weeën zijn krachtig en Gwendolyn kan zich er nog niet volledig aan overgeven. Voor haar komt de hele bevalling toch onverwachts en ze vergelijkt het heel erg met de eerste keer. Het rommelt al sinds gisterenavond en echt slapen kon ze niet meer. Toen ze rond 2.15u de verloskundige, Nicky, belde had Peter gezegd: “het gaat nog uuuuren duren, dus moet je haar nu wel echt bellen?!”, maar ze had toch het gevoel dat het moest en dat was goed bedacht met 4cm ontsluiting.

Het bad loopt langzaam vol. Te langzaam eigenlijk want Gwendolyn zou er graag instappen. Elke wee geeft Nicky druk op haar rug en ze coacht haar met woorden. Tussen elke wee praat Gwendolyn. Ze zegt dingen als “wat zijn de weeën heftig, was dat de vorige keer ook?” en “Ik vind het echt even niet leuk”. Ik vraag me af of het anders is dan de vorige keer, of dat het misschien veel sneller gaat waardoor ze nu al in de pijnlijkere ontsluitingsfase zit.  Wanneer er weer een wee is geweest zegt ze opeens: “Met alles wat ik zeg denk ik, ‘dit komt ook in de blog’”. “O.k. Gwendolyn, laat het los, het komt goed. Iedereen is hier die je wilde, alles staat klaar en je vangt de weeën geweldig op! Niet nadenken meer, concentreer je. “ Het lijkt alsof mijn woorden doordringen en bij de volgende wee gaat ze er weer volledig voor.

Voordat ze in bad gaat, gaat ze even naar het toilet en om 4.08u stapt ze erin. De eerste wee in bad is geen prettige. Ze lijkt even in paniek te schieten omdat ze geen gemakkelijke houding weet te vinden, maar daar is Nicky weer om haar te helpen. Wat een fijne steun! Ik hou me volledig op de achtergrond en maak foto’s.  Nu ze in bad zit keert ze ook meer in zichzelf maar ze zegt wel: “ik ben een beetje bang voor wat nog komen gaat, de vorige keer werd het ook alleen maar erger”.

Peter begint ondertussen aan zijn volgende taak: het bed op zetten in de kamer. Hij heeft het er maar druk mee! Tussen de bedrijven door probeert hij Gwendolyn aan te moedigen of geeft een kusje.

En dan opeens, we zijn 12 minuten verder nadat ze in bad is gaan zitten zegt ze: “ik wil niet meer” en vlak daarna: “ik heb persdrang”. Oh! ….. Nicky trekt haar extra lange “waterbevallinghandschoenen” aan om te voelen en ja hoor: 10 centimeter ontsluiting! De vliezen zijn nog niet gebroken en ze overlegt met Gwendolyn of ze die zullen breken. Peter is ondertussen aan het worstelen met 3 bedstukken die in elkaar moeten, ik help hem daarbij en zeg: “ik leg de matras er wel op, ga jij maar bij je vrouw zitten, want je kindje komt zo”. Hij kijkt me een beetje warrig aan: nu al?! Euh, ja, daar lijkt het wel op 🙂

Ik loop terug om een paar foto’s te maken en *pop* daar breken haar vliezen! Toch niet nodig om ze te breken, ze breken vanzelf. Precies wat ze wilde. Ik haast me naar de gang om snel de matras op het bed te leggen, voor het geval het nodig is en ik ga weer klaar staan. Ik zie het hoofdje al en Gwendolyn legt haar hand erop. Ik vraag aan Peter of hij het kan zien, maar hij zegt: “nee, en dat hoeft ook niet want dan ga ik van mijn stokje”. Hij vindt het zó spannend! Hij kan ook gewoon niet geloven dat het nu al zover is! Ik eigenlijk ook niet, want ik ben hier net een half uur. Dat is wel heel snel!

Maar geloof het of niet, het hoofdje komt er toch echt uit. Gwendolyn is nu compleet rustig en weet precies wat ze moet doen. Het gaat echt allemaal vanzelf. De volgende wee wordt zijn hoofdje helemaal geboren en wanneer de wee daarna komt, helpt Nicky een klein beetje om de schouder te ontwikkelen en ja hoor, daar is hij!!! Peter kan het echt-niet-geloven! Hij kijkt met open mond en grote ogen naar het water. Gwendolyn kijkt hem super rustig en blij aan: “ik heb het gedaan”. De kleine baby zwemt in het water en kijkt met grote ogen al naar zijn papa en mama en dan hoor ik Nicky zeggen: “pak hem maar uit het water” en langzaam tilt Gwendolyn hem eruit. Het is zo’n bijzonder moment ♥

Peter is nog steeds in shock en omdat Nicky graag wilt dat de baby even gaat huilen gaat die bezorgdheid niet weg voordat er een huiltje uit komt. Ik hoor Gwendolyn wel zeggen “hij doet het hoor”, maar Peter haalt pas opgelucht adem als hij huilt. Hij is er gewoon! Zo snel en precies zoals ze wilde!

Het water is nog steeds bijzonder schoon, er is helemaal geen bloed meegekomen. Om de placenta geboren te laten worden moet Gwendolyn uit bad. Met de baby vast aan de placenta en met hulp van Peter en Nicky, stapt ze uit bad. Alsof het niets is. Het bed staat in elk geval klaar 🙂

Gwendolyn beseft het zelf nog niet zo goed en Peter is alweer bezig om het water uit het bad te laten lopen. Hahaha, die arme man is alleen maar in de weer. Vlak daarna wordt de placenta geboren. De verwachting was dat daar dan waarschijnlijk wat bloed uit mee zou komen, maar ook dat blijkt niet het geval. Nicky zegt dat dit één van de schoonste bevallingen is die ze ooit gedaan heeft! Peter wil zelf de navelstreng niet doorknippen en daarom wordt Gwendolyn haar zus gehaald, aan haar de eer! De navelstreng wordt eerst afklemt met een navelveter in plaats van met een navelklem. En dan is haar zus aan de beurt die de navelstreng vol trots doorknipt.

Dan komt de vraag: “hoe heet hij?”, maar deze baby is nog naamloos, want ze waren nog steeds niet uit over de naam. Zijn tweede naam is wel al bekend, dat is Nelson, vernoemd naar Nelson Mandela, maar zijn eerste naam, daar moet even naar gekeken worden. Hij heet dan voorlopig maar gewoon baby 🙂

Gwendolyn wil heel graag dat de baby de tijd krijgt om zelf de borst te vinden en daarom gaat ze in een gemakkelijke houding op haar zij liggen met de baby vlakbij haar. Echt drinken wil hij in eerste instantie niet, maar hij gaat wel rustig op onderzoek uit door een beetje te sabbelen en lekker bij zijn mama te liggen. Volgens mij gaat dat helemaal goedkomen! Geduld is een schone zaak.

Nadat hij lekker bij zijn mama heeft gelegen, gaat Nicky hem nakijken. Hij hoeft nergens heen en mag lekker bij zijn mama liggen terwijl dit gebeurt. Peter is degene die hem weegt. Hij weegt 3760 gram en wordt helemaal goedgekeurd! Daarna is het tijd om even met papa te knuffelen! Gwendolyn frist zich ondertussen even op en dan gaat Peter straks Ferron halen. Ik ben zo benieuwd wat hij er van vindt! Hij is inmiddels wakker geworden en is nu samen met zijn tante boven t.v. aan het kijken. Hij zal wel raar op staan te kijken straks. Een huis vol mensen, een bad in de kamer, een bed in de kamer en als klap op de vuurpijl een broertje! Terwijl Peter lekker aan het knuffelen is met de baby, komt Gwendolyn er even bijzitten en op dat moment lijkt het voor het eerst een beetje binnen te komen en vloeien de eerste tranen ♥

Vlak daarna gaat Peter naar boven om tegen Ferron te vertellen dat hij een broertje heeft. De televisie is in eerste instantie interessanter en op de vraag of hij mee wilt naar beneden om naar zijn broertje te kijken is het antwoord “nee”.  Als de televisie uitgaat, gaat hij toch maar mee 😉

Hij pakt het heel goed op, dat de hele woonkamer is verbouwd. Hij heeft in eerste instantie alleen maar oog voor de baby en hij is meteen heel lief. De knuffel die mama heeft gehaakt wordt meteen door hem gegeven en met grote ogen kijkt hij naar zijn broertje. Dan pas komt het besef van de rest van de kamer en opeens realiseert hij zich ook nog dat het donker is buiten (en dat hij dus eigenlijk nog niet wakker hoort te zijn hahaha).

Dan is het tijd om de opa’s en oma’s te bellen. Aan Ferron de eer. Omdat niemand het verwacht zijn de reacties erg leuk “waarom wist ik dit niet”, aldus oma 🙂 Ferron gaat al gauw spelen, maar elke keer komt hij even bij zijn broertje kijken en elke keer geeft hij de gehaakte knuffel weer, Peter doet heel even zijn ogen dicht, en gaat dan het bad opruimen, Gwendolyn probeert de baby weer aan te leggen en hij drinkt even aan een borst. Een goed begin!

Terwijl het buiten langzaam licht wordt, ruimt Peter met hulp van Ferron alles op. Hij grapt hardop: “wie heeft er nu het meeste werk gehad?”. Eerlijk is eerlijk, het bad opzetten, afbouwen en het bed neerzetten kostte 2x zoveel tijd dan de baby op de wereld zetten 🙂 Als het bad bijna opgeruimd is, komen de ouders van Gwendolyn de baby –die nog steeds geen naam heeft – bewonderen. Daarna kleedt Peter onder toeziend oog van iedereen, de kleine aan.

Ik maak wat mooie foto’s van iedereen die hem voor de eerste keer vast heeft en van het hele gezinnetje. Wat was het een mooie, relaxte, thuisbevalling. Echt één uit een boekje.

De dag erna heb ik Gwendolyn aan de telefoon en krijg ik te horen dat hij Novan heet. Novan Nelson. Veel geluk met z’n viertjes! ♥

Toen Novan 10 dagen oud was, is hij samen met zijn groter broer en papa en mama naar de studio gekomen voor een newbornshoot. Zijn de broers niet super lief samen?!

Reacties

Reacties