De kraamtijd – Roze wolk of donderwolk?
Van tevoren fantaseer je over van alles en nog wat voor als straks je baby er is. Althans, dat deed ik wel 🙂 Ik fantaseerde er al over voordat ik überhaupt zwanger was. Het leek me zo geweldig om zelf een baby te hebben: die ik zoveel kusjes zou mogen geven als ik zelf wilde; die ik de hele dag door zou mogen knuffelen en die ik niet af zou moeten staan aan iemand anders, behalve als het mijn eigen keus zou zijn. Het leek me hemel op aarde!
Aan de andere kant waren er zoveel mensen die zeiden toen ik zwanger was: “nou geniet nog maar van je rust”, of “zo rooskleurig is het niet hoor” of “maak het maar niet te mooi, dan kan het alleen maar tegenvallen” en wat ik ook zo vaak hoor(de) is: “ik ben blij dat hij/zij eindelijk wat groter is, dat hele kleine vond ik niets”.
Tijdens de zwangerschap heb ik het daar meerdere keren met Denny over gehad: zou het echt zo kunnen tegenvallen? Ik dacht: we zijn thuis met z’n tweeën; werken hebben we met z’n tweeën tijdelijk op een laag pitje gezet; hij heeft al 2 kinderen, dus weet wat hij doet; ik heb veel ervaring met baby’s en veel kennis… hoe moeilijk kan het zijn? Daarnaast HOU ik juist enorm van dat hele kleine! De hulpeloze-schattige-ik-eet-slaap-poep-plas-en-maak-pruttelgeluidjes fase. Er natuurlijk ervan uitgaande dat je een compleet gezond kindje krijgt… Want daar hadden we het ook over: wat als we bijvoorbeeld een ‘huilbaby’ krijgen? Dan kon ik me goed voorstellen dat er weinig roze aan die wolk zou zijn.. Ik heb me meerdere keren afgevraagd of en hoe ik daar mee om zou gaan als dat zo zou zijn.
En toen na jaren fantaseren, pogingen tot realistisch zijn en wachten, was ze daar eindelijk! Het spijt me alvast voor alle mensen die vaak herkenning in mijn blogs vinden en de kraamweken als zwaar hebben ervaren, want deze blog gaat over het tegenovergestelde. Onze wolk is ROZER DAN ROZE! Het is nog VEEL mooier, VEEL beter en VEEL leuker dan ik OOIT had durven dromen!
Het herstel na de keizersnede is zo ontzettend goed gegaan. Op dag 8 liep ik al in de stad (ok ik strompelde, maar ik liep er), op dag 10 zat ik op de fiets (dan zat ik wel ‘s avonds roerloos op de bank omdat bewegen pijnlijk was, maar het mocht de pret niet drukken) en de genezing van de wond ging boven verwachting. Ik ben wel voor de wond 3x bij de osteopaat geweest, want de onderliggende weefsels genezen wat minder, maar al met al: ik mag echt écht niet klagen!
De 2 nachten in het ziekenhuis heb ik Liv heerlijk bij mij gehouden. Gewoon omdat het kon aangezien het mijn baby is 🙂 Zo kon ik haar aanleggen wanneer ik wilde en was ik niet afhankelijk van het personeel van het ziekenhuis. Denny verschoonde haar luier en als hij even weg was, zorgde hij er voor dat alles op bed lag. Ik heb van elke dag, van elk uur, van elke minuut vanaf het moment dat we na de keizersnede herenigd waren, genoten! En ik geniet nog steeds van elke seconde.
Maar we mogen in onze handen klappen, we hebben de meest lieve en relaxte baby ooit gemaakt, geloof ik 😀 (zegt elke moeder zeker hahaha). Ze huilt zelden en als ze huilt, is ze moe of ze heeft honger. Geen krijsende baby hier zonder aanwijsbare oorzaak, dus de oplossing is er ook altijd. De nachten gaan mega goed. Ik word wakker van haar gepruttel, leg haar aan en dan valt ze aan de borst weer in slaap en kan ik haar zo weer in bed leggen en slaap ik ook weer verder. In het “slechtste” geval doet ze dat om de 3 uur (dus dat is dan 2x per nacht), maar meestal laat ze er wel 4 tot 6 uur tussen zitten waardoor ze maar 1x per nacht komt (en niet om iemand jaloers te maken: ze heeft zelfs al een nacht doorgeslapen). Het resultaat is: twee uitgeruste ouders en een goed gevoede uitgeruste baby. Staat gelijk aan: het leven is heerlijk! 🙂 Het enige minpuntje is dat we –Liv en ik- door de keizersnede –of eigenlijk door het feit dat ik daarvoor antibiotica heb gekregen- spruw hebben, maar gelukkig heeft Liv er geen last van en voor mij is het even doorbijten.
Denny en ik zeggen het tegen iedereen: “het leven is gewoon nog hetzelfde, maar dan met een baby erbij en dus nóg leuker en mooier”. We kunnen doen wat we altijd deden: we gaan uiteten, we gaan naar het terras, we stappen zo met haar op de fiets (ik weet dat de meningen daarover verdeeld zijn, maar voor ons voelt het heel goed) en kunnen overal heen waar we maar naar toe willen. Melk heb ik altijd bij me en als ze in de draagdoek zit, dan heb je er geen kind aan.
Uiteraard beseffen we ons ook al te goed dat het van de 1 op de andere dag opeens over kan zijn en we in een andere “fase” terecht kunnen komen, ondertussen genieten we hier met een hoofdletter G.
Zoveel liefde, ik had het nooit zo kunnen fantaseren ♥
#stopdetijd
Ps. Er zijn wel 2 gebruiksvoorwerpen die ons leven met baby ook zo heerlijk maken, daarover meer in de volgende blogs!
Iphone foto’s:
2 reacties op 100. De kraamtijd