Groningen
De wekker staat vroeg, 5.45u, vandaag gaan we voor mijn gevoel een halve wereldreis maken. We gaan naar Groningen, voor mij de eerste keer. De reis er naar toe gaat heel voorspoedig, door de vakanties in Nederland hebben we geen files. Toch doen we er 3,5 uur over, het is écht ver! Natuurlijk, zal je net zien dat ik onderweg ongesteld word. Ik wist wel dat dit ging gebeuren, maar natuurlijk had ik mezelf toch even lekker gemaakt met de gedachte dat we misschien wel voor niets naar Groningen aan het rijden zijn, maar helaas. Geen spontane baby deze maand! We hebben eerst een afspraak om 11u voor een zaadanalyse, of nou ja, Denny dan 😉 en dan om 14.15u een intake voor ICSI. Ik begin nu wel weer lichtelijk nerveus te worden. Sinds we de keus hebben gemaakt om Gent even te laten voor wat het is en ICSI op eigen cyclus een kans te geven, ben ik opeens heel bang dat er toch straks iets niet goed is. Tot nu toe is er nog niets van een leien dakje gegaan….
Het ziekenhuis is mooi, heel ruimtelijk en licht. De receptioniste is erg aardig, dat zijn meteen al bonuspunten 🙂 We laten voor de 4e keer stickers maken met onze namen, we kunnen ondertussen wel een verzameling beginnen met al die ponsplaatjes en stickers. Daarna moeten we naar het centrum voortplantingsgeneeskunde zodat Denny zijn kunstje weer kan laten zien 🙂 Ondertussen weet ik dat ik dat wel aan hem kan overlaten, dus dat is het enige gedeelte waar ik me geen zorgen over maak haha. Uiteraard checken we of we niet het zaad in medium moeten opvangen (die fout nooit meer!), maar voor een analyse is dat niet nodig. Een analiste is zo vriendelijk om dit te komen uitleggen. Wat een fijne mensen! Terwijl ik in de wachtkamer ga zitten, waar het best druk is, vraag ik me weer af of al die mensen die hier zitten geen kinderen kunnen krijgen.. Ik krijg snel antwoord wanneer er iemand binnenkomt en zegt: “als je voor de terugplaatsing komt dan wil ik even meedelen dat het een kwartier uitloopt”. Er gaan veel gezichten richting de deur die allemaal knikken dat ze het hebben gehoord. Wat een bizar idee, van al die stellen die hier zitten ligt er een baby voor hen klaar die straks wordt teruggeplaatst. Al die vrouwen hier krijgen straks een embryo in hun buik en verlaten zwanger het ziekenhuis… De vraag is of het blijft zitten natuurlijk, maar ze gaan hier zwanger weg. Wat een gek idee!
Terwijl ik hier er zo over nadenk staat Denny alweer voor mijn neus 🙂 Hij is erg blij met de ruimte hier “er is zelfs een aparte WC en een wasbak waar je je handen kan wassen”. Heb je anders nooit een wasbak?? Wat idioot dat een wasbak om je handen te wassen niet standaard in zo’n “trek-kamertje” hangt, maar goed… Fijn dat ze hier snappen hoe het moet 🙂
Nu is het wachten op de volgende afspraak, dus gaan we eerst lunchen in Groningen. We zoeken een leuk tentje op, waar ik ondertussen dubbelklap van de ongestelheidspijn. Dat heb ik zelden, dus ik weet niet wat ik meemaak. Bizar, net vandaag. Godzijdank hebben ze paracetamol en totdat die gaat werken, ben ik niet echt aanspreekbaar. Poe, dat belooft wat als ik ooit moet bevallen :p
Om 14u zijn we weer in het ziekenhuis en zo goed als alles hier verloopt, zijn we ook nog eens op tijd aan de beurt. Wederom een hele aardige dokter die ons te woord staat. Ik ben inmiddels wel zenuwachtig en in mijn hoofd denk ik alleen maar: “laat alles goed zijn, laat ons alsjeblieft hiermee starten”. Er wordt eerst gekeken naar de uitslag van Denny zijn zaad en zegt ze: “Dat is goed genoeg voor ICSI, ook voor hormonenstimulatie”. Fijn! Eindelijk eens een keer goed nieuws met betrekking tot zaad. Ik ben nu al trots op al die zaadjes die zich niets van de antistoffen hebben aangetrokken 🙂
Daarna komen de standaardvragen die al vaker beantwoord zijn en gelukkig heb ik ons hele dossier meegenomen! Er is even sprake dat ze nog een keer mijn hele cyclus willen volgen. Dat ansich is niet zo’n probleem, maar als ik deze maand daarvoor nog een keer of 4 naar Groningen moet, is dat niet echt haalbaar. Gelukkig heb ik alle uitslagen van eerdere follikelmetingen uit Bergen op Zoom bij en dat is genoeg om te concluderen dat mijn cyclus doet wat ie moet doen. Pfieuw, weer een obstakel getackeld! Ik kijk haar verwachtingsvol aan en ze zegt wat ik zo graag wil horen: “ik zie geen redenen om niet te starten met ISCI, dus ik zal nu even uitleggen hoe het in zijn werk gaat”.
Ze tekent de hele cyclus en er is nog een meevaller! Ik hoef pas op dag 8 of 9 de eerste echo te doen. Ik had tot deze tijd gedacht dat ik al op de eerste dag van de menstruatie moest komen. Dat betekent dat we maar vanaf dag 8 tot ongeveer dag 16 in Zwolle hoeven te logeren. Een week i.p.v. twee weken, wat fijn! Ik word helemaal gelukkig van al dit nieuws. We spreken af dat ik eind september, wanneer ik weer ongesteld word, contact opneem en dat we dan gaan starten.
Nog even bloedprikken en dan gaan we naar huis. Ik huppel zo ongeveer door het ziekenhuis en het is dat Denny me eraan helpt herinneren dat we nog bloed moeten prikken, want ik was het alweer vergeten. Voor het eerst mag van mij de zomer snel voorbij zijn 🙂 Er komt weer een sprankje hoop bij mij op. Er gaat eindelijk, ein-de-lijk iets gebeuren….
Ik als zeeuwse groninger weet hoe ver het rijden is naar hier maar ook hoe fijn de zorg is in het umcg! Succes!!