We hakken de knoop door
Ik bel direct naar Groningen, ik kan nu niet meer wachten. Ik ben zo zenuwachtig!! Ik krijg een hele lieve mevrouw –receptioniste- aan de lijn aan wie ik mijn hele verhaal doe. Er zijn schijnbaar nog niet eerder mensen vanuit Zeeland die kant op gekomen en ze begrijpt dat we niet even heen en weer komen om dan eventueel te horen dat we er niet voor in aanmerking komen. Dus ik mag ons hele dossier opsturen. Ze gaat het dan overleggen met de dokter. Bij het dossier voeg ik een mail toe met de vraag of ik de echo’s in Zeeland mag doen.
Nu is het wachten tot de dokter iets laat horen.
Dat duurt lang.
Heel lang.
Voor mijn gevoel dan, want 4 dagen nadat ik alles heb gestuurd word ik gebeld. Ook de dokter is heel lief. Ze legt me nog een keer duidelijk uit dat de kansen op zwangerschap met deze vorm van ICSI echt een stuk lager liggen dan bij “gewone” ICSI. Na 6 pogingen is gemiddeld 30% zwanger.
Het maakt me allemaal niet uit, ik weet dat ik dit wil, dus de vraag is: kan het?!
Het antwoord is ja, maar de echo’s moeten allemaal daar.
Oh 🙁
Het goeie nieuws is, dat als we dit echt willen en we komen in aanmerking (regelmatige cyclus enzo), dan kijken ze niet naar mijn leeftijd en mag ik ook met 35 jaar deelnemen.
‘s Avonds overleg ik wederom met Denny. We hakken de knoop door, we gaan het doen! Maar ivm alle geboortes die ik nog moet fotograferen, besluiten we te wachten tot eind september. In oktober zijn de bevallingen buiten Zeeland en theoretisch kan ik die ook vanuit Zwolle fotograferen. We zullen met 2 auto’s gaan zodat ik weg kan als het nodig is.
Begin augustus hebben we een intake in Groningen.
Super spannend…
Ik sta hier 1.000% achter, nu hopen dat het allemaal kan/ mag!