Feiten op een rij
De eerste dagen na het gesprek in Groningen ben ik zo blij! Er gaat gewoon straks iets gebeuren! Eindelijk zal er een moment komen dat er serieuze(ere) hoop is op een zwangerschap. Ik ben blij dat we gekozen hebben voor eind September. Het blijft moeilijk om klanten te vertellen dat ik misschien niet aanwezig kan zijn om de geboorte te fotograferen en nu ben ik in elk geval bij alle ‘Augustus-geboortes’!
Voor Oktober breng ik iedereen hiervan op de hoogte en hoewel ik dat zelf met lood in mijn schoenen doe, reageert iedereen zo ontzettend lief. Ongelofelijk. Een last van mijn schouders.
Maar dan als alles geregeld is, slaat de twijfel weer toe. We nemen nog een keer het gesprek door en wat er allemaal gaat gebeuren. We moeten op dag 8 van mijn cyclus naar Groningen komen. Normaal is dat dag 10, maar omdat ik zo’n korte cyclus heb, moet ik er op dag 8 al zijn. Door middel van echo’s wordt dan de groei van mijn follikel in de gaten gehouden. Ik moet dan wel iets van hormonen gebruiken, 1 hormoon om ervoor te zorgen dat mijn eisprong niet plaatsvindt voordat de bedoeling is en 1 hormoon om ervoor te zorgen dat het eitje door blijft groeien. Een minimale hoeveelheid. Als de follikel groot genoeg is, moet ik een hormoon nemen (Pregnyl, het ‘Moeders-voor-Moeders-hormoon) om te zorgen voor een eisprong.
Bij dit laatste stukje ben ik even in de war, maar als het lichaam niet aangeeft dat de eisprong plaatsvindt, blijft de wand van de follikel keihard en kan er geen punctie plaatsvinden. 32 uur na het zetten van de Pregnyl-spuit, vindt de punctie plaats. Als er een eitje is, dan moet Denny op dat moment voor zaad zorgen en zal in het laboratorium het zaadje en het eitje worden samengebracht. Daarna is het wachten of er een bevruchting plaatsvindt en of de embryo goed ontwikkelt. Zo ja, dan wordt die 2 dagen later teruggeplaatst.
Helder verhaal toch?
Alleen is er nogal een aantal punten waarop het “fout” kan gaan. Het kan zijn dat ze mijn eisprong missen (dat het eitje springt voor de punctie); het kan zijn dat er geen eitje meekomt tijdens de punctie; het kan zijn dat er geen bevruchting plaatsvindt (ondanks dat er een ei en een zaadje bij elkaar worden gebracht) en het kan zijn dat de embryo niet goed ontwikkelt en dat er dus geen terugplaatsing kan plaatsvinden. Tijdens de intake is ons verteld, dat we alles een keer gaan meemaken…
Als er dan uiteindelijk een terugplaatsing plaatsvindt, heb je op dat moment net zoveel kans als ieder ander om zwanger te geraken en dat is 20%…. Met een verhoogde kans op een miskraam.
Al met al is de kans dat het in 1x lukt 8% en zoals ik eerder zei, 30% na 6 pogingen…
Niet hele rooskleurige cijfers….
Denny en ik spreken met elkaar af dan we per keer gaan bekijken hoe we erin staan. Op dit moment weet ik niet of we alle 6 pogingen zullen doen en al helemaal niet of we daarna verder gaan. Ik denk dat wij tot de stellen behoren die niet tot het uiterste gaan….
Maar goed. 1 stapje tegelijk.
Ik leg de cijfers naast me neer en kijk er niet meer na. We gaan gewoon in 1x zwanger zijn. Hoppa.
You go guys!!!
You go guys!!!
O wat heftig!
Wat blijven jullie mooi in contact met elkaar en jullie zelf. Als je zo in de molen zit is t best lastig om eruit te gaan. Jullie zijn inspirerend in hoe jullie hiermee omgaan!