Laatste voorbereidingen
Omdat ik niets aan het toeval wil overlaten, heb ik deze week een detox-weekje ingelast. Althans, ik doe mee met de detox-week van de yoga 🙂 Het is niet zo zwaar als het klinkt, maar deze week geen suiker, geen vlees, geen snacks, geen zuivel (van de koe), elke dag een groene smoothie en de dag starten met een wisseldouche. Dat laatste vind ik echt een hel, maar goed, het hoort erbij en ik vind dat ik dan ook alles moet doen. Op zich is het voor mij niet een hele grote opgave omdat ik toch geen koffie lust, geen alcohol drink en eigenlijk geen zuivelproducten gebruik, alleen het snoepen.. dat is de zwakte.. Maar het gaat goed, dus als ik straks ongesteld word en ga starten met de eerste ICSI poging ben ik zo gezond joh! Haha.
Daarnaast vandaag een bezoekje aan de Osteopaat gebracht: Frank Zweedijk. Ik kwam hem een tijdje geleden tegen op het nazomerfestival en toen dacht ik opeens: “Hé, misschien kan hij nog ervoor zorgen dat het binnen er allemaal goed “klaar voor ligt” en dat kon hij zeker! Ik moet er om 7.45u al zijn en dat is dan wel weer een uitdaging 🙂 Hij legt eerst uit wat hij gaat doen, omdat het nog erg vroeg was vanochtend –en ik vast de helft vergeet -, laat ik hem zelf even aan het woord wat hij kan betekenen in dit geval.
Frank: “Om de ontvankelijkheid van Marry’s bevruchte eitje te vergroten zijn vanuit de osteopatische zienswijze een aantal zaken van belang. De baarmoeder welke middels verschillende banden is opgehangen aan het bekken van de vrouw dient in alle richtingen vrij beweeglijk te zijn. Alleen wanneer de baarmoeder vrij beweeglijk is en de verschillende banden geen spanningen vertonen zal de bloedaan- en –afvoer naar het baarmoederslijmvlies, waarin het vruchtje zich zal moeten innestelen, optimaal zijn. Bij Marry vond ik ter hoogte van de rechter ophangingsband van de baarmoeder veel spanning. Ook de band tussen haar baarmoeder en heiligbeen stond “te strak”. Het linker bekkengewricht van Marry stond geblokkeerd net als meerdere lendenwervels. Ook deze letsels hadden een nadelige invloed op de doorbloeding van de bekkenorganen en dus de onvankelijkheid voor een zwangerschap. Last but not least moest Marry’s onwillekeurig zenuwstelsel in balans zijn. Onderzoek laat namelijk zien dat stress, door werk of persoonlijke omstandigheden, in het nu of in het verleden, de ontvankelijkheid voor een zwangerschap aanzienlijk vermindert. Logisch, want een zenuwstelsel dat in een vecht/vluchtstand staat heeft andere prioriteiten dan voortplanting. Bij Marry constateerde ik een zone rondom haar middenrif van onrust en mogelijk onderdrukte emotie. Middels een tweetal behandelingen werden bovenstaande blokkades weggenomen en haar zenuwstelsel “gereset”. Laten we hopen dat het Marry, net als de vrouwen die haar met succes voorgingen in ons centrum, zal helpen snel zwanger te worden. Ze zal een fantastische moeder zijn. We duimen voor je , Marry!”
Wat hij gedaan heeft in mijn buik dat voel ik wel. Beetje vergelijkbaar met “eisprongpijn”. Maar: er is nu plek voor een baby 🙂
Nu alleen nog ongesteld worden!
(De eerste keer dat ik er naar uit kijk!)
PS. Tegen niemand zeggen hoor, maar ik denk toch weer: “hoe gaaf zou het zijn als ik nu toch natuurlijk zwanger ben, net voordat ik start met de ICSI”. Zou een mooi verhaal zijn toch?
Ik leer het nooit.. Die hoop blijft…..