|LIEFDE & LEVEN3

Lieve Liv,

Vorig jaar schreef ik ook een brief aan je en ik eindigde met: “hopelijk vliegt het tweede jaar niet al te vlug voorbij”. Nou, helaas pindakaas, het tweede jaar ging nog VEEL SNELLER. Ik knipperde even met mijn ogen en daar sta je, zingend, kletsend, lachend, drammend ;-), als een “echt” meisje. Met je lievelingskleur: roze.

Het was een intensief jaar, waar van alles op de proef werd gesteld. Ik dacht (heel naïef?), dat je met een jaar nog ’s ochtends en ’s avonds borstvoeding zou krijgen, maar niets bleek minder waar. Pas met 18 maanden kreeg je echt interesse in vast voedsel en als het aan jou lag, dronk je 12 keer per etmaal. Soms dreef je me ’s nachts tot waanzin! Zo ontzettend vaak werd je wakker en er was maar 1 ding wat je stil kreeg: “de borst”. Ik heb zo vaak gedacht: waarom heeft papa geen borsten?! Wie heeft dat bedacht?! Ermee stoppen is niet in mij opgekomen, want die momentjes samen, al waren ze er iets te vaak haha, zijn zo fijn. Al ben je nu al zo groot, aan de borst ben je weer even mijn “kleine baby’tje”. Die grote blauwe kijkers van je, je handje wat wrijft over mijn huid, je hoofd in mijn armen.. Althans, zo kan het zijn, want soms maak je er een sport van om aan acrobatiek te doen terwijl je drinkt 😉 Op momenten dat ik het echt niet meer zag zitten, waren Facebook-groepjes met andere mama’s mijn uitlaatklep en allemaal zeiden ze: “het wordt beter”, maar wanneer dan?!

Ze kregen gelijk… in de afgelopen 2 maanden kwam er langzaamaan verbetering in, je werd minder vaak wakker, je gaat soms slapen zonder dat je aan de borst bent geweest en je hebt nu 2 nachten “doorgeslapen”, in elk geval aan 1 stuk door tot 5u in de ochtend en afgelopen week zelfs tot 6u.20!! Ik begin me te realiseren dat het echt een keer gaat ophouden en dat ik op een dag een hele nacht kan doorslapen, ik ben een gelukkig mens 🙂

Ondertussen ben je nog steeds een borstvoedingsmonster en hoewel ik mezelf had voorgenomen om te blijven voeden op verzoek, ben ik daar met jou op teruggekomen. Als we dat nu nog deden, zaten we nog aan 12 voedingen per etmaal en overdrijven is ook een kunst. Borstvoeding doen we alleen nog in bed en ondanks dat je meerdere keren per dag wat anders probeert, houd ik voet bij stuk.

Liv die haar zin probeert te krijgen 🙂

Dat voet bij stuk houden is trouwens niet makkelijk. Je hebt dit jaar laten zien dat je het heel goed voor elkaar krijgt om je zin te krijgen. “Asjebieft mama?” “nuffelen mama?”. Het blijft me verbazen hoe lief karakter je hebt en hoe belangrijk je het vindt om je liefde te uiten en om liefde te krijgen. Daar geniet ik natuurlijk volop van, want “nuffelen” kan ik niet genoeg met jou.

Praten had je al snel onder de knie en dat we nu gesprekken met elkaar kunnen voeren, maakt het nog leuker dan dat het al was. Het is heerlijk om te horen hoe je liedjes zingt en het verbaast me hoeveel liedjes je al in het Nederlands en het Engels kent. Ook al kan ik voor geen meter zingen, met jou zing ik de longen uit mijn lijf.

Dit jaar was wel een jaar waarin ik een strijd met mezelf heb gevoerd. Om me heen gingen alle moeders weer werken en iedereen zei: “het is zo heerlijk om even de deur uit te zijn”, maar hoe hard ik ook mijn best deed, ik vond het nooit heerlijk. Heerlijk is wakker worden met jou, op het gemakje ontbijten, samen spelen, naar de speeltuin, boodschappen doen, eten koken en genieten. Uiteraard zijn we twee geluksvogels dat we dit afgelopen jaar nog allemaal met papa hebben kunnen doen, maar als ik wegga dan mis ik je. Na een grote innerlijke strijd heb ik het langzaam aan mezelf toegegeven: ik vind fulltime jouw mama zijn leuker dan werken en dus ligt alles rondom mijn bedrijf een beetje stil. Nog steeds vind ik dat weleens moeilijk en twijfel ik er soms aan, daarom doe ik vooral af en toe een opdracht waar ik blij van word en dan zal de tijd het leren wat er verder gebeurt. Deze periode pakt in elk geval niemand ons meer af.

We maakten in jouw tweede levensjaar een paar hele mooie reizen: 6 weken met de camper door Australië wat echt te gek was! We gingen 3 weken backpacken bij de eilanden in Zuid-Thailand. Daarnaast nog een paar dagen naar Italië en een week naar Montenegro. Hoe fijn dat we dit allemaal met jou kunnen doen! Jij bent een reiziger in de dop. Je vindt het allemaal prachtig. Zolang er een borst is, kan je slapen en zolang je aandacht krijgt, ben je in je nopjes. Als het aan jou ligt, kunnen we wel full time op reis. Als het aan ons ligt ook trouwens 🙂

Sinds een week of 6 heb je ook geen luier meer nodig en dat is super fijn. Maakte ik vorig jaar nog een foto met je “dikke wasbare luier kontje” nu sta je op de foto met een broek die ik kleiner heb gemaakt zodat ie niet van je kleine schattige billetjes glijdt 🙂

Je weet heel goed dat als je straks jarig bent dat je cadeautjes krijgt, dat er slingers en ballonnen zijn en taart. Je bent nog niet bewust op iemand zijn verjaardag geweest en we hebben er zelf nog geen gevierd, maar dit is voor jou duidelijk. Als we vragen hoeveel jaar je wordt, dan is het antwoord: “twee”.

Twee.

Veel te snel, maar wat ben je een fantastisch kind en wat ben ik de grootste bofkont van de wereld dat ik een keus heb om dit fulltime met jou te vieren. Want elke dag is een feestje als jouw mama.

Lieverd morgen is het zover, alvast van harte gefeliciteerd met je tweede verjaardag.

x Mama

 

Ik heb geen idee hoe lang we dit nog kunnen gaan volhouden, maar het was toch leuk om dit jaar nog eens te proberen 🙂 De eerste foto is gemaakt door Lobke Koppens.

 

Reacties

Reacties