Lieve Liv,
7 jaar geleden begon op deze dag de bevalling en traditiegetrouw schrijf ik je elk jaar een brief. (Hier vind je: 6 jaar , 5 jaar, 4 jaar, 3 jaar, 2 jaar en 1 jaar. )
Zomervakantie
In de zomervakantie blijven we normaal gezien thuis, maar door de laatste lockdownjaren dachten we nu: we gaan het ervan nemen! We kochten een tent en vertrokken afgelopen zomer naar Zwitserland. Jij vindt kamperen helemaal te gek en doet nergens moeilijk over. We hebben verschrikkelijk veel gelopen en je liep zonder te piepen mee. Nu hebben ze in Zwitserland wel hele leuke wandelingen voor kinderen, maar toch: je bent een hele goede wandelaar! Zeker omdat je geen broertje of zusjes hebt om je onderweg mee te vermaken. We deden verschillende spelletjes tijdens het wandelen, zoals een beest in je hoofd bedenken en met ja- en nee-vragen erachter komen wat het is. Hier kan je je uren mee vermaken en je kan het nog goed ook!
Groep 3
Groep 3 dit jaar! Zo’n belangrijk jaar. Een jaar waarin je vloeiend leerde lezen en goed leerde rekenen. Een oh zo’n grote overgang van de kleuterklas, maar je was eraan toe. En wat een geluk heb je met jouw juffen! Je bent hartstikke gek van ze en dat snappen we (wij zijn er ook gek van), want ze kennen je door en door. Voor het eerst is er iemand in je leven van wie ik denk: misschien kent die je wel beter dan wijzelf. En dat is bijzonder, want wij kennen je beter dan wie dan ook, maar dat is soms juist een valkuil. Die 2 juffen van jou hebben ervoor gezorgd dat jij een geweldig jaar hebt gehad!
Je mocht meedoen met een “pittig pepergroepje”, zoals de juf het noemt, met een aantal kinderen van de groepen 3 op school. Daar behandelen jullie uiteenlopende onderwerpen die niets te maken hadden met de rest van het leerplan van school, maar die je erg leuk vindt! Daarnaast heb je ‘pluswerken’, zoals ze dat noemen en kan je boekjes lezen op jouw eigen niveau. Ik begin eindelijk te begrijpen waar de letters en cijfers voor staan en heeel af en toe vertel je wel eens wat. Bijna nooit eigenlijk, maar zo kwam ik er laatst achter dat je leest op E4. Wat staat voor einde groep 4; dus dat gaat allemaal lekker.
Buikpijn
Groep 3 ging wel gepaard met buikpijn. Althans, er lijkt een verband te zijn. De juffen houden het goed in de gaten en we kozen ervoor om -op advies van de kinderarts- hypnotherapie te doen (meer info in deze blog) en dat werkte goed! De buikpijn is vrijwel weg. Soms speelt het nog weleens op, maar je kan er tegenwoordig beter mee omgaan. We houden ons hart wel enigszins vast voor wanneer groep 4 start, want het lijkt erop dat jouw gemoedstoestand valt of staat met de juf en dat vind ik wel spannend.
Zwemdiploma
Je haalde net voor kerst zowel je A- als je B-diploma. In 7,5 maand, zonder extra lessen, precies zoals de zwemschool ook aangeeft van tevoren. Niet alleen haalde je je diploma, je zwemt ook echt super goed! We horen veel ouders zeggen dat als je net je diploma hebt en een tijdje niet zwemt, dat je het verleert, maar jij niet hoor. Je zwemt heel goed, ook als je het een tijdje niet doet! Je haalde behalve A & B, ook nog nog je zeemeerminnendiploma. Een droom die uitkwam 🙂 Deze zomer ga je ‘C in Zee’ doen, wat erop neerkomt dat je je C-diploma in zee gaat halen en dan meteen ook alles leert over zwemmen in de zee wat je moet weten. Aangezien we zo vaak naar het strand gaan, vonden we dit belangrijk. Je wilde eigenlijk niet, maar het moest. Daar was je wel boos over, maar zoals ik al tegen je zei: “sommige belangrijke dingen bepalen wij (voorlopig) voor je”.
Corona
Hopelijk is dit het laatste jaar dat ik hierover schrijf (maar dat denk ik niet), maar dit jaar was het gelukkig minder aanwezig dan de vorige 2 schooljaren. De school is maar kort dicht geweest, maar van die nood hebben wij een deugd gemaakt (daarover zo meer). We hadden overal wel een “toegangsbewijs” nodig, wat jij net zo stom vond als wij, maar wij gingen alleen maar naar plekken waar ze er niet om vroegen, dus dat was prima. In november kwam jij thuis en was je niet zo lekker. ‘Eindelijk’ waren we zelf eens aan de beurt: corona. Gelukkig stelde het voor jou niks voor en nu wisten we tenminste wat het was. We zullen het vast nog vaker krijgen.
Het was in elk geval fijn om eens een schooljaar te hebben wat leek op hoe het zou moeten zijn: we mochten de school in om te kijken, er werden leuke evenementen georganiseerd en je gaat -net na je verjaardag- voor het eerst op schoolreis!
Tanzania
Toen de lockdown zich aankondigde, dachten wij: daar doen we mooi niet aan mee en we boekten een vakantie naar Tanzania. De beste keus EVER. Last minute en heel spontaan besloten Cindy, Arno en hun Liv mee te gaan en wat was dat een geweldige ervaring! Een vakantie waarin je nooit alleen was en altijd iemand had om mee te spelen. Je vond het fantastisch en we hadden echt helemaal geen kind aan je! We kwamen erachter dat de periode “ik-ben-moe-en-moet-om-alles-huilen-en-ben-overal-boos-om” voorbij was! Je deed het vreselijk goed met weinig slaap en voor het eerst in je leven sliep je zelfs in een auto. Je vond de vakantie helemaal het einde en toen je terugkwam op school deed je 2 spreekbeurten erover. Je bent steeds minder vaak verlegen en op school merken ze dat ook. Die spreekbeurten deed je dan ook top!
Sport
Vorig jaar begon je met klassiek ballet en je wilde daarnaast ook op voetbal, maar dat mocht van ons pas als je klaar was met zwemles. Vlak daarna kwam je op ‘t idee om op judo te gaan en daar bleef je weken/ maanden over doorgaan. Totdat je mee mocht met een vriendje uit de klas. Ik mocht kijken en dacht: dat wordt huilen en dit vind je he-le-maal niets. Maar ik was mis. Je was laaiend enthousiast en ik kon geen redenen meer bedenken waarom het niet zou mogen. Het is vlakbij ons huis en op vrijdagmiddag, dus als je moe zou zijn, dan begint toch het weekend. Een tijdje zwom je dus een dubbele zwemles op zondag, op donderdag ballet en op vrijdag judo. Tot je klaar was met zwemmen. Toen zei je: “nu kan ik op een andere sport mama”. Ja doeiii. Vlak erna werd je gevraagd voor de selectie van judo. Dus dat werd een uur judo op woensdag, ballet op donderdag en dan weer een uur judo op vrijdag. Dat leek ons meer dan genoeg 😉
Maar je bleef erbij dat je nog een sport wilde! Tennis kwam langs, maar ook een muziekinstrument. Super tof, maar allebei duur. Tot begon je over turnen en over turnen stopte je niet. Dus uiteindelijk ben je de afgelopen 2 weken naar een proefles gegaan en uiteraard: je vond het geweldig.
Ook hierbij konden we geen reden bedenken waarom je niet zou mogen (behalve het financiële plaatje, maar judo en ballet zijn geen dure sporten. Met turnen erbij is het nog steeds niet duurder dan 1 muziekinstrument te leren te bespelen), dus na de zomer ga je op turnen. Judo, ballet en turnen…. Het zal mij benieuwen, maar eerlijk gezegd denk ik dat je het alle 3 zonder mokken blijft doen. Behalve de selectie van judo, daar twijfel ik over of je de motivatie ervoor blijft houden. We shall see…Wij vinden het allemaal prima zolang je het met plezier doet.
Eigen kamer
Dit jaar begon ik aan jouw kamer. Je koos je kleuren op de muur, je bed, alles. Tot nu toe hadden we altijd met z’n drieën geslapen, maar de afspraak was als 1 van ons het daar niet meer mee eens was, zouden we het veranderen. En toen kwam de dag dat papa zei: “ik vind het wel goed als Liv naar haar eigen kamer gaat”. Van mij hoefde het niet, maar afspraak is afspraak, dus zo gezegd zo gedaan.
Je had weken om je erop voor te bereiden, maar toen het zover was, vond je het niet leuk. Aan mij de taak om je op bed te leggen. Er vielen een hoop tranen, maar ik hield voet bij stuk en je viel in slaap. Het was gek de eerste nacht zonder jou, maar alles went en de ruimte in bed was wel heerlijk. Papa daarentegen vond het wel moeilijk. Hij wilde de hele nacht de babyfoon aanhouden en daarom deed ik geen oog dicht. De tweede nacht hetzelfde. De derde nacht zei ik: de babyfoon gaat weg, want ik slaap nu alleen maar slechter en ik word wakker van elk geluidje. En wat denk je: dat vond papa dan weer niets haha. Dus zei ik de volgende dag: “wat wil je dan?”. Nou toen kwam de aap uit de mouw, want papa miste je haha. Moraal van het verhaal; papa miste je, ik vond het sowieso niet nodig en jij huilde alleen maar, dus ja…
De volgende dag zeiden we het eerlijk tegen je en jij zei: “oh dan kom ik wel 1 nachtje bij jullie slapen en 1 nachtje in mijn eigen bed”. Geweldige oplossing! Een tijdje heb je dit gedaan, tot je ziek was en weer elke avond bij ons lag en daarna niet meer bent weggegaan. Maar nu zijn we er alle 3 ok mee. Zoveel jaren zal het niet meer duren, dus we genieten er extra van!
Eigen wil
Je blijft een meisje met een eigen wil, maar ik denk dat wij dat ook stimuleren. Je bent zo goed in beargumenteren waarom iets wel of niet kan. Soms sta ik versteld van de woorden die je gebruikt en kan ik alleen maar denken: ‘tsja, je hebt gelijk’.
Zo wilde je dit jaar je nagels niet meer knippen. Het is vanaf het begin af aan al een strijd geweest. Altijd dikke tranen als ze geknipt moesten worden en nu zei je: “ik wil het niet meer” en ik zei: “maar je moet!” en jij zei: “waarom dan?” Hmm, dat is een goeie vraag; omdat lange nagels vies worden, omdat ze ergens achter kunnen blijven hangen en.. -maar dat zei ik niet hardop-, omdat kindjes nu eenmaal geen lange nagels hebben. En terwijl ik dat dacht, dacht ik ook meteen: de stomste reden ever! En jij zei: “ik hou ze schoon en als ze ergens achter blijven hangen dan merk ik het wel”. En ik dacht: ‘Je hebt een punt’. Dus knipten we je nagels niet meer. En zoooo, die werden toch lang! Iedereen zei er wat van en binnen de kortste keren wilden kinderen in de klas ze ook laten groeien haha.
Hetzelfde geldt met vegetarisch worden. Dit jaar besloot je dat je geen vlees meer wilde eten. Thuis eten we geen vlees, maar als we frietjes haalden, dan bestelde jij wel een kipcorn. Toen je dit besloot, heb je ook geen vlees meer aangeraakt. Hetzelfde met vis. We eten thuis ook geen vis meer, maar papa en ik maken wel eens een uitzondering. Jij niet hoor, je bent mega gek van zalm, maar de dag dat je besloot dat het zielig is en niet goed voor de aarde is, ben je ermee gestopt en heb je het niet meer aangeraakt.
Je weet wat je wilt, ook wat je niet wilt en het maakt je niets uit wat anderen daarvan zeggen. Je gaat zo naar Intratuin verkleed als Poppy met pruik en al, of als enige geschminkt naar school. Als jij het mooi vindt, maakt het je niet uit wat anderen er van vinden. En dit is je kracht! Ik hoop dat dit blijft, want dan houd je je wel staande in een maatschappij waar van alles van je wordt verwacht.
Tot slot
– Je leerde in november de r rollen, tot nu toe fakete je hem. Toen je het eenmaal kon, deed je niet anders. Tegenwoordig rolt die overdreven in elk woord waar een r in zit.
– Je oefende net zo lang tot je met je vingers kon knippen, wat je nu met beiden handen kan en hard ook.
– Je hebt de grappigste uitspraken, zo gooide je bij Yahtzee “een tiny house”; moesten we opschieten tijdens een spel, want “de tijd rent”; zei je toen je bijna moest spugen midden in de nacht toen je ziek was “ik moet spugen, het ligt op het puntje van mijn tong” en lag je helemaal in een deuk toen je concludeerde dat welterusten in het Spaans: “bueno snotjes” is.
– Je verzint de vreselijkste dilemma’s waar we dan uit moeten kiezen zoals: “Altijd in de sneeuw lopen of het altijd koud hebben” of “Een olifant als huisdier of een papegaai die altijd in je oor schreeuwt”.
– Je houdt -tot grote ergernis van mama soms- erg veel van je scherm. Roblox is je favoriet en je speelt al regelmatig spelletjes met vriendjes terwijl je met ze face-timed. Omdat we gek werden van het gezeur soms hebben we -na een super tip van Cindy!- er schermtijd erop gezet. Je kan een uur per dag op je iPad en je kan dit doen wanneer je wil. Op = op.
– Je speelt tegenwoordig alleen buiten. Je mag zelf naar het schoolplein, de 2 speeltuintjes in de wijk en naar Speelhof Hoogerzael. Dat was de eerste keer even slikken, maar nu eigenlijk wel lekker. Vind ik dan. Papa gaat het liefst elke 10 minuten kijken.
– Voorheen zeiden we altijd dat je niets durfde, maar dat is dit jaar helemaal omgeslagen. We denken o.a. door judo. Je doet en durft echt alles. Soms betrap ik me erop dat ik zeg: “dat durft Liv niet hoor, ze is zo’n schijterd” en dan doe je het vervolgens en zeggen andere mensen: “dat is niet te zien!” en dan denk ik: oh ja, dat is niet meer zo. Je bent echt zoveel stoerder geworden en je huilt ook niet meer om elk wissewasje.
– Als je tand los zit laat je die net zo lang zitten tot ie echt aan een klein draadje nog hangt en ongeveer vanzelf eruit valt. In de tussentijd zit je er dan alleen maar vies mee te wiebelen.
Lieve Liv ik kan blijven schrijven, wat was het weer een geweldig jaar samen met jou. Het leven is leuk met jou. Alvast gefeliciteerd lieverd!
En zoals altijd om af te sluiten: 1 foto per maand van jouw afgelopen levensjaar.
