Hij of zij… wat denk jij?
Binnenkort weten Denny en ik of we een jongen of een meisje krijgen. Ik vraag vaak aan mensen of ze een voorkeur hadden en meestal krijg ik standaard (?) te horen dat het voor hen niet uitmaakte, als het maar gezond is. Vinden mensen dit echt? Of is het raar om een voorkeur te hebben?
Ik geef eerlijk toe: ik heb mijn hele leven al een voorkeur. Natuurlijk komt mijn voorkeur na “als het maar gezond is”, maar hij is er; ik wil het liefst een meisje…. Ik vind mezelf meer een meisjes-moeder, het lijkt me heerlijk om meisjeskleren te shoppen (als ze klein zijn, want daarna kan het natuurlijk een hele stoere meid worden die niet van jurkjes en bloemetjes houdt), het lijkt me erg bijzonder om later oma te worden wanneer je dochter zwanger is (als het ooit zover komt natuurlijk) en nou ja, ik weet niet, het past gewoon beter bij me op één of andere manier. Toen we in het ziekenhuis mijn eitje hadden afgeleverd en het tijd was voor het zaad, grapte ik nog tegen de laborante: “een meisje graag”, waarna zij heel serieus ging uitleggen dat ze dat niet kon zien, hahaha. Ze had het overigens wel onthouden want bij de terugplaatsing zei ze, “ik kijk even of hij goed zit. Oh nee, dit is een zij hè? 🙂 “.
Begrijp me niet verkeerd, de wereld vergaat niet als het een jongen is. Wanneer je een voorkeur uitspreekt, heb je ook meteen het idee dat je je een jongen moet goedpraten ofzo. Ik hou nu al van mijn kindje, hoe dan ook. Dat dat toch even duidelijk is 🙂 Afgelopen week las ik een artikel op ‘Moeders voor Moeders’, want sommige vrouwen gaan nog verder hierin: http://www.vriendinnenonderelkaar.nl/2015/01/22/liever-een-jongen-of-een-meisje/ Dat heb ik dan weer niet 😉
Het gekke is (of wishfull thinking?) dat ik, vanaf het moment dat ik weet dat ik zwanger ben, ik heel sterk het gevoel heb dat het een meisje ís. Ik val echt van mijn stoel als straks bij het opensnijden van de taart (op ons ‘jongen-meisje-feestje’, daarover meer op de blog van 16 februari), de taart blauw blijkt te zijn hahaha.
Maar goed… ik ben erg benieuwd: Hij of zij, wat denk jij?
Ps. Hier al een klein voorproefje van ons feestje straks: de te gekke uitnodiging, ontworpen door Liseth Blitz van Blitz Ontwerpt!
Spannend!!!
Spannend!!!
Je mag best een voorkeur hebben hoor. Het betekent niet dat je niet of minder van je kind houdt als het van het andere geslacht is dan je voorkeur. Het gevoel van ´weten`wat er in je buik groeit, is heel herkenbaar. Ik had het drie keer goed. Ik wist zelfs min of meer hoe het kindje eruit zou zien. Ik kreeg wel soms een vreemde blik als ik zei:´Het wordt een jongen en hij doet me denken aan de babyfoto´s van mijn broer.`
Mijn mama was teleurgesteld toen ik van mijn oudste vertelde dat hij een jongen was hihi, na mijn 2 de zoon wou ik toch echt wel een meisje en kreeg er ook een, na men meisje kreeg ik nog een zoontje en na hem nog 2 meisjes, ik heb het dus mooi verdeeld he. En nu staat de stop erop wel op hoor, 6 prachtkinderen is ECHT wel goed zo 😉
Geniet maar lekker van je zwangerschap want hij/zij is er sneller dan je denkt en zijn groot voor je het weet. Mijn oudste is alweer 14 en men kleine reus is bijna 3 ;(
Tuurlijk mag je zeggen wat je voorkeur is!! Ik wilde ook dolgraag een meisje en elke vezel van mijn lijf zei me dat het ook zo was…en daar was ze ♡
Ik hoopte heeeel erg dat het een jongetje was, en dat was ook zo! <3 maar doordat ik het zo hoopte was ik dus ook erg bang dat het niet zo was en dat ik me dan schuldig zou voelen, heel menselijk allemaal dus! X
Ik kreeg ook altijd het gevoel dat je geen voorkeur hoort te hebben maar die had ik wel. Dat heb ik maar tegen een paar mensen gezegd toen, maar eigenlijk is het toch niet zo raar om een voorkeur te hebben? Ik wilde ook graag een meisje, en ik heb geluk gehad 🙂 maar zoals je zelf ook zegt, van een jongetje had ik evenveel gehouden. Maar wel fijn dat je het straks weet. Wordt het een jongetje dan kun je alvast aan het idee wennen 🙂
Liefs Nicky
Volg al sinds het begin je blog. . En zoveel dingen zijn herkenbaar. . De kinder wens nou ja nog 1… Maar doe medische redenen wordt het zwaar afgeraden. .. Ik ben moeder van mijn engeltje Sharissa. . En twee barrels Tara en Tom.. Alle drie waarvan de eerste de meeste waaraan ze overleden is hebben een beperking dus niet als het maar gezond is. . En zelfs ik ook heb absolute voorkeur Ik zag mezelf altijd als jongens moeder. . En kreeg na me eerste daar Veel opmerkingen Hoe ik durfde te zeggen dat ik een jongen beter bij mij voelde passen… en nu..nu..nu dat ik tegen een paar mijn wens uitsprak dat ik graag nog een baby wilde en het liefst een meisje. . Tja je wel niet weten wat ik over me heen kreeg. .. Ik denk dat je de waarheid spreekt de meeste durven het niet te zeggen. . Zeker niet als het als wonder wordt beschouwen. . Je hoort Gretton blij te zijn wat je heb een wat je krijgt. .. Terwijl het dood normaal is als een moeder van 2 jongens is iedereen roept je hoopt vast op een meisje nu
Ikzag mezelf altijd als meisjesmama. Toen na de twintig weken echo bleek dat het een jongen was, was ik dol gelukkig!!! Ik vond het zo bijzonder om te weten WAT er in mij groeide, dat het geslacht niet uitmaakte. Na dit jongetje hebben wij nog twee jongetjes gekregen. Ik ben dus echt een JONGENSmama
Ik vind het trouwens heerlijk om jongensmama te zijn. Jongens zijn heel lief voor hun moeder en heel knuffelig. De mijne althans
Ik had echt geen idee, kon echt gewoon NIET zeggen welke voorkeur ik had. En op een middag stond ik de muur van de babykamer te texen en toen wist ik ineens zeker: ik krijg een meisje!!! Dat gevoel is nooit meer weggegaan en zo daar was ze dan dus ook een meisje…. mooie uitnodigingen zeg!!! Ik zeg een meisje omdat je het ook zo stellig voelt…. 😉
ik wist al vóór ik zwanger raakte, dat áls er ooit nog een kindje zou komen het 100% zeker een jongetje zou zijn. Vanaf moment 1 (net zo zeker van mijn eisprong als jij) wist ik dat ik zwanger was én dat het een jongetje was en voilá ik zag het zelfs nog eerder dan de echoscopiste! Bij de eerste wist ik ook zeker dat het een meid was en bij de tweede was het enige twijfelgevalletje. Ik had ook een voorkeur voor meisjes, alle keren! Daar deed ik niet moeilijk over, mijn man was zelfs een beetje teleurgesteld dat de 3de een jongetje was, maar ik niet, ik vond het prachtig! Al is het enorm wennen hoor, een jongen na 2 meiden! En idd het cliché is echt zo, dat hij/zij gezond is, is het allerbelangrijkste!! Geniet van je echo en je “uitpakmomentje” dit is zo magisch!
Hier precies wat je vertelt. Na ruim 10 jaar raakte ik eindelijk zwanger en zowel mijn partner als ik wilden allebei heel erg graag een dochter. Gewoon, omdat dat beter bij ons leek te passen. We hadden zelfs niet eens een jongensnaam 😉 Een jongen was inderdaad ook meer dan welkom maar we stonden er met de 20-weken echo ook totaal niet van te kijken dat onze gup een meid bleek te zijn. Er is niks zo sterk als een moederlijk "voorgevoel" en daarom denk ik ook dat je een dochter krijgt.
ik wilde heel graag 2 meiden, idd gezondheid voorop, heb ze ook gekregen heeeerlijk maar toch had ik tijdens mijn 2e bevalling toch de gedachte dat het een jongentje zou zijn maar dat wenste ik eigenlijk meer voor mijn man die dolgelukkig met zijn 2e dochter was, het maakt niet uit wat je wenst of wat je krijgt zodra ze het in je armen leggen is het gewoon perfect
ik wilde heel graag 2 meiden, idd gezondheid voorop, heb ze ook gekregen heeeerlijk maar toch had ik tijdens mijn 2e bevalling toch de gedachte dat het een jongentje zou zijn maar dat wenste ik eigenlijk meer voor mijn man die dolgelukkig met zijn 2e dochter was, het maakt niet uit wat je wenst of wat je krijgt zodra ze het in je armen leggen is het gewoon perfect
Ik zie jou ook echt voor me als meisjesmama. Ik wou ook zo graag meisjes. Het liefst 4. Dat heb ik manlief ook al pril in de verkering verteld 😉 En vanaf het moment dat ik 2 streepjes zag, wíst ik dat het een knul was. En was het gelijk oké. Inmiddels kan ik me niet anders meer voorstellen… Goed geregeld dat moedergevoel <3
Allereerst wat een supergaaf kaartje,echt leuk. En ook zo leuk om het via een taart te laten ontdekken. Ja wat is mijn gevoel,dat weet ik niet ;-).Maar meestal is het moedergevoel wel juist moet ik zeggen. Mijn gevoel was bij Nick het word een jongen terwijl Wout(mijn man) die had de volle overtuiging een meisje. Die heeft ook echt moeten slikken toen bleek dat het een jongen was met de 20wk echo :)))) Maar hij was er super blij mee,en met de zwangerschap van Sanne had ik zoiets is nu een meisje en weer had ik het bij het juiste :))))
Lieve lieve Marry, wat ben je toch geweldig goed in het bespreekbaar maken van taboes! En wat een gaaf kaartje!
Je kent onze geschiedenis… Mijn gevoel toen ik dan eindelijk zwanger was, was echt heel oprecht dat het mij niet uitmaakte. Als ik ,aar die langverwachte baby in mijn armen kon houden!
Ik weet de reacties nog toen onze zoon geboren werd. ‘Goh, ik had bij jou toch een meisje verwacht…’
Toen ik al snel weer zwanger was (ja, gewoon spontaan!) van een jongetje, kwamen er ook opmerkingen. Uiteenlopend van ‘Jij bent ook een echte jongensmoeder!’ (huh? Zie je mij al in bomen klimmen?)tot ‘Dat is zeker wel jammer dat het geen meisje is!’ (Pardon? Mag ik gewoon gelukkig zijn met mijn mannetjes?) en ‘Gaan jullie nog door voor een meisje?’ (serieus? Alsof het een loterij is…?!).
Sommige opmerkingen raakten me diep. Natuurlijk had ik ook best een dochter gewild, om hetgeen ik met mijn moeder heb door te kunnen geven, om mijzelf terug te zien. Maar ook in onze jongens zag ik mezelf. En ik was vroeger écht een meisje-meisje!
De derde zwangerschap was verschrikkelijk… Onder invloed van hormonen kon ik ons kindje slechts verwensen. Een vreselijke tijd, iets wat niet bij mij past. Een prenatale depressie nam mijn gevoelens over en maakte mij een heel slechte (aanstaande) mama. Gelukkig is er ingegrepen en één van de artsen dwong me een echo te doen, iets wat ik afschuwelijk vond. Weer kijken naar iets wat ik niet wilde…
En toen gebeurde er iets magisch… Ik was vijftien weken zwanger en het was duidelijk een meisje. Een meisje!!
Langzaam, heel langzaam kon ik een band opbouwen met ons kindje. Ik werd heel goed in de gaten gehouden, maar werkelijk: het ging beter! Ik ging inzien hoe bijzonder het is om alsnog een meisje te krijgen. Ons meisje heeft er zeker aan bijgedragen dat het beter met mij ging.
Iedereen kan lezen hoe prachtig en haast romantisch haar geboorte was, ze was gewenst en is een verrijking in ons leven.
Vaak heb ik gedacht ‘Ik heb twee gezonde jongens, waarom ben ik eigenlijk weer zwanger? Ga ik gelukkiger worden?’… Het leek er tenslotte niet op.
Is geslacht belangrijk? Het is wel degelijk een verschil. Je geluk zal niet minder zijn als je ‘droom’ niet uitkomt, maar iedereen zal begrijpen dat je je toekomstbeeld even aan moet passen. En dat kan met een lach en een traan.
Onze lieve jongens hebben ons veel moois gebracht. En ons kleine meisje is beslist de kers op de taart.
Ben benieuwd naar jullie toekomst! Roze of blauw, uiteindelijk past het jou!
Liefs xx
Toen mijn vrouw zwanger was van onze zoon maakt het mij ook totaal niet uit of hij een jongen of een meisje zou zijn. En ook bij een eventuele tweede maakt het mij totaal niet uit of dat nou een jongen of een meisje is. Het belangrijkste vind ik (daar komt ie) dat de baby gezond is en dat alles er op en er aan zit. Ik ben altijd zo bang dat mensen met een voorkeur zo teleurgesteld zouden zijn als het net anders blijkt te zijn… Maar ik ben wel altijd benieuwd naar wat iemand anders krijgt en of ze een specifieke voorkeur hadden of niet. En ik ben heel benieuwd naar de kleur van de binnenkant van jullie taart 😀
Ik heb al vaak naar geboorte reportages van je gekeken en vind het altijd jammer dat toen mijn tweeling is geboren je deze reportages nog niet maakte… wat zijn ze mooi. Wat was het mooi geweest als wij mooie foto’s van de geboorte hadden gehad. Ik heb al je blogs gelezen van het traject van het zwanger worden. Ik herken zoveel. Het feit dat ik na een maand al wist dat mijn (huidige) man moeilijk kinderen kon krijgen, de IUI, de ICSI etc. Wij hebben geen eigen traject van zwanger worden gehad, omdat van te voren al duidelijk was dat dat geen zin had. IUI en uiteindelijk ICSI (met donorzaad) waren nodig voor een zwangerschap. Deze verliep zonder problemen, bij de 20-weken echo bleek het een koningskoppel te zijn. Wat wil je nog meer? Bij 37 weken werd op een natuurlijke wijze een tweeling geboren. Wel met alle toeters en bellen (een vacuümpomp en knip bij nummer 1 en een stuit geboorte bij nummer 2). Ik heb 1 mooie foto vlak na de geboorte van mijn koningskoppel. Na de “keuring” van de kinderarts blijkt 1 van de kids het syndroom van down te hebben en is er slecht aan toe. Na weken van onzekerheid en in het ziekenhuis te hebben gelegen, hebben we beide kids thuis en kan het echte leven beginnen…. Een mooi leven met heel veel geluk en liefde. Als ik dan ook geijkte antwoord lees op de vraag wat heeft je voorkeur een jongen of een meisje… zeg ik nooit als het maar gezond is maar als het maar leeft. Je voorkeur hebben is leuk en spannend… een kindje krijgen ook en het belangrijkste van alles is dat je kindje een mooi leven tegemoet kan gaan of het nu helemaal gezond ter wereld komt of met een beperking. Als het maar leeft! Geniet van je zwangerschap en maak er iets moois van, wat het ook mag worden!
Toen ik zwanger was van mijn eerste, wilde de papa heeeeeel graag een meisje… Ik heb zelf altijd gezegd, maakt me niet uit wat ik krijg, als er maar 1 meid bij zit! Dus toen ze een meisje bleek te zijn waren we beiden erg blij! Bij de tweede maakte het me écht niet uit, maar toen hij een jongen bleek te zijn heb ik toch een traantje weg gepinkt en vond het toch wel heel bijzonder om mama te worden van een meisje en een jongen 🙂
Toen ik zwanger was van mijn eerste, wilde de papa heeeeeel graag een meisje… Ik heb zelf altijd gezegd, maakt me niet uit wat ik krijg, als er maar 1 meid bij zit! Dus toen ze een meisje bleek te zijn waren we beiden erg blij! Bij de tweede maakte het me écht niet uit, maar toen hij een jongen bleek te zijn heb ik toch een traantje weg gepinkt en vond het toch wel heel bijzonder om mama te worden van een meisje en een jongen 🙂
Ik had/wij hadden dus ook echt een voorkeur :)! En bofkonten dat we zijn kwam deze wens nog uit ook!