Zwanger: de fantasie en de werkelijkheid
Had je voordat je zwanger was een bepaald beeld hoe het zou zijn? En klopte dit beeld toen je daadwerkelijk zwanger was? Ik heb zelf uitgebreid de tijd gehad om te fantaseren over zwanger zijn, hoe het zou voelen, hoe ik ‘t zou doen, wat ik wel en niet zou laten.. noem maar op. Toch zit er verschil (in sommige opzichten een wereld van verschil) tussen hoe ik dacht dat het zou zijn en hoe het is. Ken je dat?
Gewicht
Ik weeg al jaren ongeveer hetzelfde. Het schommelt rond de 60 kilo. Ik ben vrij streng voor mezelf, als ik boven de 61 kilo uitkom, dan stop ik met gebakjes, snoepjes etc. net zolang totdat ik weer de 60 op de weegschaal zie staan. Dan kan ik weer even los met koekjes en lekkers en daarna begint het riedeltje opnieuw 🙂 Voor mij werkt dit goed, de weegschaal is een goede stok achter de deur. Lijnen kan ik namelijk niet, dus ik zorg er gewoon voor dat dit niet nodig is.
Op de dag van de terugplaatsing woog ik nog geen 59 kilo, wat voor mijn doen vrij weinig is. Ik had van tevoren bedacht dat ik vast wel tot 20 weken in mijn eigen kleding zou passen, ik was slank, ik heb een goede conditie en op school (bij verloskunde) heb ik altijd geleerd dat 1 bruine boterham met kaas voldoende extra calorieën zou zijn voor een zwangere. Dus als het zo ver zou zijn, zou ik me daar aan houden.
Begrijp me niet verkeerd, aankomen hoort bij zwanger worden en dit vind ik ook geen probleem. Mijn hele weegschaal-stok-achter-de-deur-methode zou alleen nu niet helpen en ik wilde ook geen kilo’s eraan vreten die er straks alleen maar af zouden moeten. Ik wilde gewoon een soort van “andere stok”… Ik vond een lijstje op internet dat je in de eerste 12 weken eigenlijk niet aankomt en daarna hoeveel je in welke fase van de zwangerschap aankomt, uitgedrukt in een percentage. Dat ging helemaal goedkomen, daar ging ik me aan houden.
Euh.. dacht ik dus.
De eerste weken –die van extreme misselijkheid- at ik zoveel als ik maar kon. Als ik niet at, was ik nog misselijker. Mijn buik moest continu vol zitten en helaas had ik geen zin in voedzame producten. Zo werd “die ene bruine boterham met kaas” vervangen voor 10 (!) witte boterhammen met kaas en jam… Binnen 8 weken was ik 4 kilo zwaarder…. Daar ging al het eerste stukje van de tabel mis. Misschien dat het nog goed komt, maar het lijkt erop dat “mijn plan” mislukt is. (ik lach heel hard hierom hoor, we gaan zien waar het eindigt 😉 )
Borsten
Als je zwanger bent, kan je grotere borsten krijgen. Ok. Maar ZO groot?! Nu had ik al nooit kleine borsten, maar wat er in de eerste weken mee gebeurde, was gewoon NIET NORMAAL! Als ik ’s nachts omdraaide, werd ik wakker van de pijn en moest ik eerst mijn borsten verleggen en dan de rest van mijn lichaam draaien. Echt waar. Geen grap.
Niemand die me dit ooit verteld had. Wat een krengen! Die tieten dus (ok en misschien ook al die vrouwen die dat niet even hebben aangegeven).
Ik verdenk ze (die tieten dus) er ook van om een groot deel van de eerste 4 kilo te hebben ingenomen. Om de proef op de som te nemen, ben ik op de weegschaal gaan staan – en nu niet keihard gaan lachen, ook al is dit misschien hilarisch – en heb ik aan Denny gevraagd of hij mijn borsten wilde optillen om te zien wat het verschil was in kilo’s…
Zal er vast heel gek uitgezien hebben, lol, maar weet je hoeveel het scheelde (en dan kan je op deze wijze nog niet eens echt alles wegen): 3kg!! 3 KILO!
Wie heeft dat ooit bedacht?
Eten
Ik kan me nog goed herinneren dat ik les had van een gynaecoloog die zei: “je kan alles eten, als je maar weet dat het vers is. Dat moet je natuurlijk nooit tegen je cliënten zeggen, maar ik zeg het nu.” Toen dacht ik: als ik ooit zwanger ben, dan doe ik niet zo moeilijk. Ik kan best een keer sushi eten, of rood vlees of filet american.
Yeah right haha. Nu het zover is, durf ik het risico niet te nemen.. Toen we in Lapland waren, had ik de kans om Eland te eten en tsja, dat is doorbakken natuurlijk niet te eten, dus nam ik, net zoals de rest, mijn vlees medium (met een niet-blije-Denny naast me). Het smaakte heerlijk, maar of ik er van genoten heb..? Nee. Toen ik de dag erna ziek werd (wat griep bleek te zijn), was ik elke keer bang dat het aan het rode vlees lag.
Dus net als ieder ander (denk ik?) ben ik toch gewoon een zwangere muts die zich aan de regeltjes houdt; geen sushi, geen rood vlees..
Alles blijft hetzelfde, ik doe gewoon wat ik altijd doe
Zwanger of niet zwanger. Alles moet toch gewoon door kunnen gaan? In arme landen moeten ze toch ook werken? Daar staan ze op het veld te ploeteren, dus als ik zwanger ben, doe ik toch gewoon alles wat ik anders ook altijd doe?
I wish…
Ik heb altijd geroepen dat ik nog wel zou backpacken als ik zwanger zou zijn. Nicaragua stond op het programma in februari. In Nicaragua zijn er ook zwangere vrouwen en worden er ook elke dag baby’s geboren, dus waarom moeilijk doen? Tot het zover was.. Eerst 15 weken misselijk, toen mega griep in Lapland.. en opeens dacht ik: wat als daar nu iets gebeurt? Wat als ik daar ziek word? Is dat het waard? Ik met mijn grote mond.. 3 weken backpacken in Nicaragua werden 4 dagen Lanzarote. Bijna hetzelfde toch? Haha 🙂
Overigens gaan sommige dingen nog wel, zoals yoga en daar sta ik gerust nog op mijn hoofd, dat dan weer wel.
Zwanger zijn is super bijzonder
Ik weet dat er vrouwen zijn die het zwanger zijn niets vinden, of vrouwen die 9 maanden ziek zijn, maar ik moet eerlijk zeggen: ik vind het MEGA bijzonder. Ik vond het super kut de eerste maanden, maar nu vind ik het zo geweldig. De bewegingen in mijn buik zijn nog specialer dan ik had gedacht. Er groeit gewoon een mensje in me en dat is nog meer bijzonder dan ik van tevoren had kunnen bedenken (ondanks een zwak bekken, beginnend maagzuur en slechte slaap). Ik hoor vrouwen weleens zeggen dat ze het maar niets vinden zo’n mensje in zich, maar van mij mag dit eeeeeuwen duren! In tegenstelling tot veel vrouwen die niet kunnen wachten om hun kindje te ontmoeten, mag van mij de tijd even stil staan. Dit is nog geweldiger dan ik had gedacht. x1000. Hopelijk is het nog laaaang geen juli.
Bezorgd of niet?
Ik maak me niet zo snel zorgen en omdat ik veel af weet van zwanger zijn, had ik bedacht dat ik alles wel zou herkennen. Haha, niet dus! In theorie over zwangerschap leren en zwanger ZIJN, zijn echt 2 compleet verschillende dingen! Ik ben nog steeds niet snel bezorgd en kan elk pijntje wat ik voel wel op 1 of andere manier verklaren, maar echt snappen wat ik voel? Nee. Elke keer als ik bij de verloskundige ben, heb ik toch wel weer vragen waarvan ik eigenlijk het antwoord weet, maar nu ik zelf zwanger ben wil ik het toch van de professional horen. Hoe weet ik nu hoe bandenpijn voelt? Of hoe weet ik nu aan de hand van schopjes of haar hoofd boven of beneden ligt? Voor mijn gevoel draait ze alle kanten op. Mega jeuk tussen week 15 en week 20, hoort dat erbij? Niet meer doorslapen vanaf 2 dagen voor de positieve test, heeft iedereen dat?
Zorgen maak ik me niet, maar ik vraag me veel meer af dat ik ooit van tevoren had kunnen bedenken 🙂
En jij? Had jij bepaalde ideeën vooraf die compleet anders waren in de werkelijkheid?
Ben benieuwd!
Zo herkenbaar!
Mijn borsten groeien niks 🙁 tot grote spijt want ik heb niet echt een volumeus schap 😛 verder maak ik me ook over het minste zorgen hoewel ik vroedvrouw ben. Ik ben zelf maar een halve kilo erbij maar des ondanks lijkt het alsof ik al 20 weken ben ipv 15 😛
Je mag best wat van mij Xeena 😉
Een tweeling zwangerschap; 30 kilo aankomen, met 12 weken er al uit zien alsof je 30 weken zwanger bent, met 20 weken met verlof en zeker voor de 35 weken bevallen terwijl je letterlijk geen poot meer kan verzetten door de buik en de kilo’s. De werkelijkheid was beter gelukkig! Ok, met 12 weken al wel in zeangerschapsbroeken maar dat was meer omdat mn eigen broeken niet lekker zaten. Met 30 weken halve dagen gaan werken(omdat mn baas dat beter leek) en met 33 weken met verlof (34 is normaal bij ons). Met 37 weken een keizersnede ivm stuit en 6cm ontsluiting maar niet omdat zij er aan toe waren maar omdat de gyn het beter vond voor mij. Tot de laatste nacht goed slapen en op wat maagzuur na gedn klachten. Vele die ik ken vroegen zich af of ik wel lekker bij mn hoofd was omdat ik nog werkte en idd nog veel gewoon deed.
Ow en maar 13 kilo aangekomen!
2 cupmaten er bij in de eerste 8 weken :s verder misselijkheid wat uiteindelijk HG bleek te zijn inclusief ziekenhuisopname. Bekkeninstabiliteit sinds 11 weken. Nu 29 weken teller staat nog steeds op -5kg was -8 dus doe me best hahaha. Maar dit is me tweede zwangerschap en deze is zo anders dan me eerste. Nee dit had ik me niet bedacht haha
Ik ging van cup A naar cup D, dit na de bevalling door de stuwing…. Omg.
Ik vroeg mijn man nog een paar beha’s mee te nemen, ik lag in t ziekenhuis, ze bedekte net m’n tepels 😛
Ik vond zwanger zijn ook echt geweldig, had van mij ook langer mogen duren, ondanks de pijn aan mijn schaambeen, neem ik er met liefde bij. En oh ja… Ik sliep ook niet meer door vanaf het moment dat ik zwanger was, terwijl ik normaal echt niet wakker werd ‘s nachts.
Mijn zwangerschap was voor mij ook echt genieten. Ondanks dat ook mijn borsten de eerste weken wel leken te ontploffen, en ik van mezelf al aardig wat heb dus ik bijna voorover viel, heb ik bijna geen kwaaltjes gehad. Ik was maar 14 kilo aangekomen en stond met 38 wkn nog op en top een fotoshoot met jou te doen. Toen ik eenmaal overtijd ging werd ik het langzaamaan wel beu. Die kilo’s ben ik met het geven van borstvoeding snel kwijtgeraakt. Ben nog nooit zo slank geweest als de eerste maanden na de bevalling hahaha. Dat is ondertussen helaas ook weer voorbij.
Ik had me altijd voorgenomen om mijn kinderen geen speentje te geven, omdat ik het gewoon geen gezicht vind. Maar als je kindje huilt, blijken het geweldige geluiddempertjes.
Ook heb ik me tijdens de eerste zwangerschap bedacht dat ik zo natuurlijk mogelijk wilde bevallen zonder pijnbestrijding.. Na drie bevallingen die elk niet in uren, maar in dagen geteld moeten worden qua duur, denk ik daar nu toch anders over.