De fantasie en de werkelijkheid deel II
In de eerste weken van de zwangerschap schreef ik een soortgelijke blog. Ik vond het begin van mijn zwangerschap echt een verschrikking. Niet alleen schreef ik een blog over de fantasie en de werkelijkheid, ik schreef ook uitgebreid over de helse misselijkheid. Wat had ik me dat anders voorgesteld.
Nu hoogzwanger dacht ik hier weer aan. Wat ik van tevoren had bedacht en hoe het nu daadwerkelijk is. En natuurlijk klopt er niets van wat ik van tevoren had bedacht, maar dit keer andersom.
Bekken
Ik had al vroeg in de zwangerschap last van mijn bekken. Rond 18 – 20 weken had ik zoveel last dat ik zeker wist dat het bekkeninstabiliteit zou zijn. Dat hebben zoveel vrouwen en dat zou ik vast ook hebben. De rest van de zwangerschap zou het waarschijnlijk erger worden, waardoor ik dan voornamelijk op bed zou moeten liggen. Lekker negatief, maar bij ons in de familie staan we niet echt bekend om goede ruggen en bekkens. Niets bleek minder waar… en de osteopaat was wederom mijn redding (net als bij het zwanger geraken)! Mijn gehele zwangerschap ben ik elke maand gegaan (daarover straks meer) en ook voor mijn bekken had hij de oplossing.
Elke vrouw schijnt een instabiel bekken te hebben, wat kan verergeren in de zwangerschap. Vaak wordt dit afgeschoven op bekkeninstabiliteit, waardoor je van de regen in de drup komt, maar er zijn blijkbaar zoveel meer redenen. Bij mij was het simpel: m’n bekkenbodemspieren waren te sterk. Te sterk? Ik wist niet eens dat het kon, maar toen ik zijn advies opvolgde, ze bewust ontspande en ze niet meer trainde bij de yoga ging het beter.
Nu, hoogzwanger, heb ik HELEMAAL GEEN last van mijn bekken. Slapen gaat prima zonder gekke kussenbouwwerken, lopen gaat super goed (ik waggel helemaal niet (of nou ja, nauwelijks, die buik blijft groot natuurlijk), fietsen gaat prima en geen centje pijn 😀 Het is echt een feestje!
Buik
M’n buik wordt steeds groter. Zit ie in de weg? Ja een beetje, maar ik zou hem nog voor geen goud willen missen. Ik had bedacht dat ik op het laatst als een walvis op het droge me zou moeten verplaatsen, maar ik ben juist super soepel; kan zelf mijn schoenen aan doen, hoef eigenlijk nergens om hulp te vragen aan Denny en de yoga gaat ook nog steeds goed. Al sta ik niet meer op mijn hoofd en doe ik de meest rustige vorm die er is op de yoga school waar ik zit. Samen met mijn vader, dus dan weet je het wel 😉
De bewegingen in mijn buik blijven ook geweldig! Ons meisje wordt steeds sterker en soms zou ik wel eens willen dat ze stil lag. Iets wat niet vaak gebeurt haha. Het is zo gezellig om altijd samen te zijn dat ik zeker weet dat ik het ontzettend ga missen! Ook al lijkt ze veel te veel op mij: stilzitten, wat is dat?!
Kwaaltjes
Ik zit dus op een roze wolk en geniet intens van deze periode. Sorry voor iedereen die er hoogzwanger helemaal klaar mee was en dus niets van deze blog begrijpt 🙂 Natuurlijk zijn er kwaaltjes, genoeg, maar ze mogen de pret niet drukken. Daarnaast heeft de osteopaat me elke maand zo goed geholpen. Voor elk kwaaltje was een behandeling en eigenlijk hebben ze allemaal geholpen. Wat er dan nog over blijft, was niet de moeite… Maagzuur (na de behandeling van de osteopaat stukken minder), aambeien (wie heeft dat bedacht?!), harde buiken (oncomfortabel), kuitkrampen (altijd fijn midden in de nacht) en slechter slapen (al doe ik dat al vanaf het begin van de zwangerschap). Oh en niet te vergeten, die vind ik wel “vervelend”; chronisch verkouden. Het is sinds ik zwanger ben niet meer weggegaan. Hopelijk straks met de bevalling niet anders wordt door mijn neus ademen wel erg lastig….
Dus zeg ik: dit keer klopt de “fantasie” ook niet, de werkelijkheid is vele malen beter en ik wilde dat ik de tijd kon stop zetten en nog heel lang van dit mooie meisje in mijn buik kon genieten. Dat ga ik de komende tijd dan ook nog harder doen dan dat ik al deed 🙂
Hoe waren jouw laatste weken van de zwangerschap? Hel of hemel op aarde? Of ergens tussenin? 😉
Prachtig hoe je ervan geniet!!! En jouw verhaal komt me heel bekend voor: ook hier beide zwangerschappen intens genoten, zeker ook van de laatste weken. De kwaaltjes die je noemt zijn bekend, maar ook dat weerhield mij niet intens van die buikbaby te genieten. want inderdaad: hoe bijzonder om áltijd samen te zijn.
Ik liep uiteindelijk resp. 12 en 11 dagen overtijd dus had nog extra tijd gekregen om te genieten. wie weet bij jou…… 😉 (al weet ik niet of je daar op zit te wachten).
geniet nog even van deze bijzondere tijd.
De laatste weken bij mijn eerste wonder waren drama ik kon niks. Niet staan, niet zitten, niet liggen en niet slapen… De hele zwangerschap ben ik super moe geweest maar verzette me er tegen door zo veel mogelijk te blijven doen! Toen onze zoon Deven eenmaal geboren was waren alle vermoeidheden weg en ging het meteen stukken beter! Bij ons Tweede wonder heb ik echt nergens last van gehad. Wat was dat een andere zwangerschap ik heb op de dag van de bevalling nog 15 km gefiets en was niks aan de hand de hele zwangerschap! Was ook zo weer op de bern toen kns meisje Bella geboren is! Nog lekker bljven genieten het is zo bijzonder!!
Marry, heel veel heel herkenbaar maar ook vest veel niet haha.
Ik was gelukkig niet misselijk maar ik had verder weinig klachten, geen bekkenbodemproblemen of rugklachten, geen maagzuur, kon me goed bewegen (in de laatste week niet meer zo haha)
En dan wel even erbij nemen dat ik overgewicht heb! Heel andere situatie dan jou ranke lijf ! 😉
Ik heb wel zwangerschapsfitness gedaan en heb daar superveel aan gehad en van geleerd…
Had ook graag zwangerschapsyoga willen doen maar de groep zat te vol ten tijde van mijn zwangerschap, jammer…
toi toi toi voor de laatste loodjes en geniet nog maar lekker van het gestuiter in je buik! Dat is iets wat ik echt mis en nog wel eens zou willen voelen, al is het maar 1x 😉 xxx
Wat een supermooie blog weer om te mogen lezen. We genieten echt met jullie mee <3
Veel liefs en een dikke knuffel XxxX