De fantasie en de werkelijkheid deel II
In de eerste weken van de zwangerschap schreef ik een soortgelijke blog. Ik vond het begin van mijn zwangerschap echt een verschrikking. Niet alleen schreef ik een blog over de fantasie en de werkelijkheid, ik schreef ook uitgebreid over de helse misselijkheid. Wat had ik me dat anders voorgesteld.
Nu hoogzwanger dacht ik hier weer aan. Wat ik van tevoren had bedacht en hoe het nu daadwerkelijk is. En natuurlijk klopt er niets van wat ik van tevoren had bedacht, maar dit keer andersom.
Bekken
Ik had al vroeg in de zwangerschap last van mijn bekken. Rond 18 – 20 weken had ik zoveel last dat ik zeker wist dat het bekkeninstabiliteit zou zijn. Dat hebben zoveel vrouwen en dat zou ik vast ook hebben. De rest van de zwangerschap zou het waarschijnlijk erger worden, waardoor ik dan voornamelijk op bed zou moeten liggen. Lekker negatief, maar bij ons in de familie staan we niet echt bekend om goede ruggen en bekkens. Niets bleek minder waar… en de osteopaat was wederom mijn redding (net als bij het zwanger geraken)! Mijn gehele zwangerschap ben ik elke maand gegaan (daarover straks meer) en ook voor mijn bekken had hij de oplossing.
Elke vrouw schijnt een instabiel bekken te hebben, wat kan verergeren in de zwangerschap. Vaak wordt dit afgeschoven op bekkeninstabiliteit, waardoor je van de regen in de drup komt, maar er zijn blijkbaar zoveel meer redenen. Bij mij was het simpel: m’n bekkenbodemspieren waren te sterk. Te sterk? Ik wist niet eens dat het kon, maar toen ik zijn advies opvolgde, ze bewust ontspande en ze niet meer trainde bij de yoga ging het beter.
Nu, hoogzwanger, heb ik HELEMAAL GEEN last van mijn bekken. Slapen gaat prima zonder gekke kussenbouwwerken, lopen gaat super goed (ik waggel helemaal niet (of nou ja, nauwelijks, die buik blijft groot natuurlijk), fietsen gaat prima en geen centje pijn 😀 Het is echt een feestje!
Buik
M’n buik wordt steeds groter. Zit ie in de weg? Ja een beetje, maar ik zou hem nog voor geen goud willen missen. Ik had bedacht dat ik op het laatst als een walvis op het droge me zou moeten verplaatsen, maar ik ben juist super soepel; kan zelf mijn schoenen aan doen, hoef eigenlijk nergens om hulp te vragen aan Denny en de yoga gaat ook nog steeds goed. Al sta ik niet meer op mijn hoofd en doe ik de meest rustige vorm die er is op de yoga school waar ik zit. Samen met mijn vader, dus dan weet je het wel 😉
De bewegingen in mijn buik blijven ook geweldig! Ons meisje wordt steeds sterker en soms zou ik wel eens willen dat ze stil lag. Iets wat niet vaak gebeurt haha. Het is zo gezellig om altijd samen te zijn dat ik zeker weet dat ik het ontzettend ga missen! Ook al lijkt ze veel te veel op mij: stilzitten, wat is dat?!
Kwaaltjes
Ik zit dus op een roze wolk en geniet intens van deze periode. Sorry voor iedereen die er hoogzwanger helemaal klaar mee was en dus niets van deze blog begrijpt 🙂 Natuurlijk zijn er kwaaltjes, genoeg, maar ze mogen de pret niet drukken. Daarnaast heeft de osteopaat me elke maand zo goed geholpen. Voor elk kwaaltje was een behandeling en eigenlijk hebben ze allemaal geholpen. Wat er dan nog over blijft, was niet de moeite… Maagzuur (na de behandeling van de osteopaat stukken minder), aambeien (wie heeft dat bedacht?!), harde buiken (oncomfortabel), kuitkrampen (altijd fijn midden in de nacht) en slechter slapen (al doe ik dat al vanaf het begin van de zwangerschap). Oh en niet te vergeten, die vind ik wel “vervelend”; chronisch verkouden. Het is sinds ik zwanger ben niet meer weggegaan. Hopelijk straks met de bevalling niet anders wordt door mijn neus ademen wel erg lastig….
Dus zeg ik: dit keer klopt de “fantasie” ook niet, de werkelijkheid is vele malen beter en ik wilde dat ik de tijd kon stop zetten en nog heel lang van dit mooie meisje in mijn buik kon genieten. Dat ga ik de komende tijd dan ook nog harder doen dan dat ik al deed 🙂
Hoe waren jouw laatste weken van de zwangerschap? Hel of hemel op aarde? Of ergens tussenin? 😉
4 reacties op 92. De fantasie en de werkelijkheid deel II