De “maar”
Ken je dat gevoel dat je in een situatie zit en opeens er boven zweeft ofzo? Dat je van een afstandje er naar kijkt? Ik zie mezelf hier achter de bar staan, met die leuke man met een muntthee, aan wie ik net heel eerlijk het hele “kinderwens-verhaal” heb verteld. Diezelfde man die nu zegt dat hij een vasectomie heeft gehad. Tuurlijk, dan heb je vlinders, dan is ie leuk, dan wil hij misschien nog wel kinderen, dan woont hij in Middelburg en dan…. kan hij geen kinderen meer krijgen. Echt wat voor mij. Het is eigenlijk bijna om te lachen.
Denny brengt me terug, “Hallo Marry, ik zei “maar”, ik heb het namelijk ongedaan laten maken”. Oh.
Ook dit moet ik weer even laten bezinken, je kan dus nog wel kinderen krijgen? Hij vertelt dat hij eigenlijk direct na zijn scheiding het ongedaan heeft laten maken, voor zichzelf, omdat hij dat wilde. In principe zou alles weer moeten werken, 100% zeker is hij daar niet van, maar de knip zit er niet meer in. Ik slaak een zucht van verlichting! Opeens realiseer ik me hoe bizar het eigenlijk is om het hier al over te hebben voordat je überhaupt samen een eerste date hebt gehad. Voor nu is het wel goed. Ik lach naar hem en vraag: “wanneer gaan we samen een hapje eten?”.
Kan niet wachten op het vervolg……