|ZWANGER WORDEN & ZIJN15

De vader van mijn kinderen?

Dat ik kinderen wilde wist ik al toen ik zelf nog een kind was. Het was een gegeven, het stond als een paal boven water. Ik wilde zo graag kinderen dat ik bang was dat ik ze niet kon krijgen. Ik hoor dit vaak, dat vrouwen denken dat ze geen kinderen kunnen krijgen. Misschien is dat een angst wanneer je zo graag wilt? Hoe het ook zij, als tiener las ik in de Libelle van mijn moeder alles over IUI, IVF, ICSI, noem maar op. Je kan maar voorbereid zijn 😉 Het meest ideale leek het me om met m’n 27e te stoppen met de pil, dan had ik 3 jaar om het te proberen en als het dan niet zou lukken dan kon ik voor mijn 30e levensjaar de medische molen in. Alsof zoiets te plannen valt…

Toen ik 27 werd zat ik in een relatie die niet geschikt was voor kinderen. De relatie ging over en een paar jaar later kwam mijn 30e verjaardag in zicht. Ik stelde mijn plannen bij, ik had het overduidelijk niet in de hand. Na jaren de wereld over gereisd te hebben, besloot ik om verloskunde te gaan studeren. Na mijn opleiding zou ik dan de tropen opleiding doen om uiteindelijk bij artsen zonder grenzen te gaan werken. Wanneer iedereen om me heen zou settelen en kindjes zou krijgen, zou ik dankbaar werk doen in Afrika. Dat had ik in elk geval zo bedacht, ik wilde niet bitter thuis zitten als ik mijn droomman niet zou tegenkomen 🙂 Dus net 30, single, begon ik aan de opleiding verloskunde met dit toekomstplan in mijn achterhoofd.

Behalve een toekomstplan hoopte ik natuurlijk toch nog stiekem ergens een man tegen te komen, al kon ik me niet zo goed voorstellen waar dat dan moest gebeuren.. en als het zou gebeuren of hij zou voldoen aan mijn enorme eisenlijstje. Door de jaren heen had ik inmiddels wel bedacht wat ik vooral niet wilde. Het liefst wilde ik een man die:

  1. Niet rookte (gadverdamme)
  2. Niet getrouwd was geweest (wie weet aan wat voor ex je dan vast komt te zitten)
  3. Geen kinderen zou hebben (de kans dat hij dan kinderen met mij zou willen leek me een stuk kleiner en kinderen van een ander leken me sowieso lastig –al hou ik snel van ieder kind maar dat terzijde-)
  4. En als ik dan toch bezig was dan liever ook geen man die alcohol drinkt. Zelf lust ik het niet en ik heb gewoon erg weinig met dronken mensen.
  5. Oh en natuurlijk moest hij wel kinderen willen anders zag ik het nut van een date sowieso niet in, daar kan je maar eerlijk over zijn toch?

Om mijn opleiding te betalen werkte ik in een café in Middelburg. Dit was qua werktijden het enige werk wat goed te combineren was met een fulltime opleiding in Antwerpen. Gezien bovenstaand eisenlijstje achtte ik de kans niet erg groot dat ik mijn droomman snel tegen zou komen in de kroeg.

Maar goed, zoals het altijd gaat als je het niet verwacht….

April 2010
Ik werk hier net een maand en omdat Middelburg niet zo groot is dacht ik toch wel de meeste leuke mannen te kennen, tot vandaag… Het is vrijdagavond en opeens komt hij binnen. Als het bestaat liefde op het eerste gezicht, dan is dit het! Wat is deze man leuk! Ik voel meteen vlinders in mijn buik (dat is lang geleden). Ik vraag aan mijn collega wie dit is en super belangrijk: of hij vrijgezel is (die kans lijkt me erg klein). Hij blijkt hier vaak te komen (waarom heb ik hem nog nooit gezien?!), zijn naam is Denny en heel belangrijk: hij is(net) vrijgezel. Joepie!!

Ik hou hem heel de tijd in de gaten en die vlinders zijn er meer en meer en meer. Ik moet zorgen dat ik met hem aan de praat kom! De teleurstelling is enorm wanneer hij na het bestellen van zijn biertje (bij mij en van dichtbij is hij ook leuk!!) naar buiten gaat om te roken! Roken! Gatver, de gatver, de gatver! Hoe kan zo een leuke man nu roken!?!?!

Vlak daarna raken we aan de praat. Hij is leuk, heel leuk. Boeiend dat hij rookt, hij wil vast ooit stoppen bedenk ik me, hij is echt te leuk om daar nu over na te denken. Zou dit hem kunnen zijn? De vader van mijn kinderen? Zou hij kinderen willen? Ik hoop het zo….

Reacties

Reacties