Tranen
Na Mexico word ik ongesteld, tot zover het loslaten 😉
Halverwege maart heb ik echt een vreselijk baaldag. Ik heb geen idee waarom. Om alles moet ik huilen. Een mail die me niet aanstaat, veel werk wat er op me wacht, Denny die in mijn ogen de verkeerde boodschappen heeft gedaan. Er is niets goed 🙁
’s Avonds ga ik naar yoga en als ik aankom, zegt een bekende/ vriendinnetje: “gaat het goed met je?” en ik begin spontaan weer te blèren! Jemig, wat is er met me aan de hand?! De eerste 10 minuten van de yoga zit ik te huilen en de laatste 10 minuten ook weer. Man, man, kan het alsjeblieft ophouden?
Wanneer ik weer thuis ben, kruip ik nog even bij Denny op de bank. Ik ken mezelf zo helemaal niet!!! En dan denk ik opeens: zouden het de hormonen zijn die ik voor de IUI heb moeten spuiten? Het zou me niet verbazen.. Ik ben echt compleet uit mijn doen en zoiets heb ik nooit (of er moet iets heel ergs gebeurd zijn). Hoe meer ik erover nadenk, hoe meer ik denk dat het daardoor komt. Ik reageer zo slecht op hormonen 🙁
Dit baart me grote zorgen over wat er nog komen gaat….
NB. Hierbij wil ik nog wel even zeggen dat het Moeders-voor-Moeders-hormoon, pregnyl, op was. Dit is nog steeds iets wat ik niet kan begrijpen. Zoveel zwangere vrouwen die hierbij kunnen helpen en toch was het op. Ik wil daarom graag nog even aandacht geven aan Moeders voor Moeders. Zij zamelen urine in van zwangere vrouwen. Uit deze urine wordt het hCG-hormoon gewonnen. Dit hormoon wordt door farmaceutische bedrijven gebruikt voor het vervaardigen van geneesmiddelen die worden gebruikt bij vruchtbaarheidsbehandelingen.
Je kan je opgeven tot de 11e week, dus je moet er op tijd bij zijn! Je maakt er heeeeel veeel vrouwen heel gelukkig mee en je kan een bijdrage leveren aan een zwangerschap bij iemand anders.
Dus alsjeblieft, geef je op bij Moeders voor Moeders zodra je een positieve zwangerschap in je hand hebt. Namens mij en vele vrouwen met een kinderwens: hartelijk dank!!
Het klopt inderdaad dat het pregnyl hormoon regelmatig op is en overgestapt wordt op een ander hormoon. Ik ben het he-le-maal met je eens over Moeders voor Moeders, het is zó nodig!! Na 4 jaar mochten wij alsnog een zoontje krijgen via ICSI en ben nu zwanger van de 2e na 1,5 jaar ICSI-en. Uiteraard heb ik beide zwangerschappen meegedaan aan Moeders voor Moeders!
Toen ik bij mijn oudste mee wou doen met moeders voor moeders en me op wou geven werd ik zo lelijk te woord gestaan en zeiden ze dat er geen markt voor was om het in Middelburg op te halen. ik heb het bij de 2e daarom niet eens meer geprobeerd om me aan te melden..
Ik heb bij beide kinderen meegedaan aan Moeders voor Moeders, ik heb er helemaal niet over na hoeven denken. Ik vond het iets vanzelfsprekends, tenslotte is het niet voor iedereen weggelegd om "zomaar vanzelf" kinderen te krijgen.
Tijdens mijn eerst zwangerschap meegedaan maar helaas door een miskraam moeten stoppen na 2 weken. Bij de twee keer de volle periode mee kunnen doen!!! Echt trots dat ik iets heb kunnen doen!!
Ik heb ook bij mn eerste meegedaan voor MvM en met de enorme misselijkheid vond ik het echt een opgaaf om elke dag door te komen laat staan ook nog in die dingen te plassen – die geur! en dan elke week die flessen weg te brengen. Bij de 2e heb ik het om die reden dan ook niet gedaan, ik kon al amper voor mezelf en mn gezin zorgen en dit was teveel… Ze zouden het wel meer moeten promoten maar 't is toch wel een vervelend iets om te doen vond ik…
Heb met beide kinderen meegedaan. Dat is 35 en 33 jaar geleden. Vond het belangrijk.
Ik heb ook meegedaan en hele flessen volgeplast, ben blij zo mijn bijdrage te hebben geleverd, alleen jammer dat het niet iedereen lukt en dus soms op is. Ik vond het soms wel zwaar vanwege de misselijkheid.
Heel verdrietig jouw verhaal, jouw strijd en jouw enorme wens om een kindje te krijgen dat zo enorm welkom is…ik ken het verdriet in mijn naaste omgeving en realiseer me steeds weer wat een geluk en wonder het is om wel twee gezonde kinderen te hebben. Zeker met jouw beroep sta je er telkens met je neus bovenop…maar mag je steeds maar weer aan de zijlijn objectief meekijken, vastleggen en uit handen geven.
Ik heb beide zwangerschappen de volledige rit aan flessen volplassen volbracht en netjes 15 kilometer verder naar het ziekenhuis gebracht…heb het vaak moeten doen terwijl ik half over mijn nek ging maar ging stug door want het was voor zo’n dankbaar doel. Gelukkig bij ons in het ziekenhuis waren ze erg voor en Moeders voor moeders enorm aan het promoten. Het is zo’n kleine moeite als je zwanger bent om dit kleinood af te geven wat iemand anders misschien wel het geschenk van het leven te kunnen geven. Ik hoop dat er toch een positieve wending aan je verhaal komt, want wonderen gebeuren….toen mijn beste vriendin na vijf jaar het hele traject in het ziekenhuis definitief hoorde dat ze alles hadden geprobeerd en het er gewoon voor hun niet inzat….werd ze maanden later op een natuurlijke wijze zwanger en ze heeft nu al twee mooie dochters van 4 en 8 jaar….geef de moed nog niet op…
Heftig om te lezen..
Op dit moment ben ik zwanger en ik had me nog niet opgegeven. Ik had nooit gedacht dat er een tekort was of zou kunnen zijn aan vrouwen die mee doen. Je hebt er in ieder geval voor gezorgd dat ik de folder heb gepakt die ik vorige week mee kreeg, want dat had ik nog niet gedaan.. Net via de website heb ik me opgegeven.
Schaam me best wel dat ik niet eerder door had waar moeders voor moeders goed voor was en dat er zo’n tekort bestond! :'(
Ik ben nu 8 weken zwanger van ons eerste kindje, dus ik kan nog even mijn best doen!
Hoi Amy,
Dat vind ik echt SUPER om te lezen! Dankjewel!!
x Marry
Wat gek Stephanie, ik hoor van zwangeren hier uit de omgeving hele andere dingen. Al klopt het dat er nog steeds niet genoeg mee doen om het op te halen helaas. Je moet het daarom zelf wegbrengen, maar dat kan wel gewoon in Middelburg.
Jammer dat je het zo ervaren hebt. Ik denk dat als je jaren probeert zwanger te raken dat het je niet uitmaakt hoe "vervelend" het is. Alles valt in het niet bij het loodzware traject…
Het heeft 5 jaar geduurd voor ik zwanger was. 6x IUI, 1x IUI afgebroken ivm teveel eitjes, een kijkoperatie en uiteindelijk na IVF kwam Emma. Uiteraard deed ik meer met moeders voor moeders. Nu ik pril weer zwanger ben, wederom na IVF, heb ik me opgegeven en heb weer die blauwe flessen in huis. En ik vind het afschuwelijk. Ik ben erg misselijk en naar, en die geur die uit die flessen komt is niet lekker. Ik ga het proberen vol te houden. Overigens gebruikte ik alle pogingen voor Emma pregnyl, en nu ovitrelle.
Ik had het graag willen doen, MvM. Maar doordat ik in het verleden bloedtransfusie heb gehad, kon ik niet meedoen. Anders had ik het zeker gedaan!
Ik ook, super