Back-up-plan
Omdat we 3,5 maand moeten wachten, heb ik de komende tijd om me op andere dingen te richten en dat is niet zo moeilijk met een eerste nichtje op komst! Ik doe een kleine zwangerschapsreportage met mijn schoonzusje – Sarina- en mijn broertje en ik kan niet wachten tot het zover is!
Op 9 april word ik vroeg gebeld, jaaaaaaa, ze komt eraan! Ik mag foto’s maken bij de geboorte en het is zo’n speciale ervaring! Geen moment denk ik aan mijn eigen kinderwens, ik vind het gewoon ontzettend bijzonder dat ik de tante word van dit lieve kleine nieuwe mensje. Misschien heb je toentertijd wel de foto’s (en het verhaal) gezien van de geboorte van mijn nichtje, zo niet dan kan je het hier: geboorte Jazlyn, nog teruglezen.
Maar het was in 1 woord geweldig!
Ik ben enorm trots!! Maar hoe kan je hier nu niet trots op zijn?!
En opeens denk ik, misschien kunnen Denny en ik met regelmaat gaan oppassen? Stel nu dat we nooit kinderen krijgen, dan is er toch een kindje in ons leven. Iemand met wie ik alle fases van het leven kan doorlopen, met wie we Sinterklaas kunnen vieren, met wie ik naar zwemles kan, die ik kan zien opgroeien. Ik overleg ’s avonds met Denny wat hij van het idee vindt. Hij moet er namelijk wel echt achter staan, want als ik word opgeroepen voor een geboorte moet hij de zorg over kunnen nemen. Hij vindt het eigenlijk meteen een goed idee. ♥
We bellen Sarina en mijn broertje op en ze vinden het ook een goed idee! Mijn zusje en Sarina haar moeder willen eveneens gaan oppassen, dus we zullen de uren dan onderling verdelen.
Ik kan niet wachten! Dit voelt goed, heel goed. Straks toch zo’n klein mensje in ons huis, die ik kan dragen in de draagdoek, die ik zoveel kusjes kan geven als ik wil en waar ik al mijn moederliefde op kan botvieren. Yeah!