Wachtweken

Op een vrijdagavond gaan we naar de opening van een nieuw tentje in Middelburg. En daar krijg ik opeens mega buikpijn. Oh nee 🙁 Gaat het nu al fout?! Weg positief gevoel. Ik probeer het nog even vol te houden, maar het wordt steeds erger, dus al gauw zeg ik tegen Denny dat we beter weg kunnen gaan.

Als we thuiskomen, sprint ik meteen naar de wc, want ik voel van alles lopen, blugh 🙁 Op de wc komt er van alles uit me. Oh neeeeeeee! Ik zit besluiteloos in de wc-pot te staren. Ik vind het ook zo not done om Denny hierbij te halen en te zeggen: “Hey schat, kijk eens in de wc, wat vind jij?”. Toch doe ik het.. een nieuwe dimensie in onze relatie. Ahum.

Met frisse tegenzin loopt hij mee naar boven, ik ben inmiddels van heel positief naar heel negatief omgeslagen en het enige wat ik kan zeggen is: “nou daar ligt ie dan, onze embryo, in de wc. Hoppa, zo makkelijk gaat dat, gisteren erin, vandaag eruit”. Denny wordt boos op me en zegt dat ik niet zo moet denken en al helemaal niet dat ik dat moet zeggen. Het is ook deels zelfbescherming, ik baal hier zoooo van! Hij komt met allerlei theorieën, zoals de vloeistof die 2x in me is gespoten, oud bloed van de punctie etc. Het zou allemaal kunnen natuurlijk, maar ik moet het nog maar zien.

En dan moet ik nu dus nog 2 weken wachten, want ik mag pas vrijdag over 2 weken testen. Wat een hel wordt dat. Niet leuk 🙁

Reacties

Reacties