Boos
Het is wel fijn dat ik hier nu niet alleen zit, want dan had ik mezelf denk ik op zitten eten. De afleiding is wel fijn. We gaan in de wachtkamer zitten en kletsen de tijd vol. Om 14u komt er een dokter –het blijkt de dame van de telefoon te zijn- ons zeggen dat het wat uitloopt. We moeten nog 15 minuten wachten.
Om 14.15u komt ze ons halen. Mijn vriendin wil eerst in de wachtkamer blijven, maar ik zeg dat ze gewoon mee moet komen. Ik heb haar bevalling gefotografeerd en heb zeker geen geheimen voor haar 🙂 De dame gaat achter haar bureau zitten en vraagt ons plaats te nemen. Hmm… volgens mij is er iets niet goed hier…
Ze kijkt ons aan en zegt voor de tweede keer die dag “Ik heb slecht nieuws” en voor de tweede keer vandaag komt daar niet meteen het slechte nieuws achteraan. Dit keer klopt mijn hart niet in mijn keel, dit keer ben ik eigenlijk meteen boos en mega geërgerd; dat ze weer niet zegt waar het op neer komt. Dus in plaats van te wachten tot het slechte nieuws komt, val ik haar in de rede en zeg ik: “als je slecht nieuws hebt, dan moet je het slechte nieuws ook meteen zeggen. Draai er niet om heen en zeg het gewoon. Gaat de IUI niet door?!”. Ze kijkt me met zo’n blik aan met een mengeling van medeleven en schuldbewust zijn en zegt: “Nee helaas was het zaad niet goed”.
Ja duh! Dat had ik natuurlijk zelf wel kunnen bedenken, dat kan toch ook niet goed zijn na alles wat er vandaag gebeurd is?! Ze zegt dat ze dit nog NOOIT meegemaakt heeft. Nou lekker dan, dat is opbeurend nieuws. En dat ze er niets van snapt, maar na de bewerking van het zaad is er geen goed zaad overgebleven. Op dit moment ga ik er vanuit dat dit komt door alles wat er gebeurd is en daar is niets meer aan te veranderen, dus ik heb weinig zin om hier nog langer over door te praten. Deze dame hier gaat me toch niet de antwoorden kunnen geven die ik wil hebben. Ze zegt nog wel dat het “goede nieuws” is dat deze IUI poging niet als poging wordt gezien. Whahahaha, ja dat zou er ook nog eens bij moeten komen. Dan was er het laatste woord nog niet over gezegd. Maar fijn hoor dat “goede nieuws”.
Omdat ik er zo vreselijk van baal dat we zoveel tijd, benzinekosten en stress hieraan kwijt zijn zonder resultaat, eis ik minimaal dat ze met een echo kijkt of ik mijn eisprong al heb gehad. Dan ben ik hier in elk geval niet voor niets. Ik leg haar het hele ovulatietesten-probleem uit en laat alle ovulatietesten zien die ik heb gedaan. Het eerste wat ze zegt: “Tsja, dit is moeilijk beoordelen want deze testen zijn niet van hier”. Werkelijk!?!
Ik ben er al echt zo mega klaar mee! Ondertussen gaat ook een miljoen keer haar telefoon en moet ze elke keer opnemen en zeggen dat ze nog even bezig is, maar zo eraan komt. Nou als het aan mij ligt, ga je nog nergens heen. Je gaat eerst een echo maken en mij antwoord geven op mijn vragen. Als mijn eisprong namelijk al geweest is, dan moet er de volgende maand echt iets anders gebeuren. Als je dan nog zaad inbrengt is dat voor niets. Ik vraag haar als we bijvoorbeeld 3 IUI pogingen doen en die mislukken of er dan eens met een echo gekeken kan worden of de ovulatietesten de eisprong wel goed aangeven, maar nee dat kan niet.
Goed, doe dan NU maar een echo, daar kan ik dan waarschijnlijk zelf wel wat van afleiden. Ze stemt in en kijkt. Dan zegt ze: “Het lijkt erop dat ik het gele lichaam zie”. Op zulke momenten komt mijn opleiding verloskunde wel van pas, want in lekentaal zegt ze dus: “het lijkt erop dat je eisprong al geweest is”.
ZIE JE WEL!!! Ik zei het toch…
Ooooh wat een herkenbaar verhaal! Wat naar voor je!
Ik ken je persoonlijk niet maar lees wel je verhaal.
Zo ontzettend herkenbaar die onbegrip, boosheid van domme fouten en een nummertje zijn voor hun,