Toen ik zwanger was, had ik bedacht dat ik na de geboorte van Liv nog zes maanden vrij wilde zijn. Zes maanden waarin ik me fulltime op de borstvoeding zou kunnen richten en volop zou kunnen genieten.
Echt vrij ben ik niet geweest, want de blog (e.d.) is gewoon doorgegaan, maar dat tel ik niet mee. Langzaam slopen er wel tijdens de zwangerschap (en ook na de geboorte), hier en daar wat opdrachten in. Ik dacht dat ik na een paar maanden wel zou snakken naar iets buitenshuis. Dat is toch wat je meestal hoort en hoe graag ik ook moeder wilde worden, ik dacht echt dat ik mijn werk ook heel erg zou missen.
Maar het tegendeel blijkt waar…
De meeste moeders gaan rond de 3 maanden weer werken, dus toen ik tijdens mijn zwangerschap een workshop plande rond de leeftijd van Liv van 3,5 maand leek me dat lang genoeg na de bevalling. Totdat ze er daadwerkelijk was… Elke keer dacht ik: “het is nog ver weg, als het straks zo ver is dan is het vast geen probleem”, maar de datum kwam dichter en dichter bij en ik was er nog zo niet aan toe.
De workshop geboortefotografie is van vrijdagavond tot en met zondagavond en gaat op vrijdag en zaterdag tot 22u door. Denny speelt tijdens de rollenspellen de vader en zou het hele weekend mee komen met Liv. Daarnaast had ik mijn vader ingezet om op haar te passen als Denny zijn handen vol zou hebben aan zijn taken. Wat borstvoeding in de praktijk inhield, daar had ik niet echt over nagedacht. Ik zou of moeten kolven of live Liv moeten voeden. Omdat ik wel kan voeden en praten tegelijkertijd, maar niet kan kolven en praten, besloot ik Liv te voeden op verzoek. Er is tijdens de workshop namelijk amper tijd om even vrij te zijn, want in de pauzes moet ik alweer het volgende voorbereiden.
Twee weken voor de workshop zag ik het echt niet zitten. Tranen met tuiten thuis. Ik besloot de meiden die geboekt hadden eerlijk te vertellen dat ik er tegenop zag en ze reageerden (allemaal mama) heel lief! Er viel meteen al een last van mijn schouders. Ik vertelde ook over het kolf/voed-probleem en dat ik Liv zou voeden tijdens de workshop, maar als ze er last van zouden hebben dat ze dat aan konden geven, dan konden we ter plekke iets anders bedenken.
De workshop is perfect verlopen. Het was wel vier keer zo vermoeiend dan de voorgaande keren, maar ik heb er vooraf veel meer stress van gehad, dan het moment zelf. Liv was weer super relaxed en Denny bracht haar alleen als ze honger had. Ik kon voeden terwijl ik informatie gaf.
Toch zou ik het geen probleem vinden om een jaar niets te doen (of misschien langer?). Ik ben veel meer moeder dan ik ooit had kunnen denken. Gelukkig heb ik de luxe om mijn baby te voeden terwijl ik aan het werk ben, want ik weet dat het ook heel anders kan gaan. Ik geniet nu nog even van de laatste twee weken “vrij” en dan sta ik weer oproepbaar voor geboortes (ik kon geen ‘nee’ zeggen dus begin een maand eerder dan gepland). Ik heb er zin in en zal thuis moeten loslaten, hopelijk valt het straks in praktijk mee, net als de workshop… Voortaan zit er in mijn “vluchtkoffer” ook een kolfapparaat 😉
Hoe vond jij het om weer te gaan werken en hoeveel weken na de zwangerschap ben je weer begonnen? En gaf je toen nog borstvoeding?
Foto’s met logo door Gerjanne Immeker en foto’s zonder logo zijn gemaakt met de telefoon door Franka Schuurer
3 reacties op 109. Terug aan het werk na de geboorte